Έγκαιρα είχα εκτιμήσει ότι μετά την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ από τον κ. Μητσοτάκη θα άλλαζε εντελώς το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μάλιστα είχα προειδοποιήσει ότι τα υπόλοιπα κόμματα θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν θα μπορέσουν να τον αντιμετωπίσουν με τις συνήθεις κομματικές διαχωριστικές γραμμές.
Τι είχα δει; Πρώτον την φοβερή μεθοδικότητα και εργατικότητα του. Κανείς δεν του χάρισε τη νίκη στα εσωκομματικά της ΝΔ. Δεύτερον την υπομονή του. Εισήλθε στα 35 του στην πολιτική για να γίνει πρωθυπουργός και βήμα - νήμα το πέτυχε. Και τρίτον την αποφασιστικότητα του. Τίποτε από το παλιό (νοοτροπίες, ομαδούλες, παρασκήνιο) δεν τον σταματά.
Πολύ γρήγορα επιβεβαιώθηκα. Ως αντιπολίτευση άλλαξε εντελώς την λογική της στείρας αντιπαράθεσης (όχι σε όλα), αρχίζοντας να ψηφίζει με ότι συμφωνεί.
Στον προεκλογικό αγώνα κέρδισε χωρίς υποσχέσεις και ψεύδη. Ανέλαβε έχοντας προ πολλού αποφασίσει ποιοι θα γίνουν υπουργοί και ποιο θα είναι το (ελεγχόμενο) έργο τους.
Και σαν κυβέρνηση πετάει στα σκουπίδια τις ανούσιες κόντρες και έχει ήδη πρωτόγνωρα αποτελέσματα: Στις φυσικές καταστροφές το κράτος δουλεύει και δεν έχουμε ούτε έναν νεκρό. Υπεύθυνοι για "στραβά" καθαιρούνται. Στη Βουλή δυο ψηφοφορίες ήσαν σχεδόν καθολικές για πρώτη φορά (ψήφος αποδήμων, πρόεδρος Βουλής). Το νομοθετικό έργο προχωρεί με ασύλληπτη ταχύτητα, τίποτε δεν μένει για αύριο.
Τίποτε από όσα πέτυχε ο κ. Μητσοτάκης δεν ήταν εύκολο. Απέναντι του δεν είχε κόμματα αλλά νοοτροπίες και βολέματα δεκαετιών πολιτικών και πολιτών, που θα έπρεπε να κατανικήσει. Αυτή η μάχη συνεχίζεται.
Και ερχόμαστε στην πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια ακόμη μαγική προσωπική κίνηση του κ. Μητσοτάκη για την οποία όλο το ΠΑΛΙΟ (και μέσα στο κόμμα του) ψελλίζει ασυναρτησίες. Η πρόταση για την κυρία Σακελλαροπούλου είναι εκπληκτική αλλά προσέξτε: Δεν έγινε "για να την φέρει στον αντίπαλο" όπως γινόταν μέχρι σήμερα αλλά για να περάσει το μήνυμα της ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, ανεξάρτητα από κόμματα και βολέματα ημετέρων.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι ολοφάνερο ότι όπου μπορεί (γιατί ακόμα δεν μπορεί να απαλλαγεί από επί μέρους κομματικές νοοτροπίες,) χτυπά το παλιό και το χτυπά αριστοτεχνικά. Αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αντιληφθούν την ποιότητα του, θα σέρνονται συνεχώς πίσω του και δεν θα είναι χρήσιμα για την κοινωνία.
