Ως μια πρωτοβουλία «πρώτη στα Δημοτικά» που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλα σχολεία, χαρακτήρισε ο Νίκος Τσούκλερης την εισήγηση του Συλλόγου Διδασκόντων 1ου Δημοτικού Σπάρτης να μετονομαστεί το Σχολείο σε «Ηρώ Κωνσταντοπούλου». Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια πρωτοβουλία και «πρώτη στα χρονικά», αν καλοσκεφτούμε τον μίζερο τρόπο που η πόλη, πολύ συχνά, διαβάζει την Ιστορία της. Ύστερα από ψηφοφορία μεταξύ των διδασκόντων προκρίθηκε το όνομα της Κωνσταντοπούλου. Σε αυτήν, το όνομα «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» έλαβε 1 ψήφο, ενώ το «Νικηφόρος Βρεττάκος» έλαβε 2. Η εισήγηση του Συλλόγου Διδασκόντων ήρθε προς έγκριση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πέμπτης (29/2). Πέρασε -δυστυχώς- χωρίς ομοφωνία, αφού καταψήφισαν τρεις δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης Βακαλόπουλου, οι Ευστ. Κοκκορός Παν. Κουρτσούνης και Αδ. Βαγιακάκου. Ο δήμαρχος χαριτολογώντας τους έγνευσε με την παλάμη του κάτω από το πηγούνι ότι «θα τους πάρει το κεφάλι»…
Αχρείαστες διαιρέσεις
Δεν είναι η πρώτη φορά που παλαιότεροι, ιστορικοί διχασμοί τού τόπου, επανέρχονται ως διαιρέσεις στο σώμα της σύγχρονης Σπάρτης. Τώρα ήταν μια 17χρονη μαθήτρια που πήγε κόντρα στους Γερμανούς της Κατοχής και θυσίασε τη ζωή της, μόλις 37 ημέρες πριν την Απελευθέρωση. Για να μην θυμίσουμε και το διαχρονικό άγος της λακωνικής πρωτεύουσας που ακόμα και σήμερα δείχνει μια ανεξήγητα θολή συμπεριφορά απέναντι σε μια από τις πιο φωτεινές ιστορικές στιγμές της, την Εκτέλεση των 118, του ανθού της σπαρτιατικής κοινωνίας, στο Μονοδένδρι, στις 26 Νοεμβρίου 1943. Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας για το Μονοδένδρι.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 1927, από ευκατάστατους γονείς καταγόμενους από τα Ανώγεια της Σπάρτης. Ως μαθήτρια Γυμνασίου στο Αρσάκειο, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση. Έκρυβε όπλα και προκηρύξεις κάτω από την σχολική της ποδιά, έγραφε συνθήματα στους τοίχους και κολλούσε αφίσες, προκαλώντας τους Γερμανούς. Ήταν άριστη μαθήτρια. Μιλούσε τέσσερις γλώσσες και πολύ γρήγορα αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο αγωνιστικά στελέχη τη ΕΠΟΝ. Όταν τη βασάνισαν οι χιτλερικοί στην Κομαντατούρ, αναφέρεται ότι τους «μαστίγωνε» στη γλώσσα τους. Την πρώτη φορά που συλλαμβάνεται, ο εύπορος πατέρας της κατάφερε να την ελευθερώσει. Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, εκείνη συμμετέχει στην ανατίναξη τρένου που μετέφερε πυρομαχικά και συλλαμβάνεται ξανά στις 31 Ιουλίου 1944. Την ίδια μέρα είχε τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου και εκτελέστηκε μαζί με άλλους 49 κρατούμενους, μόλις 37 μέρες πριν την Απελευθέρωση. Της έριξαν 17 σφαίρες όσα και τα χρόνια της ζωής της. Το 1977 η Ακαδημία Αθηνών, με εισήγηση του καθηγητή Φιλοσοφίας και Σπαρτιάτη Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της, αναγνωρίζοντας έτσι και τη συμβολή της ΕΠΟΝ στον απελευθερωτικό αγώνα. Το 1981 ο Νίκος Φώσκολος μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τη ζωή της, στην ταινία «17 σφαίρες για έναν άγγελο, η αληθινή ιστορία», με πρωταγωνίστρια την Ελένη Βιδάλη. Άγαλμά της υπάρχει στην πλατεία Τερψυθέας στον Πειραιά και στην πλατεία Παλαιών Πατρών Γερμανού, στην Ηλιούπολη.
Πώς ψήφισαν στο ΔΣ
Πίσω στη συνεδρίαση του ΔΣ Σπάρτης, στην τοποθέτησή της η Ντ. Τζανετέα συνεχάρη τον Δ/ντή του σχολείου Σπ. Χανδόλια και τον σύλλογο των δασκάλων για την πρότασή τους. Είπε πως έπρεπε να είχε προσκληθεί στο συμβούλιο και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Πρόσθεσε πως η 17χρονη ηρωίδα, καταγόμενη από εύπορη οικογένεια θα μπορούσε να έχει μια ήρεμη ζωή αλλά επέλεξε να αγωνιστεί και γι’ αυτό εκτελέστηκε. Περιέγραψε ως μια διαδικασία που γίνεται σε όλον τον κόσμο, το να παίρνουν σχολεία ονόματα προσωπικοτήτων από τον χώρο της Ιστορίας ή της Φιλοσοφίας και πρότεινε σε συνεννόηση με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση να ενθαρρυνθούν οι διδάσκοντες για ονοματοθεσία μονάδων από προσωπικότητες του κοινωνικού, ιστορικού, πολιτιστικού γίγνεσθαι αλλά και της σύγχρονης πραγματικότητας.
Απόλυτο και υπογραμμισμένο «Ναι» στην εισήγηση του Συλλόγου Διδασκόντων, έδωσε ο Βαγγέλης Βαλιώτης ενώ ευχήθηκε και πρότεινε να ακολουθήσουν και άλλα σχολεία. «Ναι» και από την Τασία Κανελλοπούλου που ανέφερε πως η ίδια συνταξιοδοτήθηκε από το Γυμνάσιο Γιάννης Ρίτσος. «Ναι» και από τον Πέτρο Δούκα. Αναφανδόν «ναι» και από τον Δημ. Αρφάνη και τη Λαϊκή Συσπείρωση. Ο ίδιος θυμήθηκε πως υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία στο Χαϊδάρι είχε δει μια ζωγραφιά που η 17χρονη Κωνσταντοπούλου είχε κάνει την περίοδο που κρατούνταν στις φυλακές Χαϊδαρίου.
Ως μέλος ο ίδιος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του σχολείου συνεχάρη τον διευθυντή και τους διδάσκοντες της σχολικής μονάδας ο Νίκος Τσούκλερης και ευχήθηκε να υπάρξει συνέχεια.
Μειοψήφησε ο σύμβουλος της παράταξης «Σπάρτη Μαζί», Ευστράτιος Κοκκορός. Μεταξύ άλλων δήλωσε ενοχλημένος που η υποψηφιότητα «Παλαιολόγος» έλαβε μόνο μία ψήφο προτίμησης. Μάταια ο Ν. Τσούκλερης τού εξήγησε ότι στο σκεπτικό των διδασκόντων ήταν πως το όνομα του Παλαιολόγου και του Βρεττάκου έχει δοθεί σε τοπόσημα της πόλης, ενώ της Κωνσταντοπούλου απουσιάζει παντελώς, αλλά και ως 17χρονη μαθήτρια η ηρωίδα είναι πιο κοντά στη νεολαία. Σε αρνητική ψήφο προχώρησαν και οι Παν. Κουρτσούνης, Αδ. Βαγιακάκου.
