Η πορεία της 28ης Φεβρουαρίου για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών αποτέλεσε μια συνταρακτική εκδήλωση της κοινωνικής ευαισθησίας και του πόνου των πολιτών σε όλη την Ελλάδα, που έδωσαν μαζικά το παρόν για να τιμήσουν τη μνήμη των αδικοχαμένων συνανθρώπων τους. Οι πορείες που πραγματοποιήθηκαν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες όπου ζουν Έλληνες, έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα τόσο προς την πολιτική ηγεσία όσο και προς την κοινωνία ότι η μνήμη των θυμάτων δεν πρέπει να ξεχαστεί, και ότι η διεκδίκηση της δικαιοσύνης είναι αδιάκοπη και επιτακτική.
Η συμμετοχή των πολιτών της Σπάρτης στην πορεία των Τεμπών αποτελεί μια ιστορική στιγμή για την πόλη. Από νωρίς το πρωί, χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους, κάτι που ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί με τέτοια μαζικότητα και ένταση. Για πρώτη φορά, η πόλη ξύπνησε και άφησε πίσω την αδιαφορία και την απογοήτευση που χαρακτηρίζει τις συνήθεις κοινωνικές κινητοποιήσεις. Οι πολίτες της Σπάρτης απέδωσαν φόρο τιμής στα θύματα του τραγικού δυστυχήματος, εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους για τις οικογένειες των θυμάτων και έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα αγανάκτησης, απόδοσης δικαιοσύνης και ανάγκης αλλαγής ενός συστήματος που άφησε πίσω του αθώα θύματα.
Και ενώ η πόλη βιώνει αυτό το πρωτοφανές ξύπνημα και στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ο δήμαρχος, ο άνθρωπος που θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και να καθοδηγεί τους πολίτες του με παράδειγμα, επέλεξε για ακόμα μια φορά να απέχει. Ο δήμαρχος, όχι μόνο δεν ήταν παρών στη μεγαλειώδη πορεία στις 28 Φεβρουαρίου αλλά ούτε και στην προηγούμενη συγκέντρωση – πορεία, που πραγματοποιήθηκε στις 26 Ιανουαρίου στη Σπάρτη. Αυτή η αδικαιολόγητη απουσία του σε δύο συνεχόμενες συγκεντρώσεις είναι όχι μόνο απογοητευτική, αλλά προκαλεί και έντονα ερωτηματικά για έναν τοπικό ηγέτη. Να επισημανθεί ότι σε πολλούς δήμους της Ελλάδας οι δήμαρχοι όχι μόνο συμμετείχαν στις πορείες για τα θύματα των Τεμπών αλλά προχώρησαν και σε ομιλίες για να ενισχύσουν την όλη προσπάθεια.
Αυτό που κάνει την απουσία του ακόμη πιο αισθητή είναι το γεγονός ότι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, η παρουσία του δημάρχου δεν είναι απλώς μια επιλογή, αλλά μια υποχρέωση. Ο δήμαρχος οφείλει να είναι εκεί για να δώσει το παράδειγμα και να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη του. Η απουσία του Δημάρχου δεν ήταν μια απλή απουσία σε ένα ασήμαντο γεγονός. Το τραγικό συμβάν στα Τέμπη έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, και έχει γραφτεί με μαύρες σελίδες στην ιστορία της χώρας. Προκάλεσε όχι μόνο έναν κύμα πένθους, αλλά και ένα δυναμικό αίτημα για αλλαγή και δικαιοσύνη.
Αναρωτιέται κανείς: πώς μπορεί ο δήμαρχος να θεωρηθεί ηγετική φιγούρα σε μια πόλη, όταν επιλέγει να απέχει σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές; Δεν είναι μόνο η συμβολική απουσία από τις πορείες που προκαλεί απογοήτευση. Είναι και η ερώτηση που γεννιέται σχετικά με την πολιτική του στάση σε θέματα που αφορούν την κοινωνία και τη δικαιοσύνη. Η παρουσία του, η συμμετοχή του, είναι καθοριστική, όχι μόνο για να δείξει αλληλεγγύη στα θύματα, αλλά και για να ενώσει την πόλη σε έναν κοινό σκοπό, την αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
Η Σπάρτη ξύπνησε, αλλά η ηγεσία της φαίνεται να παραμένει αποστασιοποιημένη και εγκλωβισμένη στην αδιαφορία και την απουσία, παρά το γεγονός ότι προεκλογικά υποστήριξε πως εκπροσωπεί το «Νέο», ένα «Νέο» που υποτίθεται ότι είναι δυναμικό, αντιστασιακό και ικανό να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής.
Οι πολίτες, όμως, δεν θα πρέπει να σταματήσουν να αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και το μέλλον που τους αξίζει. Η ιστορία θα τους θυμάται για την αντίστασή τους -όχι για την απουσία των ηγετών τους.
Η ένδοξη ιστορία της Σπάρτης βασίστηκε στην αντίσταση και όχι στην αποδοχή της αδράνειας και της απουσίας σε κρίσιμες στιγμές.
Η αληθινή ηγεσία φαίνεται στις πράξεις, όχι στις σιωπές!
* Ο Γιώργος Κεραμιδάς είναι Σύμβουλος Προσωπικής & Επαγγελματικής Ανάπτυξης – Επικοινωνιολόγος
