Στους 14ους Πανευρωπαϊκούς αγώνες κλειστού στίβου που διεξήχθησαν από 19/3 έως 24/3/2024 στο Τορούν της Πολωνίας, συμμετείχε ο αειθαλής δρομέας, Παναγιώτης Δούσης.
Οι επιδόσεις του για μία ακόμα φορά εντυπωσιακές:
Κατηγορία 90-94
- 3.000 μ.: βάδην χρυσό μετάλλιο. Με νέο Βαλκανικό ρεκόρ.
- 800 μ.: βάδην χρυσό μετάλλιο. Με νέο Βαλκανικό ρεκόρ.
- 400 μ.: βάδην χρυσό μετάλλιο. Με νέο Βαλκανικό ρεκόρ.
- 200 μ.: αργυρό μετάλλιο.
- 60 μ.: αργυρό μετάλλιο.
- Μήκος: χάλκινο μετάλλιο.
Ακόμα, στα 800 μ., ο 92χρονος δρομέας, μόλις για 5 δευτερόλεπτα δεν κατέρριψε το Ευρωπαϊκό ρεκόρ. Στα δε «καλύτερά» του αγωνίσματα τα 3.000 μ. τρέξιμο και τα 1.500 μ. δεν πρόλαβε να συμμετάσχει.
Ο Π. Δούσης απευθύνει ευχαριστίες στα ΜΜΕ και τον Τύπο. Επίσης, ευχαριστεί «τη “Διάπλαση” και ιδιαιτέρως τον εξαιρετικό επιστήμονα κ. Βασίλη Τζωρτζάκη, και όλο το ιατρικό τιμ για την φροντίδα που μου παρέχουν, να είμαι πάντα σε καλή φυσική κατάσταση».
Σε δήλωσή του για τη συμμετοχή και μεγάλη επιτυχία του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ανέφερε ικανοποιημένος: «Μαζί σας έκανα ένα μαγικό ταξίδι στην ιστορία. Σας ευχαριστώ για την αγάπη και την εκτίμηση που μου δείξατε σε αυτή τη μακρινή μου διαδρομή. Όσο μεγαλώνω, αυτή η αίσθηση κυριαρχεί μέσα μου. Πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια. Σήμερα ένιωσα ευτυχισμένος, αισθανόμουν δικαιωμένος και είχα κάθε δίκιο, θεώρησα τη νίκη αυτή τη μεγαλύτερη νίκη στην καριέρα μου».
«Ο στόχος ήταν να γίνω πρωταθλητής»
Σε μια ανασκόπηση της μέχρι στιγμής πλούσιας πορείας του στον αθλητισμό, ο Παναγιώτης Δούσης ανατρέχει στη μνήμη του και περιγράφει στον «ΛΤ»: «Ο αθλητισμός έχει μια ξεχωριστή θέση για μένα. Πρωτόνοιωσα τη μεγάλη συγκίνηση του δρομέα στα 15 μου χρόνια, τότε κατάλαβα πόση μεγάλη αξία έχει ο κλασσικός αθλητισμός, και πόση μεγάλη εκτίμηση αποκτά κανείς από τους ανθρώπους όταν προ πάντων νικάς. 1955. για πρώτη φορά θα έτρεχα μέσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Άραγε θα 'κανα τίποτε ή θα περνούσα τελευταίος τη γραμμή του τέρματος; Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, τερματίζοντας πρώτος στον Στρατό. Ο στόχος ήταν να γίνω πρωταθλητής. Δύσκολα τα χρόνια. Δουλειά, οικογένεια, παιδιά δεν μπορούσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, αλλά δεν το έβαλα κάτω, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Δεν σταμάτησα ποτέ να τρέχω. Το 1988 πήρα σύνταξη. Απαλλαγμένος από όλες τις υποχρεώσεις τώρα ήλθε η ώρα να πετύχω αυτό που υποσχέθην. Επί 10 χρόνια, 5 ώρες προπόνηση την ημέρα. 1998. για πρώτη φορά λαμβάνω μέρος στον Μαραθώνιο της Αθήνας στα 10 χλμ. κατηγορία (65-69) και μεταξύ 60 χωρών αθλητών τερμάτισα 1ος. Από την επόμενη ημέρα λάμβανα μέρος σε πανελλήνιους, βαλκανικούς και σε διεθνείς αγώνες με μεγάλες επιτυχίες και παρέμεινα αήττητος για 26 χρόνια στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Και σε κάθε κατηγορία πάντα πρώτος στις μεγάλες αποστάσεις και με ρεκόρ».
Η δύσκολη στιγμή και το πείσμα
για ζωή και άθληση
Ο Π. Δούσης θυμάται και μια δύσκολη περίοδο που βίωσε και κατάφερε να ξεπεράσει μαχητικά: «Γενάρης 2014. Κεραυνός εν αιθρία. Το απόγευμα είχα τρέξει 20 χλμ., και την άλλη μέρα καρκίνος και χρειαζόταν άμεση επέμβαση στο στομάχι. Έγινε η αφαίρεση. Ρώτησα πότε θα τρέξω. Μετά από έναν χρόνο. Στους 3 μήνες πήρα μέρος στα “Τρίτσεια” στην Κεφαλονιά στα 5 χλμ. & 1500 μ. και πήρα τις πρώτες θέσεις».
«Για την Ελλάδα»
Εξομολογείται ακόμα: «Ακολούθησαν άλλα τρία χειρουργεία με αφαίρεση άλλων ζωτικών οργάνων. Μετά από αυτά, αντί να εγκαταλείψω, πήρα τη μεγάλη απόφαση για πιο ψηλά ακόμη. Όταν αποτύγχανα, προσπαθούσα πιο δυνατά και με μεγαλύτερη θέληση. Ήλθε η ώρα που δικαιώθηκα. Από το 1948 έως το 2024, μετά από 76 χρόνια αγώνα με πολλές στερήσεις, σοβαρά προβλήματα υγείας και με 7 χειρουργεία, κατάφεραν να γίνω πρωταθλητής της Ευρώπης σε πολλά αγωνίσματα. Ύψωσα ψηλά την Ελληνική Σημαία 3 φορές και ακούστηκε ο εθνικός ύμνος της Ελλάδος. Είπα. Τώρα, Θεέ μου, μπορώ να φύγω ευχαριστημένος από τη ζωή. Αυτό μπόρεσα, αυτό προσέφερα στον τόπο μου και πολύ στην πατρίδα μου. Για την Ελλάδα…».
σσ: Ο Π. Δούσης δεξιά στη φωτο
