Λοιπόν, εκεί στην Πανεπιστημίου, στην άκρη ενός πεζοδρομίου της πολύβουης πόλης, καθόταν ένας ξυπόλητος Άνθρωπος.
Είχε βάλει για μαξιλάρι τη μόνη του περιουσία, ένα καφετί σακάκι, που κανονικά θα 'πρεπε να το φοράει, για να μην κρυώνει.
Κι έρχεται ένα νέο παιδί, με μια τσάντα στα χέρια, και βγάζει και του δίνει ένα ζευγάρι καινούρια παπούτσια!
Και ο ξυπόλητος Άνθρωπος κλαίει και υψώνει με ευγνωμοσύνη τα χέρια του προς το νέο παιδί, έτσι όπως κάποτε ύψωναν τα χέρια τους οι δυστυχισμένοι και οι απόκληροι προς τον ευεργετούντα Χριστό!
Πού ξέρεις!!!
Μπορεί ακόμα ο Χριστός να καταδέχεται να βρίσκεται ανάμεσά μας.
Κι αν έτσι είναι, υπάρχει ακόμα Ελπίδα στον κόσμο!
(Αναγκαίο υστερόγραφο για εκείνους που ακόμα χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα, την πατρίδα, τη γλώσσα και τη θρησκεία σε ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ και ΞΕΝΟΥΣ: Tο παιδί της φωτογραφίας δε φαίνεται να είναι Έλληνας)
(πηγή φωτογραφιών και είδησης: http://www.newsbomb.gr)
