
Καραγκιόζης: Καλώς τα παιδάκια μου. Πώς πήγατε στην παρέλαση;
Κοπρίτης: Ξυπόλητα πατέρα.
Καραγκιόζης: Αυτό το ξέρω. Τι νοιώσατε;
Κοπρίτης: Εγώ πατέρα ένοιωσα εθνική υπερηφάνεια.
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδί μου.
Κολλητήρης: Εγώ πατέρα ένοιωσα υπόδουλος Έλληνας.
Καραγκιόζης: Μόνος σου το κατάλαβες;
Κολλητήρης: Όχι πατέρα. Μου το έλεγε η πείνα μου που δεν μπορούσα να σηκώσω κεφάλι.
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδάκι μου που ζεις ακόμα.
Μπιρικόκος: Κι’ εγώ πατέρα ένοιωσα εθνική ντροπή.
Καραγκιόζης: Πότε την ένοιωσες;
Μπιρικόκος: Όταν κοίταξα την εξέδρα των επισήμων.
Καραγκιόζης: Και γιατί ντράπηκες;
Μπιρικόκος: Γιατί κάποιος έπρεπε να ντραπεί.
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδάκι μου. Έπραξες το καθήκον σου.