
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια αρχόντισσα η Άννα. Ζούσε στα Κύθηρα. Ήταν παντρεμένη με έναν πλούσιο έμπορα. Όλα τα καλά τα είχε στη ζωή της, αγάπη, υγεία, καλό όνομα, ανέσεις. Ένα μόνο δεν είχε και στενοχωριόταν πολύ. Τρία χρόνια προσπαθούσε η Άννα να αποκτήσει ένα παιδί, μα τίποτα.
Μια βραδιά καθόταν στον κήπο του αρχοντικού. Κοιτούσε τα αστέρια στον ουρανό. Αλλά η όψη της ήταν θλιμμένη. Ένας φτωχός γέροντας πέρασε από κει και την είδε. Διέκρινε τη θλίψη της και ρώτησε: «Τι έχεις αρχόντισσα; Τι σου βαραίνει την καρδιά;» Η Άννα δεν ήξερε τον γέροντα, αλλά το παρουσιαστικό του μαρτυρούσε άνθρωπο ευγενή και καλοσυνάτο. Του είπε: «Γέροντα, όλα τα καλά του Θεού τα έχω. Άμα λείπει, όμως, το παιδί από ένα σπίτι, λείπει κι η χαρά».
Ο γέροντας ένιωσε τον καημό της και είπε: «Προσευχήσου στην Παναγιά, κόρη μου, να σου δώσει ένα παιδί. Τάξε της κάτι που θα την ευχαριστήσει. Ύστερα πήγαινε στη μονή της ‘‘Παναγίας της Κακής Μέλισσας’’ να προσκυνήσεις. Έχεις δει την εικόνα της; Είναι παλαιά και θαυματουργή. Πολλές Κυθήριες απέκτησαν παιδί, όταν με πίστη επικαλέστηκαν τη βοήθειά της». «Πέρασε στον κήπο, γέροντα, και κάθισε. Μίλησέ μου για την ‘‘Παναγία την Κακή Μέλισσα’’. Πότε γιορτάζει, ποια είναι η ιστορία της και γιατί ονομάστηκε έτσι;»
«Θα σου πω, αρχόντισσα. Όταν ήμουν παιδί πήγαινα στη γιορτή της μονή της Παναγίας της Κακής Μέλισσας στις 2 Φεβρουαρίου, στην Υπαπαντή του Σωτήρος. Ένας γέροντας μοναχός μου έλεγε για τα θαύματα της Παναγιάς. Παλιά η μονή ήταν γυναικεία[1]. Η παράδοση λέει ότι κάποτε πειρατές έκαναν επιδρομή στη μονή[2] για την λεηλατήσουν. Οι καλόγριες δε μπορούσαν να τα βάλλουν μαζί τους. Προσευχήθηκαν στην Παναγία να τις βοηθήσει. Τότε ένα σμήνος μελισσών φάνηκε. Έπεσε πάνω στους πειρατές που έγιναν άφαντοι. Την ώρα που υποχωρούσαν κάποιος φώναξε: «Κακή Μέλισσα!» Από τότε η μονή της Παναγίας[3] πήρε αυτό το όνομα. «Γέροντα, θα μου περιγράψεις την εικόνα της Παναγίας;» «Κόρη μου, η εικόνα είναι πανέμορφη. Παριστάνει την Δέσποινα του κόσμου ολόσωμη. Κάθεται στο θρόνο της σαν βασίλισσα και κρατάει τον μικρό Χριστό στην αγκαλιά της. Είναι ασημοσκέπαστη κι έχει πάνω σκαλίσματα. Ψηλά στην εικόνα δεξιά κι αριστερά υπάρχουν άγγελοι».
Η Άννα είπε: «Σε ευχαριστώ, γέροντα, για όσα μου ιστόρησες. Με ενθουσίασες! Η ορμήνια που μου έδωσες, πηγάζει από την πείρα και τη σοφία σου. Θα κάνω όπως μου είπες. Θα επισκεφτώ τη μονή της Παναγίας. Μα θέλω πρώτα να κάνω κάτι για σένα. Ζήτησέ μου ό,τι ποθεί η ψυχή σου».
Ο γέροντας είπε: «Αν σε αξιώσει ο Θεός να φτάσεις στα χρόνια μου, αρχοντοπούλα, τότε θα δεις ότι θα θες μόνο αγάπη. Από τότε που έχασα τη γυναίκα μου, αυτό μου λείπει. Ποια μπορεί να πάρει τη θέση της; Αν θες να με ευχαριστήσεις, να παραστέκεσαι τους φτωχούς. Στο νησί υπάρχουν πολλές φαμελιές που έχουν ανάγκη. Ψάξε να βρεις ποιες είναι και να τις βοηθήσεις». Η Άννα είπε: «Γέροντα, ντρέπομαι που δεν το σκέφτηκα ως τώρα». «Ποτέ δεν είναι αργά, αρχοντοπούλα. Εύχομαι να σου δώσει ο Θεός ένα παιδί, γιατί έχεις καλή καρδιά».
Αυτά είπε ο γέροντας και σηκώθηκε να φύγει. Η Άννα τον συνόδεψε μέχρι την πόρτα του κήπου και είπε: «Να περνάς να σε βλέπω και να συζητάμε, γέροντα. Αλήθεια, πως είναι το όνομά σου;» «Ευάγγελο με λένε, κόρη μου». «Αν κάνω αγόρι, θα του δώσω το όνομά σου», είπε η Άννα. «Να σε έχει ο Θεός καλά, αρχοντοπούλα», είπε εκείνος και έκλεισε την καγκελόπορτα πίσω του.
Η Άννα έκαμε ό,τι την ορμήνεψε ο γέροντας. Πήγε με τον άντρα της στη μονή της Παναγίας της Κακής Μέλισσας. Προσκύνησε την εικόνα της Παναγιάς και είπε: «Αν με κρίνεις άξια να γίνω μάνα, Δέσποινά μου, χάρισέ μου ένα παιδί». Ύστερα γύρισε στο αρχοντικό της. Από τότε κι έπειτα η Άννα έκανε όλο ελεημοσύνες και ψυχικά, όπως την είχε ορμηνέψει ο γέροντας.
Πέρασαν τρεις μήνες από την επίσκεψη της Άννας στη μονή της Παναγίας, όταν ένα πρωί ένιωσε ότι μέσα της μεγάλωνε μια ψυχούλα. Στάθηκε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της. «Σε ευχαριστώ, Παναγιά μου, που με αξίωσες!» είπε κι έκαμε τον σταυρό της. Σε κάμποσο καιρό η Άννα γέννησε ένα αγοράκι. Το ονόμασε «Ευάγγελο» όπως είχε υποσχεθεί στο γέροντα, που τον κάλεσε στη βάφτιση του παιδιού. Ο γέροντας συγκινήθηκε και ευχαριστήθηκε με την χαρά της αρχοντοπούλας. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
[
1] Τα χρόνια της Βενετοκρατίας.
[2] Η μονή αναφέρεται για πρώτη φορά το 1772. Σήμερα, εκτός από την εκκλησία της Παναγίας διατηρούνται μερικά κελιά γύρω από την αυλή. Πολλοί Κυθήριοι παρευρίσκονται κάθε χρόνο στην λειτουργία της γιορτής της Υπαπαντής, που γιορτάζει η εκκλησιά.
[3] Πηγή: διαδίκτυο: saint.gr - Η εικόνα της Παναγίας Κακιάς Μέλισσας φυλάσσεται στο χωριό Λειβάδι Κυθήρων.
Δήμητρα Μπουμποπούλου