Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει κλείσει δύο χρόνια και αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι ο χρόνος ευνοεί τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Με την Ουκρανία να ξεμένει από όπλα και πυρομαχικά, την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια να τίθεται εν αμφιβόλω και τη Ρωσία αποφασισμένη να συνεχίσει, η νίκη της Ουκρανίας φαντάζει πλέον ουτοπική.

Ορισμένοι σημαίνοντες ειδικοί προχωρούν ακόμη παραπέρα, σημειώνοντας ότι το Κίεβο εφεξής θα υφίσταται μόνο περισσότερους θανάτους και καταστροφές όσο επιμένει και ως εκ τούτου θα πρέπει να επιδιώξει μια πολιτική διευθέτηση της διαμάχης με τη Μόσχα - ακόμη κι αν αυτό απαιτεί να θυσιάσει κάποια εδάφη του.

Ωστόσο, όποιος ξεκινά έναν πόλεμο προσβλέπει να βρεθεί σε καλύτερη στρατηγική θέση μόλις τερματιστούν οι συγκρούσεις. Ακόμη κι αν ο συγκεκριμένος πόλεμος τελειώσει με τη Ρωσία να διατηρεί όλα τα ουκρανικά εδάφη που έχει κατακτήσει ως τώρα η Μόσχα θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από πριν.

- Η Ουκρανία και οι Ουκρανοί έχουν στραφεί αμετάκλητα προς την Δύση και θεωρούν την Ρωσία και τους Ρώσους εχθρούς.
- Ο ουκρανικός εθνικισμός σήμερα αντανακλά την μαζική αποφασιστικότητα των Ουκρανών να σφυρηλατήσουν μια νέα ενιαία ταυτότητα που καθορίζεται από την απεξάρτησή τους και την αποστροφή τους προς τη Ρωσία.
- Η Ευρώπη αποφάσισε ότι ο Πούτιν είναι ένας αναξιόπιστος και επικίνδυνος για την ασφάλεια της ηγέτης και οριστικά δεν θέλει σχέσεις μαζί του.
- Το ΝΑΤΟ της αδράνειας μεγαλώνει, ενισχύεται και ετοιμάζεται για παν ενδεχόμενο.
- Ο Πούτιν ήθελε να καταλάβει όλη την Ουκρανία μιλώντας για ένα έθνος με τους Ρώσους. Απέτυχε παταγωδώς και μάλιστα έχοντας 400.000 νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες.

Τέλος, πρέπει να πούμε ότι η Ουκρανία όταν ανεξαρτητοποιήθηκε το 1991 ήταν η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη -εξαιρουμένης της Ρωσίας- σε έκταση και η πέμπτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό. Πλέον διαθέτει έναν αποδεδειγμένα μάχιμο στρατό 500.000 ανδρών, που είναι ήδη πολύ μεγαλύτερος από οποιασδήποτε άλλης ευρωπαϊκής χώρας του ΝΑΤΟ και ο οποίος θα συνεχίσει να ενισχύεται και να εκσυγχρονίζεται.