Ναι!... Είμαστε φιλοευρωπαίοι!... Περισσότερο ίσως, από όλους τους λαούς της Ευρώπης!... Και έχουμε περισσότερο από όλους, συνείδηση ευρωπαϊκή!... Γιατί αισθανόμαστε ότι στην Ευρώπη, μεταλαμπαδεύσαμε τον πολιτισμό μας, που τον έκανε αποδεκτό και τον καλλιέργησε πάρα πέρα!... Και ως βιωματική ακολουθία δημιουργήσαμε πολιτική σχέση και δεσμούς συνεργασίας, γιατί έχουμε πολιτισμική και θρησκευτική συγγένεια με τα ευρωπαϊκά έθνη!...
Εκ των πραγμάτων ως εκ τούτου, στρεφόμαστε προς αυτούς που αποτελούν την φυσική μας συνέχεια, σε ότι αφορά την πολιτική και οικονομική συνεργασία, την εν γένει πολιτισμική μας υπόσταση, αλλά και την εθνική μας διασφάλιση!...
Εν τούτοις, δεν αισθανόμαστε καθαρόαιμοι ευρωπαίοι!... Ούτε και θέλουμε να είμαστε, υπό την έννοια της νοοτροπίας του Δυτικού Κόσμου!... Και φυσικά δεν είμαστε ανατολίτες!... Και, δεν θέλουμε να είμαστε, υπό την έννοια της παραδοσιακής αναχρονιστικής ανατολίτικης συμπεριφοράς και αγωγής, αλλά ούτε και υπό την έννοια της νεοκαπιταλιστικής διαμόρφωσης των κοινωνιών της άπω Ανατολής, της νοτιο-ανατολικής Ασίας, με την τραγική διεύρυνση των ανισοτήτων!...
Είμαστε μια «ενδιάμεση περιοχή», όχι μόνον ως προς την γεωγραφική απεικόνιση, αλλά ως προς την εθνική μας ιδιοσυγκρασία!... Και βιωματικά, αλλά ανεπαισθήτως ίσως, ατενίζουμε το μέλλον του έθνους μας με την «κυτταρική αίσθηση» πως είμαστε η μήτρα του πολιτισμού, η οποία πρέπει να γονιμοποιείται, αντλώντας τα σπέρματα από ανατολή και δύση!... Όπου, αφού τα διαλέξει επιμελώς, να τα γονιμοποιήσει σύμφωνα με τα δικά μας πολιτισμικά πρότυπα, τις δικές μας γονιδιακές καταβολές, για να τα παραδώσουμε ως έτοιμο «προϊόν» για χρήση της ανθρωπότητας!... (Επειδή, «πολλών άστεα είδον και πολλών νόων έγνω…» κατά τον Όμηρο)
Κάποιοι θα «αγανακτήσουν» με αυτές τις σκέψεις, και θα πουν πως είναι πολύ εγωιστικές και ελληνοκεντρικές, και θα προσπαθήσουν να τις αποδομήσουν, όχι διατυπώνοντας συγκεκριμένες ενστάσεις, αλλά θα τις εντάξουν αυτομάτως, στις φαντασιώσεις… «ελληναράδων»!...
Όμως, έτσι είναι!... Γιατί αναλόγως και με τις όποιες κατά περίπτωση αποκλίσεις, σκέπτονται όλα τα έθνη!... Και το Γαλλικό, και το Αγγλικό και το Γερμανικό και το Αμερικάνικο… «έθνος»!... Σκέπτονται «έτσι» υπό την έννοια της διάνοιξης οδού προς το μέλλον, για την διασφάλιση της εθνικής τους υπόστασης!...
Είμαστε λοιπόν, φιλοευρωπαίοι!... Και υπερασπιζόμαστε την «ευρωπαϊκή μας ταυτότητα», μέσα στις προδιαγραφές και τα όρια που θέτουν οι πολιτισμικές μας Αρχές και Αξίες!... Και μέχρις εκεί!... Και θέλουμε την ευρωπαϊκή συνεργασία, όχι μόνον για τα πολιτικά, τα γεωστρατηγικά, τα οικονομικά συμφέροντά μας, αλλά κυρίως, (και αυτό θα πρέπει κάποιοι να το λαμβάνουν σοβαρότατα υπ’ όψιν τους…) για την προάσπιση των πολιτισμικών μας καταβολών, που εδράζονται στην φιλοσοφική διάσταση του κοινωνικού Έθνους-Κράτους, που σήμερα εκ των πραγμάτων αντιπαρατίθεται με την φιλοσοφική νεολογία του δυτικού ατομισμού!...
Και φαινόμαστε… «απροσάρμοστοι» και ανίκανοι να υποδεχθούμε ως κατευθύνσεις, όλα αυτά, που αναιρούν και διαγράφουν από την εθνική μας προοπτική, την κυτταρική μας οδική σήμανση!... Γιατί διαισθανόμαστε, πως πλέον, δεν έχουμε να κάνουμε με την Ευρώπη που οραματισθήκαμε τις δεκαετίες του 70 και 80, αλλά με το φάντασμά της, που γεννήθηκε μετά το Μάαστριχτ και τις άλλες Συνθήκες, που με πλήρη αδιαφορία για τα επερχόμενα, και απέραντο ενδοτισμό προς αλλότρια συμφέροντα, υπέγραψαν οι κατ’ ευφημισμόν «εκπρόσωποί» μας!...
Προς επίρρωση των ισχυρισμών μου μάλιστα, θέλω να μεταφέρω σκέψεις του καθηγητή κ. Χρήστου Γιανναρά που αποτυπώνονται στην «Επιφυλλίδα» του στην «Καθημερινή» (17-5-2015) που έχουν ως ακολούθως:
«… Η Ε.Ε. έχει φανερά και απροσχημάτιστα απεμπολήσει την ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Η «κόκκινη γραμμή» που λεγόταν «κοινωνικό κράτος» είναι επικίνδυνο να εκφέρεται έστω και λεκτικά: Εκβιάζει η Ευρώπη για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, για μείωση του κατώτατου μισθού σε επίπεδα λιμοκτονίας, θέλει ασύδοτες τις ομαδικές απολύσεις, απαιτεί την καταλήστευση του συμφωνημένου μισθού και του αποταμιευμένου μόχθου (σύνταξης) των ηλικιωμένων. Και η «κόκκινη γραμμή» που λεγόταν «δημοκρατία», επίσης καταργημένη: Για την τύχη ολόκληρων κοινωνιών αποφασίζουν όχι οι εκλεγμένοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά η διορισμένη γραφειοκρατία, οι εκλεκτοί των «αγορών». Και τις αποφάσεις: ποιοι θα ζήσουν, ποιοι θα πεθάνουν, τις ελέγχουν στην εφαρμογή τους άτεγκτοι γκαουλάιτερ των τραπεζικών συμφερόντων.
Ένας αφελληνισμένος Ελληνισμός εκούσια υποτελής σε μιαν Ευρώπη χωρίς ευρωπαϊκή ταυτότητα».
Θεωρώ ως εκ τούτου, ότι οι όποιες διαπραγματεύσεις διεξάγονται με τους… «θεσμούς» της Ευρώπης, έχουν λάθος αντικείμενο!... Επειδή δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη, ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες, που μας οδήγησαν στην γενική κρίση, και επειδή ακόμη, δεν έχουμε «κλείσει τις τρύπες», από τις οποίες διαφεύγει ακόμη και σήμερα, η τελευταία ικμάδα της παραγωγής εγχώριου πλούτου, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υπόβαθρο ως μαγιά, για οικονομική ανάκαμψη!... Και μαζί με τα όποια κεφάλαια, διαρρέουν τα εθνικά ιδεώδη, εκείνα που συνιστούν την εθνική μας αυτογνωσία, που μας στήριξαν στην ιστορική μας διαδρομή, και διαμορφώνουν την εθνική μας υπόληψη, απέναντι στην παγκόσμια κοινότητα!...
Πρόκειται δηλαδή, για τις οικονομικές κατευθύνσεις, τις πολιτικές και πολιτισμικές ιδεολογίες, που όχι μόνον δεν συνάδουν με τα οικονομικά μας συμφέροντα αλλά αντιστρατεύονται το εθνικό μας «ιδεολόγημα» (της όποιας έστω, συστάσεως και εμβέλειας…) που μας έρχονται ως «ντιρεκτίβες», ουσιαστικά, απροσδιορίστου προέλευσης!...
Και εθελοτυφλούμε, ή υποκύπτουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα…) ως πολίτες με «διαμορφωμένες» αντιλήψεις, αν δεν βλέπουμε, πως ΑΥΤΗ η Ευρώπη, μας οδηγεί σε ολοσχερή καταστροφή, μέσω των αποφάσεων μιας αφανούς ολιγαρχίας, που, δεν μας ωθεί αλλά μας έλκει στον ολοκληρωτισμό του οικονομικού και πολιτισμικού νεοναζισμού!...
Και εδώ ασφαλώς, τίθενται τα όρια του φιλοευρωπαϊσμού μας!... Τα οποία προφανώς έχουμε υπερβεί, χωρίς να μας επιτρέψουν να το αντιληφθούμε, προφανώς απρόσεκτοι και εμείς!... Και είναι επείγουσα η ώρα, να καταστρώσουμε τα δικά μας σχέδια για την γενική αναμόρφωση των σχέσεών μας με τους εταίρους μας!... Και τότε, ξαφνικά και απροσδόκητα, θα αποκτήσουμε συμμάχους!... Γιατί, όλοι οι λαοί διαισθάνονται τα επερχόμενα και πολλές κυβερνήσεις θέλουν να αντισταθούν, και αποφασίζουν να «επαναδιαπραγματευθούν τις σχέσεις τους με την ΕΕ» αλλά δεν μπορούν μόνες τους, να σηκώσουν το βάρος των «κεκτημένων», για την ανατροπή των «κανόνων» που είναι το όχημα της υποδούλωσης! Και… «ο νοών νοείτω»!...