Θα ήθελα να αναφερθώ με πολύ λύπη στο "άρθρο" περί κυνοφιλίας...
Δε το συνηθίζω αυτό, δηλαδή να απαντάω, γιατί απλά υπάρχει τεράστιο χάσμα γενεών με τέτοιους ανθρώπους που είναι της άλλης γενιάς, ωστόσο ελευθερία λόγου έχουμε και ο καθένας έχει την άποψή του. Όμως μερικοί ξεχνούν ή αγνοούν παντελώς ότι η κοινωνία δεν αρκείται σε απόψεις του καναπέ, αλλά σε πράξεις και κοινωνική ευθύνη και μέριμνα. Να το πω απλά, να σηκωθούμε και να κάνουμε και εμείς κάτι και όχι μόνο οι αρμόδιοι.
Είμαι μια νέα κοπέλα που, αρχικά, έχω κατοικίδιο και βεβαίως και αποτελεί μέλος της οικογενείας μου και ναι(!) του μιλάω με πολύ γλυκά λόγια (με τις εκφράσεις που αναφέρονται στο "άρθρο") και δεν ντρέπομαι καθόλου για αυτό, γιατί πολύ απλά έτσι νιώθω και κανείς μα κανείς δεν θα μου ρυθμίσει τα συναισθήματα μου! Και ναι, σε αυτήν την εποχή ζούμε πια. Ας ενημερώσει κάποιος τον αρθρογράφο. Επίσης, δεν ανήκω σε κάποια φιλοζωική ή πολιτική ομάδα, είμαι όμως αληθινά φιλόζωη, φιλάνθρωπη και με σεβασμό προς το περιβάλλον, που, αντί να κάθομαι στο σπίτι μου μέσα άπραγη και να παρακολουθώ αδρανής τα κοινωνικά μέσα, είμαι έξω και όποιος ή οτιδήποτε έχει ανάγκη για βοήθεια θα το κάνω ευχαρίστως χωρίς να αισθανθώ κάποια “σιχασιά”.
Εάν όλοι βοηθούσαμε εκεί έξω όσους και όσα πλάσματα έχουν ανάγκη είτε δίνοντας τους αγάπη, είτε φαγητό και νερό, ο κόσμος -πιστέψτε με- θα ήταν καλύτερος...
Και εμένα σαν γυναίκα -να είστε σίγουροι- ότι με ενδιαφέρει περισσότερο να μην κυκλοφορούν βίαιοι άνθρωποι -άνθρωποι ξαναλέω που κλέβουν, βιάζουν και κακοποιούν, ασελγούν σε παιδιά, γυναίκες και ζώα- παρά οι “στρατιές βίαιων αδέσποτων” που σίγουρα δεν φτάνουν σε καμία περίπτωση τα περιστατικά βίας που έχουν προκληθεί από άνθρωπο...
Νάγια Αργείτη
