Ο υπουργός προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, αφού άκουσε τα συνθήματα των πεντακοσίων περίπου χιλιάδων στο Σύνταγμα, (εντάξει, αυτός τους έβγαλε εκατόν σαράντα χιλιάδες, αυτή είναι η δουλειά του, το λέει και ο τίτλος του υπουργείου που προΐσταται), τόνισε: «Ακούμε τα μηνύματα του συλλαλητηρίου, αλλά διαφωνούμε κάθετα με αυτά».
Σωστά, κ Δημήτρη, πολύ σωστά. Αλίμονο αν δώσετε βάση στα λόγια ενός γερο – ξεκούτη, που τον κουβάλησαν στην αναπηρική καρέκλα να μιλήσει, άσχετα αν αυτόν τον άνθρωπο τον γνωρίζει το σύμπαν ολόκληρο, κι ο ίδιος έχει δοξάσει με το έργο του την Ελλάδα σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.
Αλίμονο αν ακούσετε το μήνυμα που σας στέλνει ο κόσμος, που αν το έχετε ξεχάσει, αυτός σας ανέβασε στην εξουσία. Η διπλωματία, καλό μου παιδί, δεν επηρεάζεται από τον όχλο, (τώρα ο λαός έγινε όχλος), αλλά πρέπει να τη χειρίζονται στιβαρά χέρια, και να διεκδικούν το δίκιο, που σ’ αυτή την περίπτωση τυγχάνει να είναι η αλήθεια, αλλά και το εθνικό μας συμφέρον (Συμπάθα με, παιδί μου, ίσως και να τα παραλέω, εξηντάρισα και μπορεί να ξεκούτιανα).
Πολύ σωστά τόνισες κι εσύ, κι ο πολύς υπουργός που ασχολείται με τα εξωτερικά, να είστε καλά και χιλιόχρονοι, πως η λέξη Μακεδονία στην ονομασία του γειτονικού μας κράτους, είναι όρος δεδομένος. (Εδώ που τα λέμε, όταν διαπραγματεύεσαι με κάποιον, δεν κάνεις τέτοιες δηλώσεις, κρατάς και καμιά πισινή, άλλωστε, αν ο άλλος ξέρει πως δέχεσαι αυτά που σου ζητά, τότες τι στο διάολο διαπραγματεύεσαι;).
Ας φωνάζει ο κόσμος. Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Είμαστε ανυποχώρητοι σ’ αυτό. Τελεία και παύλα! Τι θέλετε δηλαδή, να μας φορτώσουν οι εταίροι μας τη ρετσινιά του αδιάλλακτου; Αν είναι δυνατόν! Εμείς αδιάλλακτοι; Ποτέ! Και τα παντελόνια να μας κατεβάσουν οι καλοί μας οι εταίροι, δεν θα προβάλουμε αντίσταση, αφού μας αγαπάνε και φροντίζουν για το καλό μας. Μα τι λέτε τώρα; Να καταντήσουμε το μαύρο πρόβατο στην ΕΕ;
Δεν πάτε να φωνάζετε και να βαράτε τον κώλο σας στο μάρμαρο, εμείς χαράζουμε την εξωτερική πολιτική της χώρας, εμείς παίρνουμε αποφάσεις, και τα χέρια μας είναι στιβαρά και μπορούν να οδηγήσουν το λαό να γράψει νέες σελίδες δόξας! Σιγά μη μας πειράξει το όνομα.
Αφού το θέλουν τόσο πολύ οι γείτονες, να τους χαλάσουμε το χατίρι; Μακεδόνες θέλουν να λέγονται, γιατί να τους πάμε κόντρα; Τώρα, αν αύριο θελήσουν κα τη Θεσσαλονίκη μας, τι να κάνουμε, προκειμένου να δυσαρεστηθούν τα γειτονάκια μας, που πάμε και παίζουμε στο καζίνο τους, ή γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων μας με βενζίνη από αυτούς, ας τους τη δώσουμε.Έχουμε πολλά λιμάνια εμείς, (έχουμε;), τι τη θέλουμε τη Θεσσαλονίκη;
Γι’ αυτό σου λέω, Δημητράκη μου, προχώρα μπροστά και μην ακούς κανένα. Μην ακούς τον κόσμο που σας ανέβασε τόσο ψηλά, (καμιά φορά ο κόσμος κάνει και λάθη), που λέει πως θα σας κατεβάσει και θα στήσει δικαστήρια για ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη, αυτά είναι λόγια μόνο και τίποτα άλλο. Ξέρεις εσύ τη δουλειά σου.
Ξεμπροστιάζεις τώρα το σκάνδαλο με τα φάρμακα, να πάνε κάτω τα φαρμάκια, βάζεις και τους μπουνταλάδες να γρατσουνίσουν ένα πλοιάριό μας στα Ίμια, και τον αποπροσανατολίζεις. Άμα η συνείδησή σου, λεβέντη μου, δεν σ’ ενοχλεί, άμα το βράδυ πέφτεις να κοιμηθείς χωρίς τη συντροφιά των Ερινύων, τότε προχώρα και μη φοβάσαι χάρο.
Ας λένε πως με την πολιτική σας θα φέρετε εθνικό διχασμό, κι ίσως ακόμα και να φανερωθεί κανένας δικτατοράκος, όχι, αυτά δεν γίνονται τον 21ο αιώνα. Ο κόσμος, όσο και να διαμαρτύρεται, άμα τον ταΐσετε καλά με μπόλικο κουτόχορτο, θα ηρεμήσει. Θα δεχτεί την ονομασία που εσείς θα χειροκροτήσετε, και την ήττα σας θα του την παρουσιάσετε σαν περίλαμπρη νίκη.
Εμπρός, φωστήρα μου, τον ξέρεις πολύ καλά το δρόμο που χάραξε ο Γκαίμπελς, εμπρός, τα σκυλιά ας γαβγίζουν, τα έχετε δέσει καλά εσείς, προχωρήστε παλικάρια μου, για την Ελλάδα ρε γαμώτο!