Το νέο βιβλίο του πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Σπάρτης, Παναγιώτη Κομνηνού, με τίτλο «Το ρολόι της εκκλησίας χτύπησε μεσάνυχτα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24γράμματα» παρουσιάστηκε την Παρασκευή 21 Ιουνίου στο ισόγειο-αίθριο του Δικαστικού Μεγάρου Σπάρτης.
Την εκδήλωση συντόνισε ο Ιωάννης Νικολόπουλος, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Σπάρτης, με εισηγητές τους: Γεώργιο Ατσαβέ –φιλόλογο-ποιητή, Σωτήριο Ροϊνό –συνδικαλιστή, Μαρία Τσιρώνη-Πουλοκέφαλου –Καθηγήτρια Παθολογίας, Γεώργιο Ανωγειάτη –συγγραφέα, Χρήστο Α. Πλειώτα –δικηγόρο Σπάρτης, Μαρία Βλήτα –δικηγόρο Σπάρτης.
Εν μέσω πολυπληθούς ακροατηρίου, οι εισηγητές και ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Σπάρτης αναφέρθηκαν πρωτίστως στην προσωπικότητα και τη διαχρονική πορεία του συγγραφέα, τόσο ως υπηρέτη της δικαιοσύνης, όσο και ως δημοκράτη πολίτη με έντονη παρουσία στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της Σπάρτης και της Λακωνίας γενικότερα.
Με αφορμή μια πραγματική οικογενειακή βιωματική ιστορία που εκτυλίσσεται τη δύσκολη περίοδο του Εμφυλίου στη γενέτειρα του, στο Ξηροκάμπι Λακωνίας, τόσο ο Παναγιώτης Κομνηνός όσο και οι εισηγητές προσέγγισαν το προαιώνιο ζήτημα και τη διαπάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό και στον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης με επιχειρηματολογία τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και άλλους φιλοσόφους.
Όπως γράφει ο Ηλίας Παναγιωτακάκος, «το βιβλίο “Το ρολόι της εκκλησίας χτύπησε μεσάνυχτα” είναι μια συμβατή αλληγορία στα περάσματα του χρόνου. Στο παλιό που γίνεται ιστορία και συλλογική συνείδηση που γίνεται χρήσιμη ανθρώπινη γνώση. Και στο νέο που έρχεται ως καλό και αναμενόμενο, που εμπνέει πίστη και δημιουργεί προσδοκία για Ειρήνη.
Το αφήγημα, όπως τόνισε και εμπεριέχεται στον πρόλογο του βιβλίου, ο δικηγόρος και συγγραφέας Παναγιώτης Κομνηνός μάς καλεί να θεωρηθεί “…ως ένα είδος τρισάγιου για τα αθώα θύματα της σκοτεινής ανθρώπινης πλευράς, που κι αυτή στο βάθος θα πρέπει να θεωρείται ή να κρίνεται ως θύμα, δέσμια ίσως κάποιων άγνωστων γενετικών καταβολών ή και αναπόφευκτων εξωτερικών καταστάσεων που, όμως ακόμα κι έτσι, μπορεί να επιδέχεται την εξιλέωση μέσα από μια κοπιαστική πορεία χειραφέτησης προς το φως...”»
«Τίποτα δεν έχει χαθεί
και υπάρχει ελπίδα…»
Παρατηρεί ακόμα ο Ηλίας Παναγιωτακάκος πως «το βιβλίο εκφράζει την ελπίδα αλλά και την πίστη του Παναγιώτη Κομνηνού καταγράφοντας ότι “…Τίποτα δεν έχει χαθεί και υπάρχει ελπίδα. Αρκεί ο άνθρωπος να πειστεί και να πιστέψει πως το καλό είναι πιο κοντά στη φύση του και τον προορισμό του απ’ ό,τι το κακό. Αν γίνει έτσι, τότε θα μπορεί εύκολα να ξεχωρίζει το ένα από το άλλο, οπότε και θα εκλείψει κάθε δίλημμα και αμηχανία ως προς το ορθό των επιλογών του…”»
Καλοτάξιδο!
φωτο: krokeai.gr
