Πυκνές είναι εσχάτως οι δημόσιες αντιδράσεις και τα σχόλια απογοήτευσης από τους δημότες, για τη συνολική εικόνα που εμφανίζει η πόλης της Σπάρτης. Οι πολίτες της πονούν και θλίβονται όχι μόνο για τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο κέντρο εξαιτίας των αναπλάσεων, αλλά και για τα σπουδαία που καμία δημοτική Αρχή δεν έχει καταφέρει ως τώρα να προσφέρει. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο συμπολίτισσας που ακολουθεί.

Έχουμε και λέμε:

1) Παλαιολόγου γιαπί, 2) Μουσείο γιαπί, 3) Παλαιό Δικαστήριο γιαπί, 4) Στρατιωτική λέσχη γιαπί, 5) Ξενοδοχείο Ξενία γιαπί, 6) Δρόμος μπροστά από τον Όσιο Νίκωνα γιαπί, 7) Αρχαίο Θέατρο Σπάρτης γιαπί, 8) Το μελλοντικό ψηφιακό μουσείο (οικία Τριτακη) ούτε καν γιαπί. Απλά ερείπιο χωρίς στέγη γιατί...έπεσε.

Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί και τα λοιπά, και τα λοιπά… Όμως, ζητούν από τους ιδιοκτήτες των διατηρητεων να τα φτιάξουν. Τέλος πάντων, προχωράω.

Τα υπόλοιπα έργα ετοιμόρροπα. Ετοιμόρροπο κάποιο Γυμνάσιο και κάποιο άλλο σχολικό κτίριο μισογκρεμισμενο εδώ και έτη. Εγκαταλελειμμένο το πάρκο Γουδέ. Κλειστό και αραχνιασμένο το μουσείο Φωτογραφίας στον Μυστρά. Το μουσείο Σαλβαρά, της Άρτας το γεφύρι και καταβόθρα χρημάτων στον αέρα και σε άλλα διάφορα… Η γέφυρα Ευρώτα στοιχειωμένη και όλο σκουριά. Μισά φώτα στην κεντρική πλατεία Σπάρτης με άδειες υποδοχές. Νομίζω ότι καταρρέει και το παλαιό Δημαρχείο ως σαθρό σε στατικότητα από την εγκατάλειψη. Αν ψάξετε θ’ ανακαλύψετε και άλλα αξιοθέατα.

Εγώ, μια απλή ρομαντική πολίτης είμαι και αρκετά μεγάλη για κάποια δράση και χωρίς τυπικά προσόντα. Έχω τουλάχιστον το "γνώθι σ’ αυτόν" και δεν διεκδικώ θώκους και αξιώματα χωρίς κότσια.

Όμως είμαι γέννημα θρέμα Σπαρτιάτισσα. με αρκετές γενιές προγόνων μου εδώ και με ενεργό, έντιμη επαγγελματική δραστηριότητα. Τα βιώματά μου, λοιπόν, είναι δυνατά και τα κίνητρά μου εντελώς ανιδιοτελή. Γι’ αυτό τον λόγο πονάω πολύ με αυτά τα χάλια.

Αυτά τα ολίγα και θλιβερά… Ενεργοποιηθείτε οι νεότεροι, αλλά με κίνητρα αγνά και οραματικά!

Η Σπάρτη ήδη πεθαίνει, δεν αργοπεθαίνει.

Μαρια Γαββαρη