Συμπληρώνονται φέτος, σαν σήμερα 20 Σεπτεμβρίου, δεκαεννέα χρόνια από τον θάνατο του αείμνηστου δημοσιογράφου Ανδρέα Χιώτη, μιας εμβληματικής προσωπικότητας της Λακωνίας, που σημάδεψε με το ήθος, την πένα και την κοινωνική του δράση την τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Ο Ανδρέας Χιώτης υπήρξε ιδρυτής του «Λακωνικού Κήρυκα» και του «Λακωνικού Τύπου», μέσα από τους οποίους ανέδειξε με συνέπεια και ευθύνη τα ζητήματα του τόπου και έδωσε βήμα σε φωνές της τοπικής κοινωνίας.
Με αφορμή αυτή την επέτειο μνήμης, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος επέλεξε να δημοσιεύσει εκ νέου τον συγκινητικό λόγο που είχε εκφωνήσει κατά την νεκρώσιμη ακολουθία του, στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης, στις 22 Σεπτεμβρίου 2006.
Το κείμενο αυτό, γεμάτο ευγνωμοσύνη και σεβασμό, αποτελεί όχι μόνο αποχαιρετισμό σε έναν εκλεκτό φίλο και συνεργάτη, αλλά και πολύτιμη μαρτυρία για τον χαρακτήρα, την προσφορά και την αδιάκοπη παρουσία του Ανδρέα Χιώτη στη δημόσια ζωή. Είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε ξανά τον άνθρωπο που τίμησε τη δημοσιογραφία ως λειτούργημα και πρόσφερε με συνέπεια και ακεραιότητα στον τόπο του.
***
του Μητροπολίτη κ. Ευσταθίου
Επειδή ο δυνατός πόνος δυνατά σαλεύει τη σκέψη και η μεγάλη θλίψη δένει στη γλώσσα φραγμό, γι’ αυτό θα μιλήσω παρά τη συνήθειά μου από χειρόγραφο, προκειμένου να αποχαιρετίσω τον λεβέντη, τον αξιοπρεπή, τον αγαπητό φίλο, τον πολύτιμο συνεργάτη.
Πάγωσαν οι καρδιές και γέμισαν με θλίψη οι ψυχές όλων μας, μόλις πληροφορηθήκαμε την απρόσμενη είδηση ότι «χάσαμε τον Ανδρέα», «ότι πέθανε ο Χιώτης».
Γνωστός σε πλήθος ανθρώπων που κατοικούν στον ιστορικό μας τόπο και όχι μόνον από τις εφημερίδες, από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και από την έντονη συμμετοχή του στα κοινά.
Πίστευε ότι όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά δεν είναι φιλήσυχος, αλλά άχρηστος πολίτης, γι’ αυτό και ο ίδιος έδινε τον εαυτό του και υπηρετούσε με θυσία τους εργαζομένους ή αυτούς που τον είχαν τιμήσει με την ψήφο τους.
Αυτοδημιούργητος, αγωνιστής και ακαταπόνητος δημιουργός, κράτησε σ’ όλη του τη ζωή μία πραγματικά αντρίκια στάση. Δεν δίσταζε να λέγει και να γράφει απερίφραστα με τόλμη τη γνώμη του και να την εκθέτει με παλληκαριά στην κρίση των άλλων, αδιαφορώντας αν οι άλλοι είναι φίλοι του ή αντίπαλοί του.
Πιστός σύζυγος, στοργικός πατέρας, άριστος οικογενειάρχης.
Οξύνους και ευθαρσής άνθρωπος ανεδείχθη σε ικανό και καταξιωμένο δημοσιογράφο. Άσκησε τη δημοσιογραφία ως εκπλήρωση ενός χρέους προς τον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο, με ακλόνητη και συνεχή προσήλωση στις θεμελιώδεις αρχές της αντικειμενικότητας και της αλήθειας, που πρέπει ν’ αποτελούν το ευαγγέλιο, κατά την άσκηση του πολλαπλώς χρήσιμου για την κοινωνική ευρυθμία δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
Οφειλετικώς διακηρύσσω ότι είχε αγαστή συνεργασία με τον ομιλούντα, που στερείται ενός πολύτιμου φίλου, και με την Ιερά Μητρόπολή μας.
Υπηρέτησε, ως αιρετό εκλεκτό μέλος του ενδεκαμελούς κληρικολαϊκού γνωμοδοτικού Σώματος για σοβαρά διοικητικά θέματα της τοπικής μας Εκκλησίας και διακρινόταν για το θάρρος με το οποίο διατύπωνε την προσωπική του επιχειρηματολογία.
Εύχομαι μέσα απ’ την καρδιά στην πονεμένη σύζυγό του, στα εκλεκτά κορίτσια του, τους λαμπρούς αδελφούς και συγγενείς του την υπομονή και το κουράγιο που μόνο ο Θεός γνωρίζει να προσφέρει και την οποία υπομονή ο βετεράνος του άμβωνος Ιερός Χρυσόστομος χαρακτηρίζει ως βασίλισσα των αρετών, ως θεμέλιο των κατορθωμάτων, ως λιμάνι ακούραστο και ως ηρεμία εν κλύδωνι.
Αγαπητοί μου, για μας τους χριστιανούς δεν υπάρχει θάνατος. «Οὐκ ἔστιν οὖν, Κύριε, τοῖς δοῦλοίς σου θάνατος, ἐκδημονοῦντων ἡμῶν ἀπό τοῦ σώματος, καί πρός σέ τόν Θεόν ἐνδημονούντων, ἀλλά μετάστασις ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυμηδέστερα, καί ἀνάπαυσις καί χαρά».
«Οι νεκροί πεθαίνουν, όταν λησμονούνται» λέγει ο ποιητής.
Ο Ανδρέας Χιώτης δε θα πεθάνει, γιατί έχει ψυχή αθάνατη, που πάσχιζε να τη στολίζει με την αρετή, και γιατί θα μένει στη θύμησή μας η έντονη, η εναργής και πολλαπλώς ωφέλιμη διάβασή του.
* Εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης στις 22-9-2006 κατά την νεκρώσιμη ακολουθία. Δημοσιευμένο σε πολυτονική γραφή στο βιβλίο του Μητροπολίτου Μονεμβασιάς και Σπάρτης Ευσταθίου με τίτλο «Ευκαίρως – ακαίρως».
