Τρόπος ζωής

Δευτέρα, 15 Απρίλιος 2019 20:49 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Η καθημερινή παρουσία μας στην κοινωνία των ανθρώπων, οι ελλείψεις, οι ανάγκες, οι απαιτήσεις, οι δεσμεύσεις και οι οφειλές, μας φέρνουν μπροστά στην πραγματική προβολή και την ανάγλυφη εικόνα παντός είδους προβλημάτων και υποχρεώσεων, ατομικών, συλλογικών, πολιτικών, θρησκευτικών κ.λπ., όπου καλούμαστε άμεσα να πάρουμε θέση. Η διαχείριση της κατάστασης αυτής δεν είναι πάντοτε εύκολη, ενώ χαρακτηρίζουν τις κρίσεις, τις ενέργειες, τις αποφάσεις, άλλοτε η αμφιταλάντευση και οδισταγμός και άλλοτε η τόλμη και η αποφασιστικότητα. Η αποφυγή του λάθους, οι αρνητικές συνέπειες από μια παραδοχή ή η περιορισμένη ανταπόκριση ανεβάζουν στα ύψη την κριτική σκέψη, η οποία εναγώνια προσπαθεί να καλύψει το μεγάλο κενό της ανεπάρκειας, που είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη ατέλεια και την επιστημονική και πνευματική μετριότητα. Καλείται το άτομο να ακολουθήσει μια πορεία ενεργή, αλλά προσεκτική και υπεύθυνη προκειμένου αρχικά να είναι αποδεκτό από τον εαυτό του και στη συνέχεια από τον κοινωνικό του χώρο σε ένα πεδίο ανταλλαγής πληροφοριών, πρακτικών και ιδεολογιών, όπου μεταφέρονται η ιστορική μνήμη και οι εμπειρίες, που όχι μόνο αγγίζουν αλλά και διαμορφώνουν τησημερινή πραγματικότητα.
Η ανάπτυξη και η διεύρυνση των κοινωνικών σχέσεων, η συγκατάθεση, η συμφιλίωση και η συνδιαλλαγή απαιτούν αμοιβαίες υποχωρήσεις αξιώσεων ή και δικαιωμάτων προκειμένου να επιτευχθεί μια αρχική προσέγγιση. Η εξισορρόπηση των πολιτικών αντιθέσεων, η διευθέτηση και η σύγκλιση των αντιλήψεων και των αναφορών προϋποθέτουν αγαστή συνεργασία για να υπάρξει ένα επίπεδο αποδεκτής επικοινωνίας. Από τη στιγμή της συμμετοχής μας σε συζήτηση ή σε τραπέζι ανταλλαγής απόψεων ή διαπραγματεύσεων σημαίνει ότι έχουμε αποδεχθεί τη συγκεκριμένη ομήγυρη και είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε προσεκτικά και ενδεχομένως να αλλάξουμε γνώμη αν και εφόσον μας πείσουν τα επιχειρήματα. Αφήνουμε στην άκρη τον εγωισμό και προτάσσουμε την αναγκαιότητα του συμβιβασμού για να βρεθεί κοινό έδαφος, αφού η αδιαλλαξία οδηγεί στο περιθώριο και την απομόνωση. Εξάλλου ούτε είναι δυνατόν να τα γνωρίζουμε όλα, ούτε διεκδικούμε κάτι τέτοιο. Όμως, δεν κάνουμε έκπτωση στις ηθικές αξίες και επιμένουμε στη γνώση, την ειδική γνώση και δεν προτάσσουμε την άποψη, όπως συμβαίνει γενικά σήμερα.
Γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη ενός νέου κινήματος στοχασμού, ενός νέου ανθρωπολογικού τύπου και μιας νέας κουλτούρας μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος. Οι πνευματικές δημιουργίες να δίνουν νόημα στη ζωή απομακρύνοντας τον διακαή πόθο για υλικό πλουτισμό και τη φρενίτιδα της κατανάλωσης επιζητώντας μια πορεία απλή, συμβατή με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπου οι αρχές και οι αξίες θα βρίσκονται στην κορυφή της επιδίωξης. Ο Γάλλος συγγραφέας Πιέρ Μπουάστ (1765 – 1824) αποφαίνεται: «Η απλότητα είναι η κατανόηση της δικής σου ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Αλλά και ο Αμερικανός φιλόσοφος και συγγραφέας Χένρυ Θορώ (1817 – 1862) στην αναζήτηση της απλής ζωής σε φυσικό περιβάλλον, την εγκατάλειψη της σπατάλης και των αυταπατών, για να ανακαλυφθούν οι αληθινές και ουσιώδεις ανάγκες της ζωής, προτρέπει: «Η ζωή μας αναλώνεται σε λεπτομέρειες … Απλοποιήστε, απλοποιήστε». Η απλότητα δεν είναι αναγκαστικός συμβιβασμός ή ασυνείδητη αποδοχή, αλλά αντίθετα κινητοποίηση και τρόπος ζωής, με την εσωτερική της έκφραση να φανερώνει αθωότητα, ευθύτητα, ειλικρίνεια και έλλειψη υποκρισίας.
Καμιά κοινωνία δεν έχει μέλλον αν προτάξει δογματικές εμμονές ή στο όνομα κάποιου ρεαλισμού παραμερίσει θεμελιώδεις και αναμφισβήτητες αρχές και αξίες για να υπάρξει αισιόδοξο και αποδεκτό αποτέλεσμα. Είναι ανάγκη να συγκροτηθεί και να καθιερωθεί υπεύθυνος τρόπος συμπεριφοράς και ένα ασφαλές πλαίσιο λειτουργίας που θα προστατεύει από την αυθαιρεσία και τις μεροληπτικές παρεμβάσεις και θα παράσχει στους πιο αδύναμους ασφάλεια, δυνατότητα έκφρασης και διασφάλιση των αναγκαίων αγαθών και όρων επιβίωσης. Ο εθελοντισμός, η αλληλεγγύη, η κοινωνική προσφορά, η ηθική ακεραιότητα, η εντιμότητα και η συνέπεια πρέπει να μπουν στην καθημερινότητα, όπου ο προοδευτικός λόγος θα βαραίνει, θα είναι αντιληπτός και κυρίαρχος. Από τη στιγμή που ο εξαρτώμενος ανακαλύψει τους μηχανισμούς υποταγής και δουλείας και επικεντρώσει τη δράση του ενάντια στους φορείς της χειραγώγησης και της καταπίεσης, από τότε αρχίζει η απελευθέρωσή του. Η συνειδητοποίηση της αληθινής πραγματικότητας, η επίγνωση της θέσης και της δύναμής του, των ικανοτήτων του και των προσφορών του προσδιορίζουν τη στάση του και τις ενέργειές του. Η αντίδραση στη μονότονη και πεζή καθημερινότητα, τη συνήθεια και τη ρουτίνα είναι υποχρεωτική, με τη γρήγορηεπέμβαση με διάφορους τρόπους να είναι απαραίτητη και αποτελεσματική, αφού το σύστημα προτιμά τους παθητικούς, τους νεκρούς από τους ζωντανούς.
Η ζωή μας έδωσε πολλά και εξακολουθεί να μας δίνει. Ας εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε, που πολλοί άλλοι δεν τα έχουν. Οι κατακτήσεις έχουν γίνει με προσπάθειες και κινητοποιήσεις, με συγκρούσεις και θυσίες και δεν είναι σίγουρο ότι και αύριο θα τις έχουμε. Ας προστατέψουμε τα επιτεύγματα αυτά υλικά, πνευματικά και επιστημονικά που μας ισορροπούν ψυχικά και μας επιτρέπουν να σκεφτόμαστε, να κρίνουμε, να επιλέγουμε και να αποφασίζουμε. Ο πλούτος, η πλεονεξία και ο εγωισμός δεν υπήρχαν στις πρώτες κοινωνίες και εμφανίστηκαν μαζί με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και της συσσώρευσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι απεμπολούμε, εγκαταλείπουμε ή υποστέλλουμε τον αγώνα, αλλά αντίθετα τον ενισχύουμε γιατί η διαίρεση των ανθρώπων, οι μορφές εξάρτησης και δουλείας έρχονται ολοένα πιο κοντά μας, με τις ικεσίες και τις γονυκλινείς παρουσίες να πολλαπλασιάζονται. Να προτάξουμε το δικαίωμα της όρθιας στάσης και να κοιτάξουμε ευθεία μπροστά προς ένα μέλλον προσδοκίας και ελπίδας, που θα είναι νεώτερο από το … παρελθόν.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti