Αφού δεν μπορούμε να το τελειώσουμε, ας το καλλωπίσουμε. Και κυρίως ας διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα… «θύματα» στον κυκεώνα του εργοταξίου της Κ. Παλαιολόγου. Κάπως έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκαν στον Δήμο Σπάρτης και κίνησαν έργο στοιχειώδους αποκατάστασης, μπας και καταλαγιάσει έστω προσωρινά η γκρίνια για την εγκατάλειψη και παρακμή στον κεντρικότερο άξονα της πόλης.

Στην πρόσφατη Δημοτική Επιτροπή εγκρίθηκε η δαπάνη ανάθεσης εκτέλεσης εργασιών με τίτλο «Επείγουσες εργασίες αποκατάστασης βατότητας κεντρικού τμήματος οδού Κων/νου Παλαιολόγου, λόγω έκτακτης ανάγκης». Έτσι επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες που διακινούνταν εσχάτως πέριξ της Ευαγγελιστρίας, πως έρχεται παρέμβαση -προσέξτε- όχι ολοκλήρωση.

Ο προεδρεύων της Επιτροπής, δήμαρχος Μιχάλης Βακαλόπουλος, δήλωσε ότι οι εργασίες αφορούν «το πολύπαθο έργο στο κεντρικό άξονα της Κ. Παλαιολόγου και σκοπός είναι να αποκατασταθεί και να αποδοθεί αυτό το έργο, με τα προβλήματα που έχει, στην καθημερινότητα της πόλης και να διορθωθούν προσωρινά οι ατέλειες που έχει». Ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών, Παναγιώτης Παυλής, διευκρίνισε ότι πρόκειται για «αποκατάσταση της βατότητας στα σημεία που είναι περιφραγμένα και κυρίως διασφάλιση της διέλευσης των πεζών από τα σημεία αυτά».

Ωραία και αναγκαία όλα αυτά. Μόνο που οι λεπτομέρειες -οι πραγματικά κρίσιμες- παραμένουν εν πολλοίς στο σκοτάδι: Θα εγκατασταθεί αυτόματο σύστημα ποτίσματος ή θα βγαίνουν με τα ποτιστήρια οι καταστηματάρχες; Με λάστιχα ίσως; Έχει ολοκληρωθεί η εκκαθάριση του έργου; Και αν ναι, με τι αποτέλεσμα; Έχει παραληφθεί το έργο; Έχει (ή πρόκειται να) υπάρξει περικοπή στις διεκδικούμενες απολαβές του έκπτωτου αναδόχου;

Ερωτήματα καίρια. Προεκτάσεις που δεν αφορούν απλώς το αν θα περπατήσουμε με ασφάλεια ή αν θα ποτίζονται τα δέντρα -αλλά το πώς διαχειρίζεται ο Δήμος ένα πρότζεκτ-γολγοθά, που ξεκίνησε για να αναβαθμίσει τον κεντρικό ιστό και κατέληξε να αποτελεί καθημερινό πονοκέφαλο. Για δε, τους επισκέπτες που έχουν έλθει κι επανέλθει, γνωρίζοντας την πρότερη εικόνα της λεωφόρου, έχει καταντήσει πραγματικό ανέκδοτο.

Η προσωρινή αποκατάσταση ίσως βελτιώσει λίγο την εικόνα, τηρουμένων των συνθηκών, τής ευρισκόμενης στην «εντατική» Παλαιολόγου. Σύμφωνοι, η Δημοτική Αρχή έχει τα χέρια δεμένα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, κληρονομώντας έργο και κατασκευαστή. Αλλά τα «φτιασιδώματα», όσο ευκταία κι αν είναι, καλύπτουν απλώς το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι. Σα να απαιτείται πλαστική και βάζουμε… πούδρα. Η ουσία δεν είναι να περνάμε χωρίς να σκοντάφτουμε και να σπάμε πόδια-χέρια. Η πόλη χρειάζεται κέντρο «κανονικό». Τουτέστιν, «έργο της προκοπής». Η διαδικασία για να μπει ο «ασθενής» στο χειρουργείο προμηνύεται ακόμα μακρά, χωρίς ορατό διέξοδο. Ως τότε, πάμε με συντηρητική θεραπεία. Και μάλλον αναμένοντας τον επόμενο Μάη -ζωή να ‘χει- να… γευματίσει τριφύλλι…