Έγκλημα χωρίς τιμωρία

Πέμπτη, 27 Οκτώβριος 2016 20:34 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Δεν ακούμε το παρελθόν, δεν το αισθανόμαστε και παρά την μακραίωνη ιστορία μας ξεχνάμε γρήγορα ή μάλλον κάποιοι την αλλοιώνουν για προφανείς λόγους.
Η ιστορία όσο βαθειά στο χρόνο και αν είναι λειτουργεί προσθετικά, δηλαδή στο πέρασμα του χρόνου συμβαίνουν γεγονότα τα οποία επηρεάζουν την ίδια κατάσταση πολλές φορές.
Και αυτή ακριβώς η αλληλουχία των γεγονότων έχει τα αποτελέσματα της ακόμα και στις μέρες μας καιίσως προσδιορίζει και δίνει ένα καρμικό στοιχείο σε πάρα πολλές ενέργειες και αποφάσεις μας.
Παραδείγματα υπάρχουν αρκετά αλλά ένα από αυτά το οποίο είναι σημαντικό για την πόλη που ζούμε και για όλη την Ελλάδα είναι η καταστροφή της αρχαίας Σπάρτης και κατά συνέπεια η καταστροφή της ιστορικότητας μιας ολόκληρης περιοχής όπως είναι η Λακωνία.
Το κακό ξεκίνησε την εποχή πριν την ελληνική επανάσταση αλλά και κατά την διάρκεια της, όπου πλήθος απατεώνες, αρχαιοκάπηλοι, περιηγητές, ήλθαν στην Ελλάδα ο καθένας για τους δικούς του λόγους, και αυτοί άφησαν την προσωπική τους σφραγίδα στο έγκλημα.
Ο Γάλλος αββάς Φουρμόν, απεσταλμένος του Λουδοβίκου ΙΕ' σε επιστολή του προς το αφεντικό του, κάποιον καρδινάλιο της εποχής, ομολογεί την καταστροφή της αρχαίας Σπάρτης, ακούστε τον!
«Τα ισοπέδωσα, τα ξεθεμελίωσα όλα. Από την μεγάλη πολιτεία δεν απόμεινε λίθος επι λίθου. Η καλή μου τύχη θέλησε να αποκαλύψω επιγραφές για πολλούς φιλόσοφους, ρήτορες, στρατηγούς, ποιητές, ακόμη και άγνωστες γυναίκες της Σπάρτης. Ακόμα και την τέφρα του Αγησιλάου σκόρπισα στους πέντε ανέμους. Όταν τελειώσω με την καταστροφή της Σπάρτης ακολουθεί το ιερό του Απόλλωνα στις Αμύκλες».
Ο θόρυβος από την κατεδάφιση σύμφωνα με την ομολογία του διεστραμμένου παπά και σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ακούγονταν για μέρες πολλές σε όλη την ευρύτερη περιοχή.
Το δεύτερο κακό ήλθε από εμάς τους ίδιους όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα κάθε σπίτι στην περιοχή χρησιμοποίησε μάρμαρα, κίονες και ότι άλλο είχε απομείνει στην αρχαία Σπάρτη, για να χτιστούν πρεκια στα παράθυρα,στηρίγματα υπογείων και τόξα σε κεντρικές πόρτες.
Το τρίτο κακό, γιατί πάντα έτσι συμβαίνει, είναι η παροχή αδειών εκσκαφής σε ιδιώτες την εποχή της επτάχρονης δικτατορίας.
Τότε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο και περιορισμούς, ιδιώτες έκαναν ανασκαφές στην αρχαία Σπάρτη, και προφανώς είναι άγνωστο το ποια και πόσα αντικείμενα βρίσκονται στις προσωπικές συλλογές τους, αν υπάρχουν ακόμα.
Επίσης την ίδια ακριβώς εποχή δόθηκαν πολεοδομικές άδειες χωρίς κανένα προγραμματισμό πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης με τα γνωστά σημερινά αποτελέσματα της άναρχης οικοδόμησης.
Αυτο ακριβώς είχε σαν συνέπεια την συρρίκνωση και εξαφάνιση του ζωτικού χώρου της αρχαίας Σπάρτης.
Υπάρχει όμως και η ταφόπλακα που για μένα ίσως είναι συνέπεια όλων όσων ανέφερα παραπάνω και βέβαια εννοώ την εγκατάλειψη του μουσείου της Σπάρτης εδώ και πολλά χρόνια με μια περίεργη και άρρωστη εμμονή σε αυτο, μην δίνοντας σημασία στο λαϊκό αίσθημα, όχι μόνον των κάτοικων της πόλης αλλά και όσων την επισκέπτονται που ζητούν διακαώς την επαναλειτουργία του.
Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε ευθύνη για το έγκλημα αυτο και όχι μόνον ο Γάλλος αββάς και να ομολογήσω την αμαρτία μου, κάθε ένας από εμάς κρύβει έναν Φουρμόν μέσα μας.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti