Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (International Council of Museums - ICOM), επιθυμώντας να αναδείξει τον ρόλο των Μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, καθιέρωσε από το 1977 τη 18η Μαΐου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων, κατά την οποία η είσοδος σε όλα τα Μουσεία είναι ελεύθερη.
Σκοπός του εορτασμού είναι να γίνουν τα Μουσεία φορείς πολιτιστικών ανταλλαγών, για την ενίσχυση της μόρφωσης, για την προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης, για την ειρήνη και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς.
Μερικά από τα Μουσεία της Λακωνίας
- «Οικία των Ψηφιδωτών». Δύο θαυμάσια ψηφιδωτά δάπεδα της ρωμαϊκής εποχής της Σπάρτης, η «Αρπαγή της Ευρώπης» και ο «Ορφέας ως γητευτής ζώων» αποδίδονται πλέον στο κοινό, μετά την ολοκλήρωση του χώρου, που τα στεγάζει. Και εσείς πρέπει να τα επισκεφθείτε. Η «Οικία των Ψηφιδωτών» βρίσκεται στην συμβολή των οδών Διοσκούρων και Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
-Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη. Το Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού, σας ταξιδεύει στον πολιτισμό, την ιστορία και την τεχνολογία της ελιάς και της ελαιοπαραγωγής στον ελλαδικό χώρο, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Στόχος του Μουσείου είναι να φωτίσει την άρρηκτη σύνδεση της ελιάς με την ταυτότητα του τόπου μας, και γενικά με τον μεσογειακό χώρο. Η ελιά και το λάδι παρουσιάζονται εδώ από διαφορετικές οπτικές γωνιές: οικονομία, διατροφή και χρήσεις, θρησκευτική λατρεία, τέχνη και τεχνολογία. Στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη έχετε την ευκαιρία να δείτε τις πρώτες μαρτυρίες για την παρουσία της ελιάς και την παραγωγή του λαδιού στον ελλαδικό χώρο: Σπάνια απολιθωμένα φύλλα ελιάς, 50.000-60.000 ετών, από τη Σαντορίνη, τα παλαιότερα ευρήματα που αποδεικνύουν την παρουσία ελαιόδενδρου στην Ελλάδα Πινακίδες Γραμμικής Β του 14ου αιώνα π.Χ. (ακριβή αντίγραφα), με τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την ελιά και το λάδι.
Επιπλέον αυτή την περίοδο φιλοξενείται στους χώρους του Μουσείου και η έκθεση «Το ’21 αλλιώς». Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν αναπαραστάσεις της Ελληνικής Επανάστασης μέσα από δημιουργίες Playmobil. Το Μουσείο Ελιάς και Λαδιού βρίσκεται στην οδό Όθωνος Αμαλίας 129
-Tο Μουσείο του Αρχαιολογικού χώρου του Μυστρά στεγάζεται στο διώροφο κτίριο της δυτικής πτέρυγας της βόρειας αυλής της Μητρόπολης (ναός Αγ. Δημητρίου Μυστρά). Ιδρύθηκε το 1952. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η συλλογή του Μουσείου εμπλουτίστηκε σημαντικά .Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται, γλυπτά έργα μικροτεχνίας, κεραμικά, νομίσματα, σπαράγματα τοιχογραφιών, εικόνες, υφάσματα και οργανικές ύλες.
Από τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου είναι:, Κομμάτια μεταξωτού υφάσματος και πλεξούδα μαλλιών. Βρέθηκαν σε τάφο της Βόρειας Στοάς του ναού της Αγ. Σοφίας του Μυστρά και θα πρέπει να ανήκουν σε μία από τις αρχόντισσες του Μυστρά. Και πολλά ακόμα σπάνια κειμήλια.
-Η Αρχαιολογική Συλλογή της Μονεμβασίας παρουσιάζει στοιχεία της μνήμης αλλά και της γνώσης μας για την ταυτότητα του «περιώνυμου άστεως» της Μονεμβασίας, η παρουσία της οποίας στη βραχώδη άκρη της Πελοποννήσου μαρτυρείται από τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Η Συλλογή εγκαινιάσθηκε από την Υπουργό Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη τον Ιούλιο του 1999. Η Συλλογή της Μονεμβασίας στεγάζεται σε ιστορικό διατηρητέο κτίριο με πολλές οικοδομικές φάσεις: κτίσθηκε ως Τζαμί στην Τουρκοκρατία (16ος αιώνας), μετασκευάσθηκε σε δημόσιο κτίριο στη Β' Ενετοκρατία (1690-1713) και λειτούργησε ως φυλακή και καφενείο μετά την Απελευθέρωση. Με τη στέγαση σε αυτό της Αρχαιολογικής Συλλογής ξεκινά μια νέα φάση στην ιστορία του.
Αν και ο διαθέσιμος για την έκθεση χώρος είναι σχετικά μικρός, οι δυνατότητες πληροφόρησης του επισκέπτη μπορούν να λάβουν μεγαλύτερες διαστάσεις μέσω των σχετικών συνοδευτικών εκδόσεων, που είναι το ενημερωτικό φυλλάδιο για το Κάστρο και τα μνημεία του και ο οδηγός της έκθεσης. Ο μουσειακός χώρος στην πλατεία του Ελκόμενου Χριστού παρέχει στοιχεία της μνήμης και της γνώσης για τη Μονεμβασία και λειτουργεί ως μέσο πληροφόρησης για την ιστορική πορεία της κοινωνίας που έζησε εδώ.
Βυζαντινό Μουσείο Μάνης. Η θρησκευτικότητα των Μανιατών Η μόνιμη έκθεση του Μουσείου του Πύργου Πικουλάκη, με τον τίτλο «Ιστορίες θρησκευτικής πίστης στη Μάνη», παρουσιάζει και ερμηνεύει τα εκκλησιαστικά μνημεία, στοιχείο κυρίαρχο στο μανιάτικο τοπίο, μέσα από δύο θεματικές ενότητες: «Εμφάνιση και εδραίωση του χριστιανισμού» και «Η Εκκλησία: τόπος λατρείας-χώρος επικοινωνίας».
Το Βυζαντινό Μουσείο Μάνης στεγάζεται στον Πύργο Πικουλάκη στην Αρεόπολη, δίπλα στον ναό του Αγίου Ιωάννη, και αποτελεί έναν από τους σταθμούς στο "Δίκτυο Μουσείων Μάνης". Το συγκρότημα είναι μια οχυρή μανιάτικη κατοικία, με πύργο και πυργόσπιτο, των προεπαναστατικών χρόνων δωρεά του Ιωάννη Πικουλάκη στο Δημόσιο. Στον Πύργο Πικουλάκη η μόνιμη έκθεση έχει θέμα τις "Ιστορίες θρησκευτικής πίστης της Μάνης" και αναπτύσσεται σε δύο θεματικές ενότητες, την «Εμφάνιση και εδραίωση του Χριστιανισμού» στο ισόγειο και την «Η Εκκλησία: τόπος λατρείας - χώρος επικοινωνίας» στον όροφο
-Το Μουσείο Φωτογραφικών Μηχανών – Τάκη Αϊβαλή εγκαινιάστηκε το Μάρτιο του 2013. Αποτελεί το όνειρο μιας ζωής και το επιστέγασμα των προσπαθειών του Τάκη και της Αναστασίας Αϊβαλή. Αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκοσμίως ιδιωτική συλλογή φωτογραφικών μηχανών.
Στο χώρο αυτό παρουσιάζεται η συλλογή φωτογραφικών μηχανών του φωτογράφου Παναγιώτη Αϊβαλή. Ο συλλέκτης ξεκίνησε την συλλογή του στα μέσα της δεκαετίας του ’40, όταν ο πατέρας του έφερε από την Αμερική σαν δώρο, μια μικρή φωτογραφική μηχανή Kodak 1Α τύπου pocket του 1923, η οποία – ξεκινώντας σαν παιχνίδι μιας και δεν είχε φιλμ – έμελλε να γίνει το αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκε όλη του τη ζωή, – το «σαράκι» του όπως έλεγε.
Το 1952, ευρισκόμενος ήδη στην Αμερική, ο Παναγιώτης αποκτά τη δεύτερη μηχανή του, μια Billy Clark της Agfa και ξεκινά πλέον η φωτογραφική του καριέρα.
Η συλλογή του από φωτογραφικές μηχανές μεγαλώνει και το 1967 φτάνει στην Ελλάδα με 300 και πλέον μηχανές, μεταξύ των οποίων και 6 αεροφωτογραφικές. Οι μηχανές αυτές προέρχονται κυρίως από την Αμερική, όπου τη δεκαετία του ’60 τις αποκαλούσαν «μαύρα σκουπίδια», δεν τις θεωρούσαν συλλεκτικά κομμάτια και τις πούλαγαν σε εξευτελιστικές τιμές στα παλαιοπωλείο και στα παζάρια της Νέας Υόρκης.
Μουσείο Ναυτικής Τέχνης και Παράδοσης. Το Μουσείο Ναυτικής Τέχνης και Παράδοσης Νεάπολης Λακωνίας φιλοξενεί σήμερα πλήθος αντικειμένων της ναυτοσύνης των Ελλήνων και προσπαθεί να αναδείξει με διαδραστικό τρόπο την παράδοση του ναυτικού σαν επάγγελμα στα Βάτικα, ένα από τα πλέον διαδεδομένα, ακόμα και σήμερα, επαγγέλματα.
Με περισσότερα από 15.000 χιλιόμετρα σημερινής ακτογραμμής, η Ελλάδα ανέπτυξε και διατήρησε επί αιώνες μια προνομιακή σχέση με το υγρό στοιχείο, που έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά την ιστορική της διαδρομή. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, τα Βάτικα Λακωνίας, η ναυτική παράδοση ευτύχησε επιπλέον να γεννηθεί στη σκιά ενός πραγματικού θρύλου, του Καβομαλιά. Ένας άρτιος και σύγχρονος εκθεσιακός χώρος αναλαμβάνει στις μέρες μας έναν πολύ σημαντικό ρόλο: να αποτίσει φόρο τιμής σε όσους διαμόρφωσαν τη μοίρα αυτού του τόπου παλεύοντας με τα κύματα. Ή, αλλιώς, να διηγηθεί μία ακόμα ναυτική ιστορία, μια ιστορία με πολλούς πρωταγωνιστές. Απλά και παραστατικά, όπως μόνο οι άνθρωποι της θάλασσας ξέρουν… Με κείμενα, εικόνες και εκθεσιακά αντικείμενα, το Μουσείο Ναυτικής Τέχνης και Παράδοσης επιχειρεί μια πολύπλευρη παρουσίαση του θέματός
