Το 2019 ο κ. Μητσοτάκης κέρδισε τις εκλογές για δυο λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι η κοινωνία ήθελε να απαλλαγεί από την τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ (αντισύριζα μέτωπο). Ο δεύτερος ήταν ότι ακριβώς απέναντι σε αυτή την τοξικότητα, ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε χωρίς υποσχέσεις, μετρημένος και σοβαρός, κόντρα δηλαδή στις συνήθεις παραπλανητικές προεκλογικές συμπεριφορές της μεταπολίτευσης.
Το 2023 ο κ. Μητσοτάκης κέρδισε και πάλι, έχοντας όμως μπροστά του μια μεγάλη δοκιμασία: Να αλλάξει την χώρα ξεκινώντας από το κομματικό κράτος και διορθώνοντας τις παθογένειες της αντιπολίτευσης. Οι Έλληνες πολίτες ήθελαν και θέλουν μια κανονική χώρα, που να τους αντιμετωπίζει τίμια, να τους σέβεται και να τους δίνει ευκαιρίες. Αυτό του ζητούσαν και εκεί θα τον κρίνουν.
Τι έχει συμβεί στον κ. Μητσοτάκη αυτή την τετραετία; «Βόμβες» διαφθοράς και παραλυσίας που κατασκευάστηκαν δεκαετίες πίσω, «σκάνε» μια - μια στα χέρια του. Τη ΛΑΡΚΟ που ο ΣΥΡΙΖΑ την άφηνε να καταρρέει, την έκλεισε. Τα Ναυπηγεία που τα βρήκε κλειστά, τα άνοιξε. Στον ΟΠΕΚΕΠΕ των κλοπών με τη συμμετοχή και υπαλλήλων του, δεκάδες μπαίνουν φυλακή, άλλοι επιστρέφουν τις επιδοτήσεις.
Η υπερβολική βία στην κοινωνία αντιμετωπίζεται με μια σπουδαία ΕΛΑΣ που εξιχνιάζει τα πάντα. Φυλακίζονται ακόμη και μεθυσμένοι οδηγοί. Τελευταία «βόμβα» τα ΕΛΤΑ της εγκατάλειψης. Σε αυτές τις «βόμβες» της μεταπολίτευσης που πυροδοτούνται τώρα, αλλά οπλίστηκαν από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, μπορεί να προσθέσει κανείς μια σειρά από επιτυχίες του, όπως τα δημόσια έργα που ολοκληρώνονται, οι σωστοί εξοπλισμοί, οι δωρεάν ιατρικές εξετάσεις που σώζουν ζωές, το ηλεκτρονικό κράτος και πολλά ακόμη.
Πού είναι η αποτυχία στα παραπάνω; Η κυβέρνηση έχει μια προβληματική ανικανότητα να περιγράψει το έργο της. Αφήνει να το σκεπάζει διαρκώς η τοξικότητα (μάλιστα παρασύρεται από αυτήν), ενώ και οι γκάφες της στα ανούσια που μεγιστοποιούνται παραμερίζουν ό,τι θετικά έχει κάνει.
Ωστόσο, η επικοινωνιακή της αποτυχία αφορά μόνο αυτήν και όχι την χώρα και την ελληνική κοινωνία. Δεν αφορά εμάς. Όμως, μας αφορά και μάλιστα πολύ, η δεύτερη αποτυχία της, αυτή ν’ αλλάξει την Ελλάδα. Πρόκειται για μια βαριά, κρίσιμη και επικίνδυνη για το μέλλον μας υστέρηση. Λόγω χώρου, θ’ αναφερθώ σε αυτά αύριο.
