Με ιδιαίτερη προσοχή, προβληματισμένη και συγκινημένη παρακολουθεί η διεθνής κοινότητα το ατέλειωτο καραβάνι των προσφύγων, όπου άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεριζωμένοι και διωγμένοι από τις εστίες τους αναζητούν μέσα από την Οδύσσειά τους έναν τόπο προστασίας, που τουλάχιστον δε θα κινδυνεύει η ζωή τους, η ύπαρξή τους. Με πορεία στο άγνωστο και το μέλλον αβέβαιο απομακρύνονται από τη μανία του πολέμου, της φρίκης και του αφανισμού.

Αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα κάτω απ’ τον ήλιο δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή;
Ποιοι έχουν το προνόμιο να αποφασίζουν για τη ζωή τους ή την εξαφάνισή τους; Ποιοι και από πού αντλούν την αξίωση αυτή;
Είναι τα εκτρώματα της σύγχρονης κοινωνίας και του ‘πολιτισμού’, τα οποία φαίνεται δε μπήκαν σε θερμοκοιτίδα. Εκκολάφθηκαν, εκβράστηκαν και διαμορφώθηκαν στη ζούγκλα των άγριων, εκεί που οι πληγές μόνιμα αιμορραγούν, οι σάρκες κομματιάζονται, εκεί που λογική και θεός δεν υπάρχουν, εκεί που η ζωή υπάρχει όσο χρειάζεται για να συντηρεί τα συνειδησιακά αφύσικα μορφώματα που βγάζουν τη γλώσσα τους ικανοποιημένα από τη λεία που απλώνεται πλούσια μπροστά τους. Εκεί που το χρήμα ανακυκλώνει και αλέθει αρχές, ιδέες, αξίες, ψυχές, ζωές, υπάρξεις, τα πάντα. Είναι αδύνατον με ανθρώπινη σκέψη και συλλογισμό να αντιληφθείς και να κατανοήσεις την πραγματικότητα. Πρέπει να αποβάλλεις τον ανθρώπινο χαρακτήρα σου, την ανθρώπινη οντότητα και παρουσία σου, προκειμένου να πλησιάσεις τις διαθέσεις και τις ορέξεις των ανθρωπόμορφων της παγκόσμιας εξουσίας. Αναλογίζεσαι πόση αξία έχει γι’ αυτούς η ανθρώπινη ζωή, όχι βέβαια η δική τους. Αφού κατέστρεψαν πόλεις και χωριά, σπίτια και περιουσίες, αφού δολοφόνησαν χιλιάδες αμάχους, τώρα κατευθύνουν και σπρώχνουν πάνω στα συρματοπλέγματα τις παλλόμενες ψυχές, οι οποίες δεν κουβαλάνε τίποτα άλλο παρά μόνο το δικαίωμά τους στη ζωή.
Το μένος και ο θυμός απέναντι στους ισχυρούς της Ευρώπης έχουν ξεχειλίσει. Της έβγαλαν τη μάσκα και φάνηκε ολόκληρο το διεστραμμένο, το σκληρό, το απάνθρωπο και ελεεινό της πρόσωπο. Τα λόγια, οι παραινέσεις και οι προτροπές περιττεύουν, αφού αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές διαθέσεις και επιδιώξεις. Οι συλλογικές και ομόφωνες αποφάσεις, υποχρεωτικές και δεσμευτικές, εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Πολλές χώρες επιχειρούν να εκτρέψουν τη συνεχιζόμενη ροή, ώστε να μην τις αγγίξει το ποτάμι της ανθρωπιστικής κρίσης. Όμως το ξέσπασμα, η αγανάκτηση και η εκδίκηση πρέπει να προσανατολιστούν και να στραφούν εναντίον των πραγματικών αυτουργών, οι οποίοι όπλισαν τους ακραίους ισλαμιστές και κατέστρεψαν τη Συρία με στόχο το διαμελισμό της και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Η Ευρώπη γέμισε φράχτες. Είναι η αντανάκλαση των υπαρκτών περιορισμών, των σκλαβωμένων και νοσηρών στοιχείων του εγκεφάλου. Είναι η ανάγλυφη εικόνα της ανάλγητης, βάρβαρης και απάνθρωπης συμπεριφοράς, η εσωτερική αποκάλυψη των συνειδησιακών ενστίκτων των ηγεμονικών ομάδων της γηραιάς ηπείρου. Είναι η έκφραση της ιδεολογίας των κυρίαρχων παραγόντων, όπου παρατάσσουν και προτάσσουν τα εξαρτήματά τους, ως κινούμενα στρατιωτάκια, για ανάχωμα και αναχαίτιση. Δεν επιτρέπουν την ομαλή και ελεγχόμενη διέλευση την κανονική και ισόρροπη κατανομή ανάλογα με τις δυνατότητες κάθε χώρας, όπου η κατάσταση θα ήταν εύκολα διαχειρίσημη. Νομίζουν ότι έτσι θα εμποδίσουν θα εκτονώσουν και θα αντιμετωπίσουν το πάθος, την αποφασιστικότητα και την οργή των ταλαιπωρημένων, των δυστυχισμένων, των απελπισμένων. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από το παρελθόν. Την προσφυγιά δεν πρόκειται να τη σταματήσει κανείς. Θα βρει τρόπους και δρόμους να περάσει. Θα σπάσει τα κιγκλιδώματα που στήνουν και υψώνουν οι πραγματικοί και ηθικοί αυτουργοί της κρίσης. Η δύναμη της επιβίωσης, της ζωής είναι τεράστια. Είναι ψεύτικα τα αναχώματα, δεν έχουν αντοχή γιατί δεν έχουν ηθική στήριξη και σύντομα θα καταρρεύσουν.
Οι οικονομικές ανισότητες, οι μορφές εξαρτήσεων, οι ηγεμονικές πιέσεις και συμπεριφορές, τα επί μέρους συμφέροντα και πρακτικές έχουν ραγίσει και υποδαυλίσει την ενιαία εμφάνιση της Ευρώπης. Οι εκβιασμοί και οι εξαναγκασμοί μέσα στους κόλπους της είναι πραγματικότητα. Οι διαφορές και οι τάσεις για μοναχικές διαδρομές κρατών – μελών της είναι εμφανείς. Αντί να βοηθήσει τις αποικίες της να εξελιχθούν σε κράτη δημοκρατικά και δημιουργικά επένδυε στην εκμετάλλευση, την αφαίμαξη και την υποδούλωση. Τώρα ξαφνιασμένη και ανέτοιμη εισπράττει τα αγαθά των επιλογών της. Ο κλονισμός αναμένεται στο μέλλον πιο ισχυρός. Οι αντοχές της θα δοκιμαστούν. Η συνεχιζόμενη αμφισβήτηση και απόκλιση είναι θέμα χρόνου να παρουσιαστούν και να συνδυαστούν με φαινόμενα και αποτελέσματα διάλυσης.
Είναι επιτακτική ανάγκη όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να αφήσουν τους κομματικούς υπαινιγμούς, τις ψεύτικες διαφοροποιήσεις, τις φτηνές και ανούσιες αντιπαραθέσεις, να συσπειρωθούν γύρω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση προκειμένου ένας λαός, χωρίς πανικό και ξενοφοβία, υπεύθυνα και σοβαρά, να αντιμετωπίσει την τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Είναι υποχρέωση όλων μας να τείνουμε χέρι βοήθειας, συμπαράστασης και προστασίας στους ανθρώπους αυτούς που έμελλε να βρεθούν στη δύνη και στις συμπληγάδες οικονομικών συμφερόντων.
Η χώρα μας, μικρή σε έκταση αλλά μεγάλη σε ιστορία και πολιτισμό για μια ακόμη φορά διδάσκει συμπόνια, προσφορά, ανθρωπιά. Με πενιχρά μέσα από το υστέρημά της βρίσκει τη δύναμη να διαχειρίζεται την προσφυγική κρίση μέσα στη δική της κρίση. Δείχνει στους λαούς της γης, ότι υπέρτατο αγαθό είναι η προστασία της ζωής, την οποία δε βάζει σε ισορροπία με οιοδήποτε τίμημα. Γιατί η αξία του πνεύματος, της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης και της υποστήριξης στο συνάνθρωπο είναι ανεκτίμητη.