Κάποιος... Μίκης!

Πέμπτη, 11 Οκτώβριος 2018 20:43 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Στην χώρα μας, στον πνευματικό χώρο, δεκαετίες τώρα, κυκλοφορεί και μεγαλουργεί κάποιος Μίκης. Κάποιος Μίκης με επώνυμο Θεοδωράκης αν τον έχετε ακουστά. Κάποιος Μίκης που στο ενεργητικό του φιγουράρουν χιλιάδες μουσικά διαμάντια. Κάποιος Μίκης που, εκτός των άλλων, έχει συνθέσει τον ίσως πιο αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, τον Ζορμπά.
Αυτόν τον Μίκη, που λέτε, αποφάσισαν να προσκαλέσουν οι αρμόδιοι, για να μιλήσει κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης του αγώνα «Σπάρταθλον» πριν από μερικά χρόνια. Την τελευταία στιγμή, δεν μπόρεσε όμως να έρθει ο ίδιος για λόγους υγείας. Έτσι στην κεντρική πλατεία της πόλης προβλήθηκε σε γιγαντοοθόνη η ομιλία που είχε ετοιμάσει για την περίσταση. Οι παραβρισκόμενοι στην τελετή παρακολούθησαν με μεγάλη προσοχή. Τα λόγια του μετά το πέρας της ομιλίας σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως μια και ο ίδιος δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του.
Στο επόμενο Δημοτικό συμβούλιο που λέτε, έγινε πρόταση από κάποιους συμβούλους, να ανακηρυχτεί, αυτός ο Μίκης, Επίτιμος Δημότης της πόλης. Είναι Παγκοσμίου φήμης προσωπικότητα ήταν η αιτιολογία. Και πριν προλάβουν να πουν την γνώμη τους οι άλλοι, πετάχτηκε ο «προβεβλημένος» Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος και με ανοικτά τα μικρόφωνα, χαρακτήρισε (τον κάποιο Μίκη) με τον δικό του τρόπο. Τον αποκάλεσε «Σερβιέτα του Μητσοτάκη». Έτσι δεν ήτανε γραφτό να γίνει Επίτιμος Δημότης ο περί ου ο λόγος φυσικά μια και οι Σερβιέτες δεν δέχονται τιμές!
Και ερχόμαστε στην φετινή χρονιά. Τούτη την φορά, βρισκόμαστε λίγο πριν από την διεξαγωγή του σκληρού αγώνα «Σπάρταθλον». Ο Δήμος πήρε την σημαντική απόφαση να οργανώσει μια μεγάλη γιορτή νεολαίας, για τα μαθητούδια δηλαδή. Και πού αλλού θα μπορούσε να την κάνει (την γιορτή) παρά στην κεντρική Πλατεία της πόλης για να χωρέσουν όλοι.. Και τότε ήταν που τέθηκε επί τάπητος το σημαντικό θέμα της επιλογής του καλλιτεχνικού προγράμματος για την συγκεκριμένη βραδιά-χαβαλέ για τα νιάτα της πόλης. Γιατί για ψυχαγωγία, ούτε λόγος να γίνεται.
Δύσκολα τα πράγματα μια και ήταν μεγάλη η γκάμα των επιλογών. Έπεσαν πολλά ονόματα στο τραπέζι. Κάποιοι συμφωνούσαν για κάποια, άλλοι διαφωνούσαν. Βρέθηκαν σε αδιέξοδο και είχαν απελπιστεί. Ώσπου κάποιος ανέφερε το όνομα Στικούδη. Κατερίνα Στικούδη. Δεν την γνώριζαν όλοι αλλά δόθηκαν οι σχετικές εξηγήσεις ότι δηλαδή προέρχεται με άριστο βιογραφικό από την Ανώτατη Σχολή Μουσικής «Και φωνή κορμάρα» και ησύχασαν. Και πάρθηκε η απόφαση να το φέρουν το κορίτσι να διασκεδάσει τα παιδιά.
Την ημέρα της γιορτής στήθηκε η εξέδρα, τοποθετήθηκαν τα μικρόφωνα και τα μεγάφωνα στην Πλατεία. Και ήρθε το κορίτσι, με την κυλοτίτσα του, με τις ζαρτιέρες του, ανέβηκε πάνω στην εξέδρα και άρχισε να κοπανιέται, συγνώμη να άδει,ρυθμικά.Η πιτσιρικαρία το διασκέδασε και οι γεροντότεροι κάνανε και ένα οφθαλμόλουτρο για να τους φύγει η κάψα. Είχε μεγάλη επιτυχία το event.
Όλα ωραία και καλά αλλά υπάρχει πάντα και ένα Δημοτικό Συμβούλιο που χαλάει την ομορφιά της κάθε σημαντικής στιγμής. Και να που στο επόμενο τέτοιο, λίγο πριν το «Σπάρταθλον» μην ξεχνιόμαστε, έγινε αυτό που δεν έπρεπε να γίνει. Βρέθηκαν που λέτε, κάποιοι σύμβουλοι κακόγουστοι και αρνητικοί που δεν βρήκαν του γούστου και του επιπέδου τους την συγκλονιστική βραδιά για την νεολαία. Και είχαν το θράσος να το πουν και να το υπερασπίσουν (άκουσον-άκουσον) μέσα στην αίθουσα του Δημαρχείου.
Αλλά πάντα υπάρχει κάποιος «από μηχανής Θεός» που έρχεται για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Και τούτη την φορά βρέθηκε στο πρόσωπο του Αντιδημάρχου που είναι και πατέρας και εκπαιδευτικός και ο λόγος του, μια και μιλούσαν για θέμα που αφορά την νεολαία, είχε (λέμε τώρα) ιδιαίτερη βαρύτητα.
-Τι θέλετε δηλαδή, στην παιδική γιορτή να πάμε να ακούσουμε Θεοδωράκη; είπε και καθάρισε το θέμα.
Κάθισα και σκέφτηκα, που λέει και το τραγούδι, και συνδυάζοντας τα γεγονότα, είδα πως ο Δήμος μας, τα τελευταία χρόνια και με διαφορετικούς άρχοντες κάθε φορά, πριν ή μετά το «Σπάρταθλον», έχει πάντα ένα θεματάκι με εκείνον τον Μίκη που λέγαμε στην αρχή. Τους πέφτει βαρύς στο στομάχι σαν το κουνέλι στιφάδο ιδίως αν το φας βράδυ. Μήπως, λέω και εγώ μήπως, να τον άφηναν να ησυχάσει τον άνθρωπο και να ασχολούνται με τα όσα σηκώνει η κουλτούρα τους και μόνο; Άλλωστε αυτός ο κάποιος Μίκης δεν τους έχει ανάγκη. Όλη η υφήλιος υποκλίνεται στην τέχνη του.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής γιατί να μην ισχύσει και σε τούτη την περίπτωση όπως και σε έναν σωρό άλλες, το πασίγνωστο
«ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ»!

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti