Υπάρχει πάντα μια διαφορά ανάμεσα στον κόσμο της εξουσίας και του χρήματος με τον ανθρωπισμό, την αλήθεια, με έννοιες που αποτελούν αυτό που ονομάζουμε ελευθερία.
Υπάρχει πάντα μια πάλη ανάμεσα στο υποκριτικό, φτιαγμένο πρόσωπο μιας κοινωνίας που συνήθως κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και μιας κοινωνίας που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο, να βρεί το αληθινό του πρόσωπο.
Αυτό είναι τόσο ορατό τις τελευταίες μέρες που κάποιος μπορεί να τυφλωθεί από την τόση λάμψη προσώπων, πραγμάτων και ιδεών, αφού όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή που ζούμε, αποτελούν όμως κομμάτι της.
Η εκλογή μιας ανθοδέσμης ως προέδρου της Αμερικής, ενός μεγιστάνα του πλούτου, με ωραία καλλίγραμμη γυναίκα που συμπληρώνει την ανθοδέσμη ως κορδέλα με φιόγκο, είναι πιστεύω αυτό που όλοι μας ονομάζουμε πλαστό κόσμο αλλά για πολλούς από εμάς ίσως γίνεται το όνειρό μας, το πρότυπό μας.
Η πλαστικότητα αυτή του κόσμου, η υποκρισία του, το αδιόρατο πέπλο που σκεπάζει την διαφοροποίηση των δυο κόσμων που αντιπαλεύουν χρόνια τώρα μεταξύ τους, έχει ιστορικά στοιχεία που πολλές φορές μπορούν να ξεδιαλύνουν με απλό τρόπο το φιάσκο και την φιέστα που ακολουθούν πάντα την εκλογή ενός προέδρου της Αμερικής.
Η ιστορία λοιπόν μπορεί να μας δείξει πολλές φορές ποιος είναι ο αληθινός κόσμος που ζούμε, να μας προσγειώσει ομαλά η ανώμαλα, να τοποθετήσει τέλος πάντων τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Αυτό που θυμήθηκα βλέποντας στην τηλεόραση την ορκωμοσία του νέου προέδρου της Αμερικής, της χώρας των θαυμάτων, είναι ο Τζέσε Όουενς.
Ο υπεραθλητής αυτός στους ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936 κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια γκρεμίζοντας τα όνειρα του Χίτλερ να αποδείξει την ανωτερότητα της άριας λευκής φυλής μιας και ο Οουενς έτυχε να είναι μαύρος.
Το κακό όμως δεν είναι αυτό, είναι όλη η ιστορία της νίκης του μαύρου αθλητή αλλά και η επιστροφή του στην πατρίδα.
Ρωτήθηκε λοιπόν ο Όουενς από Αμερικανό δημοσιογράφο γιατί δεν τον χαιρέτησε ο Χίτλερ στην απονομή των μεταλλίων και τότε ο Τζέσε απάντησε αφοπλιστικά με μια ερώτηση «Γιατί, θα με χαιρετήσει ο πρόεδρος της Αμερικής;» Τι άραγε να εννοούσε;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήρθε λίγες μέρες αργότερα όταν προς τιμή του έγινε μια εκδήλωση σε μεγάλο ξενοδοχείο της Αμερικής όπου το τιμώμενο πρόσωπο έφτασε στην αίθουσα της εκδήλωσης με το ασανσέρ των εμπορευμάτων αφού απαγορευόταν οι μαύροι να χρησιμοποιούν το κανονικό!
Άραγε πόση δύναμη, πόση υπομονή μπορεί κάποιος να διαθέτει για να αντέξει όλο αυτό το βάρος της ανθρώπινης υποκρισίας;
Άραγε πόσο αγώνα θα χρειαστεί να κάνουμε ακόμα για να καταλάβουμε ότι αυτό που ζούμε είναι ένα ωραίο περιτύλιγμα το οποίο αν το ανοίξεις για να δεις τι έχει μέσα μπορεί η χρυσόσκονη να πέσει πάνω στο τραπέζι αλλά μετά θα σε φάει η βρώμα από το περιεχόμενο.
Άραγε πόσος χρόνος θα χρειαστεί ακόμα για να δούμε ότι τα πρότυπα που κάποιοι έχουν κατασκευάσει για μας θα πρέπει αργά η γρήγορα να τα πετάξουμε στην άκρη και να κρατήσουμε αυτό που Τζέσε Όουενς αντιπροσωπεύει: την αλήθεια.
Τιμή έτσι λοιπόν στο μαύρο αθλητή και στο ινδιάνο Τζιμ Θορπ που και αυτός είχε σχεδόν την ίδια και χειρότερη τύχη, τιμή σε αυτούς τους υπερανθρώπους και στον αγώνα τους, ας γίνουν επιτέλους αυτοί τα πρότυπά μας και οι οδηγοί μας στην τιποτένια ζήση μας.
Χρυσόσκονη
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ