Η νύχτα της 12ης προς τη 13η Ιουλίου είχε μεγάλη διάρκεια. Ένας νέος πολιτικός οδηγεί και κατευθύνει τις ελπίδες και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος για πέντε χρόνια τιμωρήθηκε, εκβιάστηκε, ταπεινώθηκε.
Με πλήρη αίσθηση της τεράστιας ευθύνης συμμετέχει στο κονκλάβιο των δανειστών με μοναδικό σκοπό να δώσει ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα μέσα ή έξω απ’ την Ευρωζώνη. Και στις δύο περιπτώσεις οι συνέπειες και οι επιπτώσεις φαίνεται να είναι ανυπολόγιστες.
Ποια είναι λιγότερο οδυνηρή για τη χώρα και το λαό της; Ποια αφήνει περιθώρια παρέμβασης και βελτίωσης; Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Η απόφαση πρέπει να ληφθεί τώρα.
Ανάμικτα και αντικρουόμενα συμφέροντα, ανησυχίες και προκαταλήψεις, ιδέες και αξίες με βαθιές ρίζες μεταφέρει στις αποσκευές του.
Το μεγάλο φορτίο της φτώχειας, της ανέχειας, της εξαθλίωσης. Τη μεγάλη ουρά των συσσιτίων της κατάντιας, της υποτέλειας. Την αγωνία των ανθρώπων του πεζοδρομίου, που με το χέρι προτεταμένο ζητούν το δικαίωμα στη ζωή. Την αγωνία χιλιάδων μεταναστών που καθημερινά κατακλύζουν τη χώρα για μια θέση στον ήλιο. Το κλείσιμο των τραπεζών και οι σειρές στα ΑΤΜ όλο το 24ωρο. Το άγχος και το φόβο από το ενδεχόμενο μείωσης των καταθέσεων. Το άδειασμα των super markets από βασικά είδη διατροφής. Τις ελπίδες των ανέργων, έστω και για ολιγόωρη απασχόληση. Το νόστο χιλιάδων νέων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Την αγανάκτηση των πολιτών που βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται. Την εξαφάνιση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Το πάγωμα των εισαγωγών και των εξαγωγών. Τις διακηρύξεις για πλήρη αντίθεση με τα πρόσφατα πεπραγμένα. Την ιδεολογική βάση και τα πιστεύω, για τα οποία γενιές πάλεψαν, πόνεσαν, μάτωσαν. Το κόψιμο των διασυνδέσεων της οικονομικής ολιγαρχίας με την κεντρική εξουσία και τον περιορισμό της επιρροής της. Την αποβολή των εγκάθετων από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Το καθάρισμα από τα παράσιτα και τους επιτήδειους χαραμοφάηδες. Τη διακοπή του πάρτι που ακόμη για μερικούς συνεχίζεται. Το ξεσκέπασμα των πολλαπλών σκανδάλων που ταλανίζουν τη χώρα. Την παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων αφαίμαξαν και οικειοποιήθηκαν τις λαϊκές αποταμιεύσεις. Την επιστροφή και φορολόγηση των κεφαλαίων που παράνομα βγήκαν στο εξωτερικό. Την απόδοση ευθυνών σε πολιτικούς και υπαλλήλους για κατάχρηση εξουσίας. Την απεγνωσμένη προσπάθεια των ΜΜΕ, ώστε να συνεχιστεί η διαπλοκή με τα κανάλια του κράτους, που λειτουργεί αμφίδρομα. Τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας, όρος απαράβατος και αδιαπραγμάτευτος. Τη διαφύλαξη με κάθε κόστος των μακρών συνόρων της χώρας. Την αμυντική θωράκιση και την προστασία της χώρας, μετά μάλιστα από τον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ. Την έλλειψη αξιόπιστου συστήματος για ενδεχόμενη εναλλακτική λύση. Την απουσία επεξεργασμένων προτάσεων, όχι έωλων και αμφίβολης εφαρμογής. Την ανυπαρξία κάποιου οικονομικού μοντέλου, ώστε να υπάρχει εμφανές και χειροπιαστό αποτέλεσμα. Την, καθώς φαίνεται, κρυφή ατζέντα του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης για αποβολή της Ελλάδας. Την αγωνία και το φόβο από το σοβαρό ενδεχόμενο χρεοκοπίας. Τον πόθο των αρπακτικών για εξαγορά και λεηλασία των φιλέτων της χώρας. Τη μεγάλη απόφαση για προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία με το υψηλό ρίσκο της σύντομης πολιτικής παρουσίας. Το μεγάλο ό χ ι στην πρόταση των δανειστών. Το μεγάλο ν α ι στην Ευρώπη και στο ευρώ. Την κομματική θέση για παραμονή στην Ευρώπη. Το αγεφύρωτο χάσμα με τμήμα της κομματικής βάσης. Την αβεβαιότητα για την αυριανή μέρα.
Την αγωνία μιας εξαντλημένης κοινωνίας για καλύτερες μέρες. Τον προβληματισμό, την ανησυχία και την προσδοκία του συνόλου της κοινωνίας.
Το δίλημμα ήταν μεγάλο. Η ζυγαριά έγειρε. Η απόφαση ελήφθη. Το μέλλον θα δείξει. Η ιστορία θα καταγράψει.
Η πραγματικότητα, η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, μια προσπάθεια, μια αναζήτηση. Μέσα στη μάχη πολλές φορές ανασυντάσσεσαι, αναδιοργανώνεσαι, αμύνεσαι, παίρνεις ανάσες και επιχειρείς πάλι. Γνωρίζεις ότι είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις και αυτήν ακόμη την αξιοπρέπειά σου, γιατί η πάλη είναι άνιση και με σφενδόνη δε μπορείς να αντιμετωπίσεις τον βαριά οπλισμένο αντίπαλο. Αντέταξες το ηθικό ανάστημα, το δίκιο, απέναντι στην οικονομική εξάρτηση και υποδούλωση. Διεθνοποίησες τον εκβιασμό της μικρής χώρας, υπερασπίστηκες και διεκδίκησες το σεβασμό και την αυτοτέλεια και έτσι αποκαλύφθηκε πλήρως η σκοπιμότητα των απαιτήσεων και των επιδιώξεων.
Ταυτόχρονα κάνουν την εμφάνισή τους οι αντιρρήσεις, οι αντιπαραθέσεις, οι αμφισβητήσεις και τα συντροφικά μαχαιρώματα. Η κοινή πορεία είναι πλέον δύσκολη ως ασύμβατη. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Προφανώς και δεν υπάρχει πράξη, αν δεν υπάρξει ιδεολογία. Προφανώς και δεν υπάρχει επαναστατική πράξη, αν δεν υπάρξει επαναστατική ιδεολογία. Ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας μέσα απόμακροχρόνιους αγώνες εμφορείται από ιδανικά και στόχους που είναι κυρίαρχοι και απαράβατοι. Είναι υγιές τμήμα που αγωνίζεται για μια προοδευτική κατεύθυνση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
Τα πάντα όμως δεν πετυχαίνονται άμεσα. Οι δογματικές αντιλήψεις και συμπεριφορές και οι ανελαστικές προτάσεις και επιλογές περιορίζουν την ευελιξία που είναι απαραίτητη στην πολιτική διαπραγμάτευση. Εξάλλου πρέπει να πειστούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας για να στηρίξουν το εγχείρημα.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι μονόδρομος. Το άγγιγμα των τύπων των ήλων υποχρεωτικό. Οι αριστερόστροφες ή οι δεξιόστροφες γυροβολιές μικρή σημασία έχουν. Τώρα ο νηστικός θέλει τροφή, ο άστεγος στέγη, ο άνεργος εργασία.
Οι εκπρόσωποι της αστικής κοινωνίας, ξαπλωμένοι στον καναπέ οι περισσότεροι, έχουν άποψη για τους πάντες και τα πάντα. Χωρίς ακριβή και πλήρη ενημέρωση με άγνοια στα περισσότερα εξειδικευμένα θέματα κρίνουν και κατακρίνουν. Χωρίς συγκεκριμένη θέση παράγουν ένα συνονθύλευμα, μια πανσπερμία αντιθέσεων και αντιφάσεων. Έχουν όμως την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουν στη διαμόρφωση πολιτικής κουλτούρας. Έτσι στροβιλίζονται μόνοι γύρω από το μηδέν μαζί με τις κενές αντιλήψεις και προτάσεις τους. Οι κοιλιές έχουν αγγίξει το τραπέζι, τα ποτάδικα είναι γεμάτα, ενώ οι ιδέες και οι αξίες έρπουν στο δάπεδο.
Είναι ανάγκη να συσπειρωθούν και να στρατευθούν όλες οι δυνάμεις και να τεθούν στην υπηρεσία του έθνους. Όλοι έχουν θέση σ’ αυτή την προσπάθεια. Δεν περισσεύει κανείς. Θα αντιπαρατεθούν, θα διαφωνήσουν, θα συγκρίνουν, θα αποφασίσουν.
Γιατί η χώρα είναι πάνω απ’ όλα και όλους. Έχουμε υποχρέωση να τη διαφυλάξουμε, να την προστατεύσουμε, να την ανεβάσουμε λίγο ψηλότερα.
