Όμως υπάρχουν ακόμη, μία σειρά από ερωτήματα που μπορούν να κινητοποιήσουν τη σκέψη μας… Και πρώτα απ’ όλα, οι πολιτικές ηγεσίες, τι ακριβώς γνωρίζουν; Με τι ακριβώς ασχολούνται; Μόνον με την ανθρωπιστική και διαχειριστική διάσταση της λαθρομετανάστευσης; Ή μήπως γνωρίζουν πολλά περισσότερα, και σιωπούν; Και γιατί ποτέ δεν έθεσαν θέμα «κανόνων», από την πιστή εφαρμογή των οποίων, προκλήθηκε η οικονομική και κοινωνική κρίση στη χώρα μας; Θα μας αποζημιώσουν οι… «κανόνες»; Τι προβλέπει επ’ αυτού το «Σκοτεινό Ιερατείο» της ΕΕ;
Και τώρα, που όψιμα «συγκινήθηκαν» οι «εταίροι» μας από μία φωτογραφία ενός αθώου θύματός τους, (ενώ δεν είχαν την ίδια ευαισθησία, για τους 2.500 πνιγμένους της Λαμπεντούζα… και τις δεκάδες χιλιάδες ακόμη στη Μεσόγειο!...) ίσως θα πρέπει να τους ρωτήσουμε γιατί η χώρα μας είναι η μοναδική ανατολική είσοδος λαθρομεταναστών; Γιατί να θεωρείται δεδομένο πως η χώρα μας δεν μπορεί ή δεν θέλει ή δεν την επιτρέπουν να διασφαλίσει τα θαλάσσια σύνορά της; Σε βαθμό μάλιστα που ο τ. έλληνας πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, να δηλώνει το πρωτοφανές παγκοσμίως, πως… «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα»!... Και γιατί δεν πρέπει να κάνεις τίποτα, ούτε υπό μορφή λεκτικής απειλής για να αποτρέψεις την λαθραία είσοδο; Και γιατί η εισβολή προς τη δύση, γίνεται αποκλειστικά μέσω της χώρας μας και όχι μέσω Τουρκίας μέσω Ισραήλ, μέσω Βουλγαρίας και Ρουμανίας; Και γιατί η καταγραφή τους, δεν πρέπει να γίνεται και εκεί; Και-στην ουσία-μόνον εμείς υποχρεούμεθα να χορηγούμε ταξιδιωτικά έγγραφα, και άσυλο και υπηκοότητα και… ιθαγένεια; Γιατί να είμαστε τόσο πρόθυμοι; Γιατί πρέπει να φορτωνόμαστε ένα πρόβλημα με πιθανές τραγικές προεκτάσεις, για την δημιουργία του οποίου δεν ευθυνόμεθα; Και γιατί η γειτονική Τουρκία δεν μπορεί ή δεν θέλει να σπάσει το κύκλωμα των δουλεμπόρων που καθημερινά και μέρα-μεσημέρι, εκκινούν από τις ακτές της; Και γιατί ακολούθως η ευρωπαϊκή δύναμη της «Φρόντεξ» και του Λιμενικού, στα μέσα της διαδρομής, δεν αποτρέπουν, ούτε με τηλεβόα, αλλά αναλαμβάνουν την υποδοχή και διεκπεραίωση του διάπλου, κάνοντας τη μισή δουλειά των διακινητών;
Όταν λοιπόν, δεν μπορείς, ή δεν θέλεις, ή δεν σου επιτρέπουν να προστατεύσεις τη χώρα σου διασφαλίζοντας τα σύνορά σου, στον όποιο βαθμό κατά το παράδειγμα του Ισραήλ, τότε η κατάσταση γίνεται έκρυθμη και δημιουργείται «ασύμμετρη απειλή» και έρχεται το «πλήρωμα του χρόνου» όπου οι διάφορες ντόπιες και ξένες ηγεσίες… συγκινούνται!...
Και έρχονται οι «εταίροι» και οι «σύμμαχοι» και οι διεθνείς ΜΚΟ, για να αναλάβουν την… φύλαξη των δικών σου συνόρων!... Όχι για να αποτρέψουν την εισβολή, αλλά για να «διαχειρισθούν τις ροές» των εισβολέων, μέσα στον δικό σου χώρο!... Και λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει», στην ουσία, διεθνοποιώντας τον χώρο των συνόρων σου!... Φτιάχνουν «γκρίζες Ζώνες» επί του εθνικού σου χώρου!... Και τις αποδεχόμεθα!... Και μέσα στα πλαίσια μας ασφυκτικής ανάγκης, εκ των πραγμάτων, σταδιακά και ανεπαισθήτως για τους πολίτες, παραδίδεις την εθνική σου Κυριαρχία, σε όλη την ιδιαιτέρως ευαίσθητη περιοχή της μεθορίου!... Στην πραγματικότητα, χάνουμε κομμάτι του εθνικού μας χώρου, που εκχωρείται στην εποπτεία ξένων δυνάμεων, για να διαμορφωθεί σε διεθνές θέατρο επιχειρήσεων, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα «στάτους» που υπό την έννοια της «ντε φάκτο» παραχώρησης σε μια διεθνή διοικητική εποπτεία, διαμορφώνει συνθήκες εμπόλεμης κατάστασης, εντός του εθνικού μας χώρου!... Δημιουργείται δηλαδή μία «πράσινη γραμμή» επί της οποίας (ως ουδέτερος χώρος…) παρεμβαίνει ο ΟΗΕ, υπό άλλη φυσικά άτυπη ονομασία!...
Μα αυτή ακριβώς την ουδετεροποίηση του Αιγαίου, την χάραξη «γκρίζων ζωνών» δεν ζητά επίμονα επί δεκαετίες η Τουρκία; Αυτή την διεθνή διοικητική εποπτεία δεν επιδιώκει; Ούτε τώρα δεν γίνονται αντιληπτές από τις πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας, οι μέθοδοι τα μέσα και οι στόχοι που κρύβονται πίσω από το… «μεταναστευτικό»;
Και αν οι πολιτικοί προσποιούνται πως δεν βλέπουν, δεν αντιλαμβάνονται, δεν σηματοδοτούν την ανεπάρκειά τους; Και αν γνωρίζουν και σιωπούν, δεν υποδηλώνουν την προδοσία; Τι περισσότερο θέλουν για να καταλάβουν, πως παραδίδουμε αμαχητί ένα κομμάτι του εθνικού μας χώρου, με ιδιαίτερο γεωστρατηγικό, οικονομικό και εθνικό ενδιαφέρον; Πως, υπό το πρόσχημα των «μεταναστευτικών ροών» της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων και της προοπτικής της «συνεργασίας για την ανάπτυξη» επιτρέπουμε την διεθνή διοικητική εποπτεία σε όλους τους τομείς, έτσι ώστε όλα αυτά, να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, προκειμένου, κατά περίπτωση, να παρακάμπτονται τα ειδικά εθνικά μας συμφέροντα!... Και σιωπηρά, ανοίγουμε την πόρτα στην «διεθνοποίηση της εκμετάλλευσης» του επίγειου, του υπόγειου και υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας μας!...
Αργά, και σταθερά και μεθοδικά και κυρίως ανεπαισθήτως για τους πολίτες, διαμορφώνουν την «ανάγκη» των δήθεν «συνεργασιών» στο Αιγαίο, από την λαθρομετανάστευση μέχρι τον τουρισμό, τις μεταφορές και το εμπόριο, για να γίνεται συνείδηση στους πολίτες και τρόπος ζωής, η εξάρτηση και η ενδοτικότητα!... Ε, αυτό το σχέδιο δεν υπηρετούν οι «κανόνες» της ΕΕ, που δεν θέλουν να τους αλλάξουν;
Αλλά εάν ενδίδεις σταδιακά, και παραδίδεις τη χώρα, εάν σε βάθος χρόνου τα εκχωρείς όλα υπό το πρίσμα ενός νεφελώδους «ρεαλισμού» και μιας καλοστημένης «ανάγκης»… εάν η διαδοχή των κυβερνήσεων επιμερίζει τις ευθύνες και απομακρύνει την κατηγορία της εθνικής προδοσίας, τότε, γιατί να σε καταλάβουν δια των όπλων; Δεν είναι καλύτερη η «ειρηνική ατραπός»;
Και, εάν αυτή η πολιτική, που όλα τα κόμματα του… «Δημοκρατικού και Συνταγματικού Τόξου» την… κάνουν «γαργάρα», δεν στοιχειοθετεί την εθνική προδοσία, την κατάκτηση της χώρας και την δουλοποίηση του λαού μας, τότε τι ακριβώς σημαίνει;
Και δεν σηματοδοτεί-τουλάχιστον-την ανάγκη, εμείς οι πολίτες, να ανοίξουμε τα μάτια μας, να διερευνήσουμε το πολιτικό περιβάλλον μας, να δημιουργήσουμε αντιστάσεις και αναχώματα, στον εθνικό κατήφορο στον οποίο επιτηδείως, δεν μας ωθούν αλλά μας έλκουν; Όπως το Σύνταγμά μας επιτάσσει;