Ναι, είναι προς την σωστή κατεύθυνση η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, σύμφωνα με την εντολή που έλαβε από τον ελληνικό λαό!... Αυτό το σημειώνω σαν συνέχεια του προχθεσινού μου άρθρου, στο οποίο δεν θέλω να σταθώ μόνον στην θετική πλευρά!...
Γιατί η κυβέρνηση έχει ήδη υπαναχωρήσει από βασικές προεκλογικές κα μετεκλογικές της θέσεις! Και έχει αναστείλει άλλες που ήδη θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το διαφορετικό κλίμα στην οικονομία!...
Δεν μιλά-ας πούμε-πλέον, για «κούρεμα» του επαχθούς χρέους, έστω και αν η Πρόεδρος της Βουλής αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ελέγχου, που όμως μοιάζουν με κινήσεις εντυπωσιασμού και μόνον!... Δεδομένου μάλιστα ότι ένα πόρισμα μιας τέτοιας Επιτροπής, είναι αμφίβολο αν μπορεί να σταθεί και να χρησιμοποιηθεί από θεσμικά όργανα, αφού στερείται πολυκομματικής κάλυψης από τη Βουλή!... Και η επιλογή των συμμετεχόντων είναι αδιαφανής!...
Δεν μιλά, πλέον, για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ούτε για την κατάργηση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, αλλά συμβιβάζεται στον… επανέλεγχο της νομιμότητας (!) των ήδη ιδιωτικοποιηθεισών επιχειρήσεων και ακινήτων!... Και σκέπτεται για το μέλλον την συνέχιση των αποκρατικοποιήσεων, ακόμη και των αεροδρομίων (!) υπό την προϋπόθεση ότι… εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον!...
Δεν μιλά για «κούρεμα» του ιδιωτικού χρέους προς τις τράπεζες, τα γνωστά «κόκκινα δάνεια» για τα οποία προεκλογικά αλλά και κατά τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, είχε υποσχεθεί την «σεισάχθεια»!... Και ενώ τα αφήνει να γιγαντώνονται, δεσμεύοντας οικονομικές δυνατότητες της αγοράς, άφησε να της φύγουν μέσα από τα χέρια τα 11,5 δις που έχει ήδη δανεισθεί ο λαός μας, επιτρέποντας να λιμνάζουν στα Ταμεία των δανειστών!...
Δεν μιλά για το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ που θα έδινε ανάσες ζωής σε μισθωτούς και συνταξιούχους και κυρίως σε μικρεμπόρους και μικροεπαγγελματίες!... Και χάνει ένα σημαντικό μοχλό, αναθέρμανσης της αγοράς, που θα συνεισέφερε άμεσα, σημαντικά έσοδα στο Δημόσιο Ταμείο!...
Και, δεν μιλά πλέον, για την κατάργηση των μνημονιακών νόμων που ήταν και η βασική αιτία, συρρίκνωσης της οικονομίας, πτώχευσης του κράτους, και μετακύλησης των επιπτώσεων σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων τα ιδιωτικής οικονομίας!...
Και, εντάξει!... Είπαμε ένα τεράστιο ΝΑΙ στις «σκληρές διαπραγματεύσεις»!... Αλλά εδώ, φθάσαμε στο σημείο να παίζουμε τη χώρα «πόκα χαρακίρι»!... Και αρπάζουμε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όλα τα χρήματα των αποθεματικών, από κάθε Ταμείο της Δημόσιας και Περιφερειακής και Δημοτικής Διοίκησης, χρήματα που θα μπορούσαν να στηρίξουν την κοινωνία σε στιγμές ιδιαίτερης κρίσης, σε στιγμές πτώχευσης και διάλυσης του κρατικού ιστού!...
Περνάμε στιγμές, που μοιάζουν με τις στιγμές της πτώσης του Βυζαντίου, όταν και τα καντήλια των Εκκλησιών, τα έβγαζαν στο σφυρί, για να καλυφθούν οι κρατικές ανάγκες!...
Εκ των πραγμάτων πλέον γιγαντώνεται το ερώτημα: Οι διαπραγματεύσεις θα κλείσουν με θετικό πρόσημο; Και αν επέλθει η ρήξη, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της, στην οικονομία και τον ελληνικό λαό; Υπάρχει «Σχέδιο Β΄»; Και ποιες από τις προεκλογικές και μετεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης αναιρούνται με αυτό;
Χωρίς να γνωρίζει αυτές τις παραμέτρους ο λαός μας, πώς μπορεί να δώσει την στήριξή του, σε κυβερνητικές προσπάθειες που μοιάζουν απέλπιδες;