Παρακολουθώ με βαθιά απογοήτευση και θλίψη την επιθετικότητα κατά του Ισραήλ από ομάδες, συλλογικότητες, κόμματα, πολιτικούς και, δυστυχώς, πολίτες και συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει μια κοινωνία αφοσιωμένη στην αλήθεια και τη λογική.
Όλοι οι παραπάνω δεν έχουν βγάλει ούτε μια λέξη για τους 1.800.000 νεκρούς τραυματίες και αγνοούμενους στην Ουκρανία. Δεν είδαν, ούτε άκουσαν, για τα 6,5 εκατομμύρια πρόσφυγες που έχουν εγκαταλείψει τους τόπους τους (σπίτια, επιχειρήσεις, φίλους). Ούτε πονάνε για τους 50.000 νεκρούς κάθε μήνα στην Ουκρανία, όσο «πονάνε» για 300 νεκρούς στη Γάζα.
Δεν έχουν κάνει ούτε μια διαδήλωση κατά των εγκλημάτων στην Ουκρανία. Εδώ, ανήμερα της επετείου, της σφαγής της 7ης Οκτωβρίου από την Χαμάς, διαδήλωσαν υπέρ των Παλαιστινίων (δηλαδή υπέρ της Χαμάς), προς την ισραηλινή πρεσβεία.
Το φοβερό είναι, ότι πίσω από αυτή την εμμονική και άδικη επίθεση κατά του Ισραήλ, μαζί με τις συλλογικότητες έχουν ταχθεί κυβερνήσεις, ο ΟΗΕ, Ο Ερυθρός Σταυρός, πλήθος δημοκρατικών κυβερνήσεων.
Όλοι τους «ξεχνούν» ότι το Ισραήλ αμύνεται εναντίον του Ιράν και των τρομοκρατών που ενισχύει με όπλα και χρήμα, ενώ η Ρωσία επιτίθεται σε μια ανεξάρτητη χώρα.
Αλλά στη δημοσιογραφία, όπως στην ιατρική, υπάρχει μια λέξη που απαραίτητα πρέπει να ειπωθεί: γιατί; (Γιατί, γιατρέ μου, πονάω εδώ;). Γιατί αυτή η επιθετικότητα μόνο κατά του Ισραήλ; Η απάντηση είναι σύνθετη.
Από τη μια έχουμε μια εντός των τειχών επιθετικότητα εναντίον των αξιών της Δύσης, που εκδηλώνεται με την υπεράσπιση όλων των αντιπάλων της, ακόμα και του ακραίου Ισλάμ. Πολίτες της Δύσης επιτίθενται στη Δημοκρατία στην οποία ζουν (!), υπερασπιζόμενοι τους εχθρούς της. Αδιαφορούν για τον σκληρό αυταρχισμό στον μουσουλμανικό κόσμο, στη Ρωσία και αλλού. (Θυμηθείτε, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπιζόταν τον Μαδούρο).
Από την άλλη, όλη αυτή η επιθετικότητα ξεκινά από μια ξεχασμένη στον χρόνο αριστερά, που μη μπορώντας να προσαρμοστεί στις αλλαγές των κοινωνιών και της ζωής που φέρνει ο χρόνος, (όπως κάνει ο καπιταλισμός και επιβιώνει) χρειάζεται πάντοτε έναν εχθρό, για να υπάρχει. Αυτός ευθύνεται για τα πάντα, οπότε η αριστερά δεν χρειάζεται να έχει προτάσεις για οτιδήποτε.
Το Ισραήλ είναι ένας βολικός εχθρός για τους παραπάνω: είναι μέρος της Δύσης και η επιθετικότητα του στη Γάζα έχει νεκρούς. Αυτά, είναι αρκετά για να έχουν κινητοποιήσει τους εγχώριους εχθρούς της Δύσης.
