Πρόκειται για το μέσο/εργαλείο παρέμβασης στην κοινωνία, την ιεράρχηση προτεραιοτήτων και στόχων ανάλογα με την οικονομική και κοινωνική διαστρωμάτωση, με σκοπό πάντοτε την καλυτέρευση της ζωής όλων των πολιτών. Πηγάζει από τον διακαή πόθο για την άνοδο του επιπέδου της διαβίωσης των ανθρώπων και την προώθηση των πνευματικών ικανοτήτων τους, ψηφίζοντας νόμους και παίρνοντας αποφάσεις διαφορετικές για κάθε κοινωνική ομάδα βοηθώντας τες αντιστρόφως ανάλογα, ώστε να αμβλυνθούν οι ανισότητες και οι αδικίες. Συμπορεύεται με τις προσδοκίες για καλύτερες μέρες τόσο στον οικογενειακό περίγυρο όσο και στον ευρύτερο δημόσιο χώρο και αποτελεί την κινητήρια δύναμη της διαμόρφωσης ενός ισορροπημένου και αποδεκτού κοινωνικού περιβάλλοντος.
Ζούμε σε μια αντι-ανθρώπινη κοινωνία, όπου το χρήμα και τα συστήματα εξουσίας που συνδέονται με αυτό έχουν κυριεύσει συνειδήσεις και καθοδηγούν τις πολιτικές ομηρίες ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Οι μορφές εκμετάλλευσης αυξάνονται και διευρύνονται, οι πνευματικές αξίες υποστέλλονται, τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλοιώνονται και οι συμπεριφορές της άγριας φύσης ολοένα και περισσότερο καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος στο επίπεδο του ανθρωπισμού και του πολιτισμού. Οι ελάχιστες αντιδράσεις εύκολα εξουδετερώνονται από τους οργανωμένους κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι διαλύουν τις ανοργάνωτες και σκόρπιες πολιτικές και κοινωνικές πρωτοπορίες.
Οι πολιτικές λειτουργίες δεν ερμηνεύονται και δεν γίνονται το ίδιο κατανοητές από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τη μεσαία τάξη και την ελίτ, καθότι οι βαθμοί αντίληψης της πραγματικότητας, οι σκοπιμότητες και τα ενδιαφέροντα ποικίλουν. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν σκοπό με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα τη μεγιστοποίηση του κέρδους, τροφοδοτούνται σε πολύ υψηλό ποσοστό με τραπεζικό/κρατικό χρήμα, το οποίο προέρχεται από την παραγωγή και την αποταμίευση των εργαζομένων και από δάνεια, τα οποία τελικά οι λαοί θα πληρώσουν. Οι εργαζόμενοι αγωνίζονται να καλυτερεύσουν τη ζωή τους, να ανεβάσουν το βιοτικό τους επίπεδο αυξάνοντας τις αποδοχές τους και προστατεύοντας τα εργασιακά και κοινωνικά τους δικαιώματα. Οι ιδεολογίες εκπορεύονται από αυτές τις διαφορετικότητες, προσδιορίζουν τα κίνητρα και τις συμπεριφορές των κοινωνικών ομάδων και δεν είναι «κακέκτυπη απομίμηση αναχρονιστικών κατάλοιπων δυτικών και ανατολικών προελεύσεων», όπως ισχυρίζονται μερικοί.
Οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας, γιατί ο καθένας στηρίζεται σε διαφορετική οικονομική/κοινωνική ομάδα, της οποίας τα συμφέροντα θα υπηρετήσει, αν και όποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν. Στην Ελλάδα διαχρονικά οι προνομιούχοι, οι έχοντες και κατέχοντες συμπορεύονται με το κόμμα της ΝΔ -σήμερα και ο πιο δύσπιστος το έχει αντιληφθεί και κατανοήσει-, το οποίο υποστηρίζουν και τους υποστηρίζει. Τα άλλα κόμματα οφείλουν την ύπαρξή τους στα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα, των οποίων τα δικαιώματα υπερασπίζονται, γιατί μια απόφαση υπέρ των προνομιούχων αποβαίνει σε βάρος των μη προνομιούχων. Παρόλα αυτά, δεν είναι εύκολο να προσεγγίσει κανείς τις τάσεις του εκλογικού σώματος, αλλά εκείνο που παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό είναι ότι αποφασίζει με τη λογική του οπαδού, καθώς και με την προσδοκία να έχει τον δικό του άνθρωπο «τον θείο στην Κορώνη», αφ’ ενός μεν για να αισθάνεται ικανοποιημένος, αφού τον κολακεύει η επικοινωνία με ένα «υψηλά» ιστάμενο πρόσωπο (έχω τον βουλευτή μου) και αφ’ ετέρου να τον χρησιμοποιήσει όταν τον χρειαστεί. Έχει δηλαδή παγιωθεί στη συνείδηση των ψηφοφόρων ότι, η ψήφος είναι ανταλλάξιμο είδος, το οποίο μπορεί ακόμη και να παζαρεύεται.
Ιδιαίτερες αντιλήψεις και νοοτροπίες έχουν εμπεδωθεί σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, σε φορείς κυρίως και υποστηρικτές του φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι επενδύουν στο χρήμα, αφού η επικράτηση των μεγάλων συμφερόντων έχει αλλοιώσει, αλλοτριώσει και εξαγοράσει συνειδήσεις και ψήφους. Έτσι, οι απλοί πολίτες απόλυτα υποταγμένοι και εξαρτημένοι θεωρούν ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά και επηρεασμένοι και από τη φασιστική αντίληψη ότι όλοι είναι ίδιοι, έχουν συμβιβαστεί με τα αποφάγια από το μεγάλο φαγοπότι της εξουσίας, με την ποταπότητα και την ασημαντότητα να χαρακτηρίζουν τη ζωής τους. Φυλακισμένοι στην ατομικότητά τους, όταν ο πάτρωνας μετά τις εκλογές τους παραμέρισε-εγκατέλειψε, γιατί τώρα έχει άλλες προτεραιότητες, διαφωνούν και βρίζουν χωρίς σοβαρότητα, υπευθυνότητα και πολιτική συνείδηση, αλλά και πάλι θα ενδώσουν στα τσιράκια αρπαχτικά, που γνωρίζουν άριστα να διαχειρίζονται τα κενά του ανθρώπινου προσδιορισμού γεμίζοντάς τα με ευτελείς αξίες και ανεκπλήρωτες προσδοκίες προκειμένου να τα εκμεταλλεύονται, για να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους.
Η αντιστοιχία ψήφων και εδρών αποτελεί τη σταθερή βάση της πολιτικής αξιοπρέπειας. Μόνο το 50%+1 του εκλογικού σώματος έχει το δικαίωμα να αποφασίζει. Η απλή αναλογική θα οδηγήσει τους παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού σε συμμαχίες, όπου οι αποφάσεις δεν θα παίρνονται μόνο από ένα άτομο. Διαφορετικά γίνεται καταστρατήγηση της ηθικής νομιμότητας, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Οι υποστηρικτές του καταχρηστικού αυτού δικαιώματος με το ανόητο επιχείρημα του σχηματισμού σταθερής Κυβέρνησης, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να πιστοποιούν τα κενά της αφέλειας και της ανυπαρξίας τους και με περιορισμένη πολιτική νοημοσύνη εκχωρούν τη δυνατότητα στους λίγους να επιβάλουν τις θέσεις τους. Τα περί «τερατογένεσης» είναι η απόδειξη του φόβου που καραδοκεί στις σκέψεις των αφεντικών και των γεννημένων υποστηρικτών τους, μην τυχόν και χάσουν τα σκήπτρα και τη νομή της εξουσίας. «Είναι, επιτέλους, καιρός η χώρα να αποκτήσει κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων, όχι περιστασιακές αλλά τετραετίας, όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης» (Μανόλης Δρεττάκης, πρώην υπουργός).
Πολιτική είναι η διαχείριση της ελπίδας. Την περίοδο αυτή, που τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα με τη χουντοποίηση της πολιτικής ζωής από τις παράνομες υποκλοπές και παρακολουθήσεις, η πολιτική έχει μετατραπεί σε διαχείριση της οπισθοδρόμησης, του ευτελισμού και της απαξίωσης. Ζητείται επειγόντως αλλαγή πολιτικής, με όραμα και αναπροσανατολισμό επαναφέροντας την ελπίδα στη ζωή των απλών ανθρώπων.
