Ο επικίνδυνος και εντελώς άξεστος με την πολιτική Τραμπ έχει την ευθύνη για τη διάσωση του Πούτιν. Το έκανε μέσα από τον ναρκισσισμό του, δίνοντάς του διέξοδο σε μια εποχή που ο Πούτιν δεν θα άντεχε για πολύ τη συνέχιση ενός πολέμου που τους στοίχιζε σε αίμα και χρήμα.

Σκεφτείτε ότι ο Πούτιν υπολόγιζε να έχει τελειώσει σε τρεις εβδομάδες, με ασήμαντες απώλειες, την κατάληψη όλης της Ουκρανίας και σήμερα πολεμά για τέταρτο χρόνο με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και βαριά τραυματίες, μεγάλη οικονομική ζημία και σε απομόνωση.

Ο νάρκισσος Τραμπ περιφρόνησε την αλήθεια των πραγμάτων και υπολόγισε ότι αν πάει με τον κατά την γνώμη του δυνατό, θα συνεννοηθεί. Έτσι, παραπλάνησε τους πάντες, λέγοντας ότι θα τελείωνε τον πόλεμο σε 24 ώρες, αν εκλεγόταν Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Έχουν ήδη περάσει 7 μήνες από τις εκλογές και 4 μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του και το μόνο που κατάφερε είναι να τα βάλει με τη δύσμοιρη Ουκρανία που βιώνει την αδικία μιας καταστροφικής εισβολής.

Τι έκανε ο Τραμπ; Όχι μόνο πήρε θέση υπέρ του Πούτιν, όχι μόνο περιέγραφε τον Ζελένσκι ως υπεύθυνο για τον πόλεμο, έκανε κάτι απείρως χειρότερο: Διέκοψε τη συμφωνημένη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία κι έτσι αργά, αλλά σταθερά, ο Πούτιν ανακάμπτει, αφού οι Ουκρανοί ξεμένουν από σύγχρονα οπλικά συστήματα.

Τώρα, ο επικίνδυνος αυτός άνθρωπος παραδέχεται, χωρίς ντροπή, ότι μάλλον δεν μπορεί να βρει λύση στο Ουκρανικό, «που δεν είναι και θέμα των ΗΠΑ», και θα αποχωρήσει. «Ας τα βρουν οι δυο πλευρές μεταξύ τους», δηλώνει.

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι πλέον οι ΗΠΑ είναι μια χώρα εντελώς αναξιόπιστη, δεν αξίζει να υπολογίζεις τι εξαγγέλλει κάθε τόσο ο Πρόεδρός της, η νέα εποχή επιβάλλει να δει η κάθε πλευρά πως θα πορευτεί χωρίς αυτούς. Η ανησυχία όλων εξαπλώνεται παντού στην Δύση.

Ωστόσο, υπάρχει πάντοτε ένα συγκλονιστικό ερώτημα: Τι είδους δημοκρατία έχουν οι ΗΠΑ, όταν ένας μόνο άνθρωπος, αποδεικνύεται ικανός να επιτίθεται και να διαλύει θεσμούς, φορείς, φιλικές χώρες, ανθρώπινες ζωές;