Παρακολουθώ με οδύνη τον κατήφορο των Μέσων Ενημέρωσης στην Ελλάδα και πάντα αναρωτιέμαι γιατί έχουμε αποτύχει ως χώρα να έχουμε έστω ένα εξαιρετικό κρατικό Μέσο όταν μάλιστα το πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες με 300 εκ. ευρώ το χρόνο.
Δυστυχώς και εδώ η απάντηση είναι: Το πολιτικό σύστημα ηλίθιε (για να παραφράσω την γνωστή φράση Κλίντον). Αυτοί προσλαμβάνουν αργόσχολους, βολεύουν κομματικούς ακόμα και στα σίριαλ και φυσικά τα μετατρέπουν σε φερέφωνα τους όσο κυβερνούν. Έτσι αναδεικνύεται το σκουπιδαριό των ιδιωτικών ΜΜΕ (άλλη τραγωδία αυτή).
Τα ξανασκέφτομαι όλα αυτά διαβάζοντας ότι το BBC συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής παραμένοντας φοβερά έγκυρο και αξιόπιστο. Το δημιούργησε ένας άσχετος με τα ΜΜΕ Σκωτζέζος ονοματο Τζον Ράιτ.
Αναλαμβάνοντας το εγχείρημα (το ραδιόφωνο τότε ξεκινούσε παντού), είδε από την μια το ανεξέλεγκτο, εμπορικό ραδιόφωνο της Αμερικής (σκουπίδια από τότε) και το αυστηρά ελεγχόμενο κρατικό σύστημα της νεοσύστατης Σοβιετικής Ένωσης.
Αποφάσισε να δημιουργήσει έναν ανεξάρτητο ραδιοφωνικό και πολύ γρήγορα τηλεοπτικό φορέα, ικανό να εκπαιδεύει, να ενημερώνει και να ψυχαγωγεί ολόκληρο το βρετανικό έθνος, απαλλαγμένο από πολιτικές παρεμβάσεις και εμπορικές πιέσεις.
Το νεοσύστατο BBC επικέντρωνε στον πολιτισμό. Μετέδιδε θεατρικά έργα, συναυλίες λαϊκής και κλασικής μουσικής, ομιλίες αλλά ποτέ ειδήσεις πριν τις 7 το απόγευμα για να μην διαταραχθούν οι πωλήσεις των εφημερίδων.
Το 1925 η ακρόαση του BBC ήταν δυνατή σχεδόν από όλη τη Βρετανία και η καινοτομία ενός ταχυδρομικού τέλους δέκα σελινίων, από τα οποία τα μισά πήγαιναν στο BBC, εξασφάλισε ότι ο φορέας δεν εξαρτιόταν οικονομικά από την εκάστοτε κυβέρνηση ούτε από τα διαφημιστικά έσοδα. Το αντίθετο από ότι συμβαίνει στην Ελλάδα δηλαδή. Εδώ πληρώνουμε για μια κομματική ΕΡΤ κάθε φορά.
Βρετανικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να κάνουν το BBC κρατικό αλλά απέτυχαν δεν το επέτρεψαν οι εργαζόμενοι (εδώ ποιος να αντισταθεί;). Το ΒΒC κυριάρχησε αφού μεταδιδόταν πια σε 40 γλώσσες και η αξιοπιστία του ήταν αξεπέραστη.
Πέρα από την αξιοπιστία του το BBC κυριάρχησε γιατί είχε στραφεί στην ΠΟΙΟΤΗΤΑ, κάτι που τελικά ενδιέφερε τους πάντες. Πρόσωπα, πράξεις, γεγονότα, εκφορά λόγου ΟΛΑ, περνούσαν από την κρησάρα της ποιότητας, κάθε ασήμαντο ήταν εκτός.
Ποιος να μιλήσει για ποιότητα στα ελληνικά ΜΜΕ; Εδώ δεν μιλάνε καν καλά ελληνικά και κάνουν εκπομπές καφενείου καλώντας αμόρφωτους, τυχάρπαστους ψεύτες και ανυπόληπτους.
