Βλέποντας τις αναρτήσεις στο διαδίκτυο απορείς. Πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται ένας πόλεμος - εισβολή λες και είναι το επιτραπέζιο παιχνίδι από τα πολλά που υπάρχουν προς τέρψιν των ανθρώπων. Εδώ μιλάμε για πραγματική φρίκη: Νεκροί, ξεσπιτωμένοι, σπίτια γκρεμισμένα, παιδιά χωρίς χαρά, εντελώς αθώοι άνθρωποι, να θάβονται σε ομαδικούς τάφους.

Ποιος τα κάνει όλα αυτά; Ένα ανθρωπόμορφο κτήνος ονόματι Πούτιν. Ξυπνά κάθε πρωί, ξυρίζεται, φορά καθαρά ακριβά ρούχα και στη συνέχεια παρακολουθεί πόσοι είναι οι δικοί του νεκροί και πόσοι των άλλων. Ακόμη ποιες πόλεις ισοπεδώνει και ποιες ακολουθούν. Όλα αυτά για το τίποτα, δεδομένου ότι η πυρηνική δύναμη που λέγεται Ρωσία δεν κινδυνεύει από κανέναν, ούτε έχει ανάγκη να επεκταθεί λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Για ποιο λόγο; 

Κρατήστε λοιπόν την πραγματικότητα: Ο Πούτιν είναι ένα τέρας. Με την ευκολία που δολοφονεί την αντιπολίτευση, φυλακίζει Ρώσους, στραγγαλίζει δικαιώματα μέσα στην ίδια του τη χώρα, με την ίδια ευκολία δολοφονεί τώρα Ουκρανούς.

Γιατί το κάνει αυτό; Δεν υπάρχει έγκλημα χωρίς κίνητρο. Οι New York Times γράφουν ότι ο πρωταρχικός στόχος του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι η εδαφική επέκταση, αλλά η ενίσχυση του κύρους της Ρωσίας. Ο Πούτιν εισέβαλε προκειμένου οι Ρώσοι να νιώσουν πάλι ότι είναι μεγάλο έθνος και ο Πούτιν να μπορεί να αισθανθεί ότι είναι ιστορικός ηγέτης, όπως ο Μεγάλος Πέτρος.

Το πέτυχε εύκολα αφού οι Ρώσοι ποτέ δεν έζησαν μια Δημοκρατία με δικαιώματα και επιλογές. Πρώτα οι Τσάροι, μετά ο κομμουνισμός και στο τέλος ο Πούτιν. Τι τους απέμενε κάθε φορά; Την ψευδαίσθηση πως ζούσαν σε μοναδική και ανώτερη χώρα. Να γιατί πάνω από το 60% των Ρώσων είναι υπέρ της εισβολής στην Ουκρανία (με την βοήθεια βέβαια των ψευδόμενων ΜΜΕ).  Ένας ολόκληρος λαός να μην μπορεί να διακρίνει τον θύμα από τον θύτη και την κτηνωδία του ηγέτη του, ακόμα και αν αυτός του στερεί βασικές ελευθερίες.