Είναι αδύνατον να μείνει κάποιος ασυγκίνητος μπροστά στα όσα τραγικά εκτυλίχθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και το πλοίο Blue Horizon, που είχαν ως αποτέλεσμα τον άδικο θάνατο του 36χρονου Αντώνη. Ενός ανθρώπου που -όπως έγινε γνωστό- παρουσίαζε ιδιαιτερότητες, ήταν όμως τακτικός επιβάτης του πλοίου και το πλήρωμα τον γνώριζε.

Τα δε βίντεο πολιτών που έχουν καταγράψει το περιστατικό και έρχονται στη δημοσιότητα προκαλούν σοκ και θλίψη. Σοκ από τη συμπεριφορά των συγκεκριμένων εμπλεκόμενων που πέταξαν έτσι έναν άνθρωπο στη θάλασσα, από το γεγονός πως τον άφησαν αβοήθητο, από την επιλογή του κυβερνήτη να αποπλεύσει σαν να μην συνέβη τίποτα. Θλίψη για την απώλεια της ανθρωπιάς και την κατάντια μας ως κοινωνία.

Στο μονολεκτικό «Γιατί;» που εύλογα κατακλύζει κάθε ευαίσθητο άνθρωπο, μία καλή απάντηση εντοπίσαμε στο εύστοχο σχόλιο του αρθρογράφου, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ, Θόδωρου Μαργαρίτη.

Γράφει ο ίδιος:

«Η Θάτσερ είχε πει ότι δεν υπάρχει "κοινωνία". Μόνο τα άτομα και οικογένειες. Αυτό που τότε υποστήριζε γίνεται πραγματικότητα στην εποχή μας.

Η απουσία της κοινωνικής συνείδησης μπορεί να τα μετατρέψει όλα σε μία μικρή ή μεγάλη ζούγκλα. Ο καθένας προσπαθεί να επιβληθεί, να υπερισχύσει, να απαγορεύσει. Βλέπει μόνο τον εαυτό του, το σπίτι του, πιθανά και το αφεντικό του. Δεν βλέπει τίποτα άλλο.

Οι έννοιες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της κατανόησης και της ανοχής πάνε στα χαμηλά. Στα αζήτητα. Ο αδύναμος και ο διαφορετικός εκπαραθυρώνονται. Αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια.

Για να είμαστε λοιπόν κοινωνία πρέπει να κερδίσει το ΕΜΕΙΣ το ΕΓΩ. Η συλλογική προσπάθεια. Πράγμα δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Αλλιώς μάς περιμένουν εικόνες από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που βλέπουμε στις οθόνες μας. Με μοναξιά, αυταρχισμό και πολλή βία.»