Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βοσκός. Ζούσε σε ένα χωριό του Ολύμπου. Ήθελε να παντρευτεί μια κοπέλα από το χωριό. Μα εκείνη ήταν ακατάδεκτη. Ο βοσκός δεν ήξερε πώς να της το πει. Μια μέρα βρήκε το θάρρος.
Την πλησίασε στη βρύση του χωριού, που γέμιζε το σταμνί της, και της είπε: «Θέλω να σε παντρευτώ Λενιώ. Εσύ τι λες;» Η Λενιώ τον κοίταξε από την κορυφή μέχρι τα νύχια και είπε: «Καλός είσαι, δε λέω! Μα εγώ θέλω να πάρω άντρα γενναίο, θαρραλέο. Εσύ είσαι; Πρέπει να μου το αποδείξεις. Αν κάνεις μια γενναία πράξη, θα σε πάρω άντρα μου». «Σαν τι θες να κάνω;» ρώτησε αυτός. «Να πας στη λίμνη. Εκεί ζει ο Ήταυρος. Λένε πως είναι θεριό φοβερό. Κανένας δεν ζυγώνει τη λίμνη. Το λέει η καρδιά σου;» «Για σένα θα το κάνω Λενιώ», της λέει ο βοσκός. «Θα ξεκινήσω αύριο να πάω το κοπάδι μου για βοσκή κοντά στη λίμνη». Η Λενιώ θαύμασε την απόφαση του βοσκού. «Θα περιμένω να μου πεις τι έγινε… Καλή τύχη!» του λέει.
Το άλλο πρωί ο βοσκός ξεκίνησε καβάλα στο άλογό του να οδηγήσει το κοπάδι του στη λίμνη. Δρόμο πήρε, δρόμο άφησε και συναντάει έναν γέρο. Τόνε ρωτάει: «Γέροντα, τι ξέρεις για τον Ήταυρο;» «Έχω ακουστά, παλικάρι μου, ότι το θεριό φάνηκε στη λίμνη πριν εβδομήντα χρόνια. Λίγες μέρες μετά έπεσε μια αρρώστια στα γύρω χωριά που αποδεκάτισε τους κατοίκους». «Εσύ, το έχεις δει το θεριό, γέροντα;» «Όχι! Ρώτησε τη γριά που ζει σε εκείνο το καλύβι. Αυτή ξέρει!» είπε ο γέρος.
Πριν φύγει ο βοσκός, ο γέρος του έδωσε έναν κόπανο. Είπε: «Φύλαξέ το! Αν βρεθείς σε κίνδυνο πες: «Κάνε ξύλο τη δουλειά σου» και αυτό θα την κάνει». Ο βοσκός έδωσε στο γέρο ένα αρνάκι. Μετά πήγε στο καλύβι της γριάς.
Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Φώναξε: «Είναι κανείς εδώ;» Φάνηκε τότε μια γριά κοντακιανή. «Πέρασε! Εμένα ζητάς;» ρώτησε το βοσκό. «Εσένα κυρούλα! Θέλω να μου πεις για τον Ήταυρο». «Αν μου δώσεις δύο αρνάκια από το κοπάδι σου, θα σου πω». Ο βοσκός λέει: «Με την καρδιά μου σου τα δίνω». Η γριά τότε είπε: «Ο Ήταυρος είναι θεριακωμένος, τρομερός στην όψη. Βγαίνει από τη λίμνη τα βράδια. Τα μουγκρητά του ακούγονται μακριά. Έχει αφανίσει τα ψάρια της λίμνης. Ψάχνει για κρέας. Όποιος βρέθηκε στο διάβα του, έχασε τη ζωή του.
Ο βοσκός έδωσε στη γριά τα δύο αρνάκια. Αυτή του έδωσε ένα μεγάλο τόπι ύφασμα. Του είπε: «Αν θες να γλιτώσεις το κοπάδι σου σκέπασε με αυτό τα ζώα. Θα τα κάνει αόρατα. Εσύ ανέβα σε ένα ψηλό δέντρο». «Θα κάνω όπως μου είπες, κυρούλα», λέει αυτός.
Ύστερα δρόμο πήρε, δρόμο άφησε ο βοσκός για τη λίμνη. Έφτασε πριν νυχτώσει. Σκέπασε τα πρόβατα με το ύφασμα. Ανέβηκε σε έναν πλάτανο. Περίμενε. Ξάφνου βλέπει ένα θεριό τρομερό με τρία κεφάλια να βγαίνει από τη λίμνη. Τα μουγκρητά του τρόμαξαν τα πουλιά που πέταξαν μακριά. Ο Ήταυρος μυρίστηκε το βοσκό. Πήγε κοντά του. Άρχισε να κουνάει τον πλάτανο δυνατά. Ο βοσκός με το ζόρι κρατιόταν πάνω στο δέντρο. Θυμήθηκε τότε τον κόπανο του γέρου. Είπε: «Κάνε ξύλο τη δουλειά σου!»
Το ξύλο άρχισε να κοπανάει τον Ήταυρο. Δε σταματούσε. Το θεριό χώθηκε στη λίμνη για να γλιτώσει. Δεν ξαναβγήκε. Ο βοσκός κατέβηκε από το δέντρο. Βλέπει μπροστά του ένα νάνο. «Θες να σκοτώσεις τον Ήταυρο; Θα σε βοηθήσω αν μου δώσεις μια προβατίνα», του λέει ο νάνος. «Θα σου δώσω!» λέει ο βοσκός. Ο νάνος είπε: «Πάρε αυτό το ξίφος. Άναψε φωτιά. Πύρωσέ το, να κοκκινίσει. Μόλις βγει ο Ήταυρος από τη λίμνη, ξεσκέπασε τα πρόβατα. Αυτός θα πάει να τα φάει. Εσύ βάλε το ξύλο να τον χτυπάει. Μετά κάρφωσε το ξίφος στο κορμί του». «Θα κάνω όπως είπες», λέει ο βοσκός.
Έτσι κι έγινε. Ο βοσκός κάρφωσε το πυρωμένο ξίφος στην καρδιά του Ήταυρου. Μετά έκοψε τις γλώσσες από τα τρία κεφάλια. Τις φύλαξε. Έδωσε την προβατίνα στο νάνο. Δρόμο πήρε, δρόμο άφησε για το χωριό του. Πήγε στο σπίτι της κοπέλας που αγαπούσε. Εκείνη τον περίμενε.
Της είπε: «Σου έφερα τις γλώσσες από τα κεφάλια του Ήταυρου. Τον σκότωσα». Η κοπέλα τα έχασε, μόλις είδε τις γλώσσες. Είπε στο βοσκό: «Σε πιστεύω! Θα σε παντρευτώ, γιατί απέδειξες ότι είσαι αυτός που θέλω».
Έτσι κι έγινε. Ο βοσκός παντρεύτηκε την κοπέλα. Κάλεσε όλο το χωριό. Ιστόρησε σε όλους τι έγινε ο Ήταυρος. Τους είπε ότι μπορούν πια να πηγαίνουν στη λίμνη άφοβα. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Δήμητρα Μπουμποπούλου
