Η Ακρόπολη των Αθηνών. Το μεγαλείο της ανθρώπινης σύλληψης και δημιουργίας. Το θαύμα του αρχαίου κόσμου. Ένα μέρος της ακτινοβολίας της βρίσκεται στο βρετανικό μουσείο του Λονδίνου. Διακόσια περίπου εξαιρετικά γλυπτά από μάρμαρο αφαιρέθηκαν την περίοδο 1801-1802 από το λόρδο Έλγιν, πρεσβευτή στην οθωμανική αυλή στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος κατόρθωσε να τα αποσπάσει και να τα μεταφέρει στην Αγγλία.
Από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους άρχισαν αμέσως οι αντιδράσεις για την αρπαγή τους, οι προσπάθειες και οι ενέργειες για επαναπατρισμό τους.
Το 1842 ο Αλέξανδρος Ραγκαβής, γραμματέας της αρχαιολογικής εταιρείας, διατύπωσε την πρώτη επίσημη κατηγορία της Ελλάδας κατά του Έλγιν και ζήτησε την επιστροφή των γλυπτών. Το αίτημα επαναλήφθηκε το 1924 με τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από το θάνατο του λόρδου Βύρωνα.
Το 1961 ο Δήμαρχος της Αθήνας Άγγελος Τσουκαλάς, αλλά και η Ακαδημία Αθηνών ζήτησαν από την Αγγλία την επιστροφή των μαρμάρων της Ακρόπολης.
Το 1982 η υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη προέβαλε το αίτημα για επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα στη γενική διάσκεψη της UNESCO στο Μεξικό. Τον Οκτώβριο του 1984 σχετική απόφαση του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου γνωστοποιήθηκε στη βρετανική κυβέρνηση.
Το αίτημα τέθηκε στο ανώτατο επίπεδο στις 18-10-2007 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια στη γενική διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι.
Αυτές οι κινήσεις και άλλες ακόμη, μετά μάλιστα την κατασκευή του νέου μουσείου της Ακρόπολης – μια βασική αντίρρηση των Βρετανών ήταν ότι δεν υπάρχει ασφαλής χώρος για έκθεση και φύλαξή τους – πυκνώνουν συνεχώς. Έγκριτες εφημερίδες και περιοδικά του εξωτερικού με μεγάλη κυκλοφορία, αλλά και πολλοί επώνυμοι πνευματικοί άνθρωποι παίρνουν ανοικτά θέση στο ζήτημα και απαιτούν από την Κυβέρνηση της Αγγλίας να επιστρέψει τα μάρμαρα στον τόπο που γεννήθηκαν.
Ο σταθμός «Ακρόπολη» του μετρό στην Αθήνα είναι ένα μικρό μουσείο. Εκτίθενται στις αποβάθρες του αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, καθώς και αντίγραφα της ζωφόρου του Παρθενώνα.
Κοντά στα εκθέματα και στις δύο κατευθύνσεις δεσπόζει η εικόνα -με μεγάλες διαστάσεις- που είναι παράπλευρα στο κείμενο.
Μπορεί να σκιάζεται ένα τμήμα του Παρθενώνα από οποιοδήποτε πρόσωπο;
Μπορεί να ταυτίζεται το μνημείο του 5ου αιώνα π.Χ. με ένα χθεσινό πρόσωπο;
Ποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα, την οποία και υλοποίησαν στον κατ’ εξοχήν τουριστικό σταθμό του μετρό;
Δεν άρεσε η εικόνα του Παρθενώνα και έπρεπε να τοποθετηθεί μπροστά και η όμορφη φιγούρα;
Ο καθένας στο χώρο του μπορεί να βάζει όποια φωτογραφία θέλει όπου θέλει. Η απόφαση για έκθεση σε κοινή θέα σε Δημόσιο χώρο είναι πολύ σοβαρή, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και γενικά αποδεκτή.
Ο αγώνας για την επιστροφή, ανάδειξη, φύλαξη και έκθεση των αρχαίων γλυπτών δε μπορεί να οικειοποιηθεί από κανέναν. Ανήκει στον ελληνικό λαό, ο οποίος με μεγάλες προσπάθειες, διαμάχες, αιματηρούς πολέμους και θυσίες προστάτευσε και διέσωσε ό,τι μπόρεσε από την επιδρομή των βαρβάρων.
Η παράλληλη πορεία λαού και μνημείων ήταν, είναι και θα είναι συνεχής. Η ταύτιση ενός έργου μπορεί να γίνει μόνο με τους δημιουργούς του. Μόνο οι αρχιτέκτονες Ικτίνος και Καλλικράτης και ο υπεύθυνος του γλυπτού διακόσμου Φειδίας έχουν θέση στην εικόνα του Παρθενώνα.