Η πανδημία που ταλανίζει την ανθρωπότητα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, πέρα από την αμείλικτη και ζοφερή πραγματικότητα που αποτυπώθηκε στους τραγικούς αριθμούς νεκρών και ασθενών, έχει επιφέρει θεμελιώδεις αλλαγές στην κοινωνικοοικονομική δομή των σύγχρονων κοινοτήτων. Ο καθένας υποχρεώθηκε να μεταβάλλει συνήθειες, δραστηριότητες, ασχολίες, ακόμα και στάση ζωής, με ταυτόχρονη προσαρμογή σε ένα περιοριστικό πλαίσιο με βασικές αρχές την κοινωνική αποστασιοποίηση κι ευθύνη, τα μέτρα προστασίας και την πειθαρχία. Οι απαγορεύσεις -άλλοτε σκληρές κι άλλοτε υποφερτές- υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο ως βασικό «όπλο» ανάσχεσης του ασιατικού ιού. Το αντίβαρο και η «βαλβίδα» κόντρα στη δυστοπική περίοδο που εγκλώβισε την καθημερινότητά μας έμοιαζε να είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και ο τρόπος διαχείρισης πράξεων και συναισθημάτων.
Ο «ΛΤ» ήρθε σε επικοινωνία με την Αγγελική από τη Σπάρτη, η οποία μιλάει για τον τρόπο που επηρέασε την κανονικότητα της ζωής, τη σκέψη και τη συμπεριφορά της ο κορωνο-κυκλώνας και οι προεκτάσεις του.
Για την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα που εγκαθίδρυσαν τα παρατεταμένα διαστήματα lockdown, η κοπέλα λέει: «H αλήθεια είναι πως οι πρώτες ημέρες φάνταζαν κοπιαστικές, τρομακτικές και ατελείωτες. Ο φόβος για το άγνωστο, ο φόβος μιας πιθανής μόλυνσης κάποιου αγαπημένου προσώπου, αλλά και ο φόβος για το αύριο, μετά την πανδημία, συνετέλεσαν στο να κοιτάζω τις μέρες με καχυποψία. Γρήγορα, όμως, προσπάθησα να αλλάξω τα παραπάνω συναισθήματα και να αντικαταστήσω με ασχολίες που μου προσέφεραν χαρά και, κυρίως, ψυχική ηρεμία και νομίζω πως τα κατάφερα. Οπότε δεν θεωρώ πως η προσαρμογή μου σε αυτή τη “νέα κανονικότητα” ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Ίσα-ίσα, νομίζω ότι τις αγάπησα λίγο περισσότερο αυτές τις ημέρες».
Για το «αποτύπωμα» που άφησε στην καθημερινότητα της, η Αγγελική εκμυστηρεύεται: «Εκτίμηση, βοήθεια, αυτογνωσία, επαναξιολόγηση αναθεώρηση. Λέξεις που απέκτησαν νόημα μέσα σε αυτή την τρομακτική εμπειρία.
Εκτιμήσαμε περισσότερο τις βόλτες μας, προσφέραμε με περισσότερη αυτογνωσία τις αγκαλιές μας. Βοηθήσαμε περισσότερο τον διπλανό μας. Περάσαμε μέρες που ρωτούσαμε τους γνωστούς μας “είσαι καλά;” και το εννοούσαμε πραγματικά. Κάναμε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, επαναξιολογήσαμε και αναθεωρήσαμε ανθρώπους και καταστάσεις. Μέσα από αυτό το ταξίδι, ανακάλυψα τι με κρατά πνευματικά υγιή και το έχω υιοθετήσει στην καθημερινότητά μου. Γεγονός που με βοηθά στις καθημερινές σχέσεις μου με τους ανθρώπους».
«Μάθαμε να αγαπάμε περισσότερο, από το να κυνηγάμε μια ζωή να κερδίζουμε περισσότερα»
Ζητώντας να καταγράψει τα θετικά -αν υπάρχουν τέτοια- της καραντίνας, η νεαρή γυναίκα είναι σαφής: «Απέκτησα ελεύθερο χρόνο. Κάτι που πραγματικά είχα ξεχάσει πως υπήρχε. Είδα ταινίες, περπάτησα, μαγείρεψα. Γνώρισα μέρη στον τόπο που μέχρι χθες αγνοούσα. Έκανα καινούργιες φιλίες. Όλα τα παραπάνω μαζί, μόνο θετικό αντίκτυπο είχαν στη ζωή μου». Για την αρνητική πλευρά της πανδημικής περιόδου, σημειώνει: «Ωστόσο, υπήρξαν και στιγμές που ο φόβος για την υγεία των αγαπημένων μας ανθρώπων είχε γίνει το κυρίαρχο συναίσθημα. Δεν ξέρω αν θα με θεωρήσεις παράλογη, αλλά με εξαίρεση τους θανάτους των ανθρώπων που έφυγαν τόσο νωρίς και άδικα από την νόσο Covid-19 και τους χιλιάδες που χρειάστηκε να νοσηλευτούν στις ΜΕΘ, οι μέρες της καραντίνας για μένα ήταν σχετικά ανώδυνες κι ευχάριστες».
Αναφορικά με τους μεγαλύτερους φόβους της μέσα στο νοσηρό κι -εν πολλοίς- απρόβλεπτο περιβάλλον του τελευταίου έτους, η συνομιλήτριά μας σημειώνει: «Φοβόμουν μη νοσήσω και μεταδώσω τον ιό σε αγαπημένα μου πρόσωπα και φίλους, καθώς επίσης και να μη νοσήσει κανένας από το στενό οικογενειακό, φιλικό και εργασιακό μου περιβάλλον. Ο φόβος για το εργασιακό μας μέλλον ήταν και αυτός “σύντροφος” στο ταξίδι της καραντίνας».
Σχετικά με τις επιπτώσεις της πανδημίας στο εργασιακό της καθεστώς, η Αγγελική λέει: «Θεωρώ πως ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους σε αυτό το ζήτημα καθώς η φύση της εργασίας μου επέβαλε τη φυσική μου παρουσία και εκτός από έναν μήνα τηλεργασίας, εργαζόμουν κανονικά. Γεγονός που βοήθησε αρκετά την ψυχολογία μου».
Αν της έλεγαν μελλοντικά πως θα βιώσει ξανά μια ανάλογη περιπέτεια, η ίδια αντιδρά ως εξής: «Θα γελούσα γιατί αυτή τη φορά θα γνώριζα», λέει αφοπλιστικά.
Τέλος, στο ερώτημα αν η πανδημία μάς έκανε σοφότερους και πιο συνετούς ή όχι, η 30χρονη Σπαρτιάτισσα στέλνει το δικό της μήνυμα: «Όλοι μάθαμε με τον δύσκολο τρόπο ότι η ζωή είναι μικρή και από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί απλά να μην υπάρχουμε. Μάθαμε ότι πρέπει να αγαπάμε περισσότερο, από το να κυνηγάμε μια ζωή να κερδίζουμε περισσότερα. Αυτό που μας στέρησε αυτός ο ιός ήταν να μπορούμε να ερχόμαστε σε επαφή, να μοιραζόμαστε συναισθήματα χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις μας. Πήραμε το μάθημά μας; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως σίγουρα κάτι έχει αλλάξει! Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται; Άτακτη επιστροφή στην προηγούμενη κανονικότητα; Όχι! Δεν πρέπει να μας το επιτρέψουμε αυτό. Πρέπει να κρατήσουμε όλα τα όμορφα που ανακαλύψαμε μέσα σε αυτές τις περίεργες μέρες και να πορευθούμε μαζί τους στο αύριο. Ζώντας σε έναν κόσμο που η ύπαρξή μας εξαρτάται από το τυχαίο πέταγμα μια νυχτερίδας στην άλλη άκρη της γης, είναι ανώφελο να επικεντρωνόμαστε σε ό,τι δεν έχει αξία».
Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του «Λακωνικού Τύπου», της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία άνω των 24 ετών
