του Ηλία Παναγιωτακάκου
Στις Κροκεές της Λακωνίας, φέτος το καλοκαίρι, ο χρόνος δεν μετρήθηκε με ρολόγια. Μετρήθηκε με ποίηση. Με τις ανάσες των λέξεων του Νικηφόρου Βρεττάκου που έμοιαζαν να αναδύονται από τη γη που τον γέννησε – και τον κράτησε, ως το τέλος, πιστό της προσκυνητή.
Στις 4 Αυγούστου 1991, ο ποιητής άφησε την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του Πλούμιτσα, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τις Κροκεές. Και στις 4 Αυγούστου 2025, οι Κροκεές μέσα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο, τού ανταπέδωσαν τη σιωπή του με φωνή. Με μουσική. Με σεβασμό. Με μια βραδιά που δεν ήταν απλώς αφιέρωμα -ήταν τελετουργία.
Στο προαύλιο του Πνευματικού Κέντρου Κροκεών, σε μια μαγευτική αυγουστιάτικη βραδιά, παρουσιάστηκαν στιγμές από τη ζωή και το έργο του αποτυπωμένες σε βίντεο, έφεραν κοντά στο κοινό την ανθρώπινη και ποιητική του διαδρομή. Προηγήθηκε εμφάνιση μέρους των σημαντικών στιγμών του ποιητή από το «ΑΡΧΕΙΟ ΝΙΚΗΦΌΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ».
Ακολούθησε μια μοναδική απαγγελία ποιημάτων του, από δύο ηθοποιούς με βαθιά εσωτερική προσέγγιση: τη Μαρία Αλιφέρη και τον Κωνσταντίνο Κωνσταντακόπουλο, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Παυλάκου.
Σημείο αναφοράς της βραδιάς ήταν η παρουσίαση της «Μαργαρίτας» του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση Βρεττάκου, υπό την εμπνευσμένη διεύθυνση του Βαλερί Ορέσκιν.
Το μουσικό ταξίδι συνεχίστηκε με μελοποιημένα ποιήματα του Βρεττάκου, ερμηνευμένα από τη χορωδία Conduit Ensemble, υπό τη διεύθυνση του Κωνσταντίνου Μανωλκίδη, και τη συγκινητική φωνή της Δάφνης Πανουργιά, η οποία άγγιξε βαθιά το κοινό.
Η βραδιά πλαισιώθηκε από ένα σύνολο εξαιρετικών μουσικών: Μαργαρίτα Σούκα (όμποε), Μαρίνος Γαλατσίνος (κλαρινέτο), Γιώργος Παναγιωτόπουλος (βιολί), Μαρίνα Κολοβού (βιολοντσέλο), Βαγγέλης Ζωγράφος (κοντραμπάσο), Γιώργος Παυλάκος (πιάνο). Όλοι τους συνέβαλαν με ευαισθησία και καλλιτεχνική ποιότητα στη σύνθεση μιας βραδιάς υψηλού επιπέδου.
Δεν ήταν απλώς ένα αφιέρωμα σε έναν ποιητή. Ήταν μια αναβίωση της φλόγας που άναψε ο Βρεττάκος. Του βλέμματος που δεν κοίταξε μόνο τη Λακωνία αλλά όλη την Ελλάδα με τρυφερότητα και ανθρωπιά. Οι Κροκεές δεν τίμησαν απλώς τον Βρεττάκο -τον επανέφεραν στο φως, στο σήμερα, στο κοινό που διψά ακόμα για ποίηση με ψυχή.
Το φετινό καλοκαίρι, οι Κροκεές δεν φιλοξένησαν απλώς πολιτιστικά δρώμενα. Έγιναν κέντρο πολιτισμού. Με συνέπεια, γνήσιο μεράκι και σεβασμό στην ιστορία και το μέλλον. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το φετινό καλοκαίρι. Είναι κάτι βαθύτερο. Μια πολιτιστική ταυτότητα που οικοδομείται με αγάπη, με προσφορά και με αφοσίωση.
