Ο ψαράς κι η Παναγία η Καβουριανή ή Καβουράδαινα (Λέρος)

Το παραμυθοδιήγημα της εβδομάδας στον «Λακωνικό Τύπο»

Παρασκευή, 28 Ιανουάριος 2022 13:49 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Ο ψαράς κι η  Παναγία η Καβουριανή ή Καβουράδαινα (Λέρος)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ψαράς, ο Χρήστος. Ζούσε με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του στην Κάλυμνο. Ήθελε να πάει για ψάρεμα στη Λέρο. Είχε ακούσει ότι σε κάποια λιμανάκια οι ψαριές ήταν καλές. Μια μέρα ετοίμασε τα χρειαζούμενα και ξεκίνησε με τη βάρκα του.

Ο καιρός ήταν καλός. Ο Χρήστος έφτασε στη Λέρο και άραξε στο λιμάνι του Ξηρόκαμπου. Συλλογίστηκε: «Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη. Θα έχω καλή ψαριά. Θα πουλήσω τα ψάρια και θα ταΐσω τη φαμελιά μου». Έτσι ο ψαράς έριξε τα δίχτυα του στα ανοιχτά του λιμανιού. Πράγματι, εκείνη την ημέρα έπιασε πολλά ψάρια. Γύρισε πίσω στο νησί του ολόχαρος.

Η γυναίκα του ρώτησε: «Άντρα μου, που έπιασες τόσα ψάρια;» «Στη Λέρο, γυναίκα. Θα ξαναπάω αύριο για ψάρια και για καβούρια».

Έτσι, το άλλο πρωί, ο Χρήστος ξεκίνησε για τη Λέρο. Πήγε στο ίδιο λιμανάκι. Έριξε άγκυρα. Πήρε το καμάκι του ο Καλυμνιός και κάρφωσε κάτι ψαράκια. Συνέχισε για καβούρια. Σε λίγο ανέσυρε μια σανίδα που ήταν γεμάτη καβουρομάνες και όστρακα. Την έβγαλε στη στεριά να την καθαρίσει. Σαν την καθάρισε, είδε κάτι θαυμαστό. Πάνω στη σανίδα ήταν ζωγραφισμένη η εικόνα της Παναγιάς. Προσκύνησε την εικόνα και είπε: «Αυτό ήταν ανέλπιστο. Θα την ονομάσω Καβουριανή και θα τη βάλλω στο εικονοστάσι του σπιτιού μας. Η γυναίκα μου θα χαρεί, άμα τη δει».

Ο ψαράς, σαν τελείωσε τη δουλειά του, γύρισε στην Κάλυμνο. Πήγε σπίτι του και έδειξε την εικόνα της Παναγιάς στη γυναίκα του. Αυτή την έβαλε στο εικονοστάσι κι άναψε το καντήλι μπροστά Της. Πίστευε ότι η εικόνα ήταν ευλογία για το σπιτικό της και για τη δουλειά του άντρα της.

Την ίδια νύχτα ο ψαράς είδε στον ύπνο του μια μαυροφορεμένη γυναίκα και του είπε: «Πήγαινέ με πίσω, εκεί που με βρήκες και χτίσε το σπιτάκι μου».

Σαν ξημέρωσε ο ψαράς είπε στη γυναίκα του: «Αυτό κι αυτό είδα στον ύπνο μου. Τι ήθελε η μαυροφορεμένη κυρά από μένα;»  «Η κυρά ήταν η Παναγιά μας, άντρα μου. Ήρθε να σου πει την επιθυμία Της. Θέλει να πας στη Λέρο και να χτίσεις ένα εκκλησάκι εκεί που βρήκες την εικόνα Της». «Γυναίκα, έτσι λες; Άσε και θα δούμε».

Το δεύτερο βράδυ ο ψαράς βλέπει στον ύπνο του την μαυροφορεμένη γυναίκα. Του είπε τα ίδια λόγια. Ο ψαράς σκέφτηκε: «Θα πάω στον παπά του χωριού να με ορμηνέψει. Δε θα ερμηνεύσω το όνειρο μοναχός μου».

Δρόμο πήρε, δρόμο άφησε ο ψαράς και πάει στο σπίτι του παπά. Τον καλοδέχτηκε ο παπάς κι ο Χρήστος του ιστόρησε το όνειρο. Ο παπάς είπε: «Αν ξαναέρθει στο όνειρό σου η μορφή αυτή, κάνε το σταυρό σου, πες το ‘‘Πάτερ ημών’’ και μετά το ‘‘Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε’’ τρεις φορές. Αν σου ζητήσει το ίδιο πράγμα, τότε είναι η Παναγιά και πράξε το θέλημά της».

Έτσι κι έκανε ο ψαράς. Μόλις γύρισε σπίτι του, πλάγιασε να κοιμηθεί. Ακολούθησε την ορμήνια του παπά και είπε τις προσευχές. Τότε η Παναγία, γιατί ‘‘Αυτή’’ ήταν, κι όχι άλλη, του ζήτησε για τρίτη φορά το ίδιο πράγμα. Ο Χρήστος αποφάσισε να κάνει το θέλημά της. Είπε: «Θα μαζέψω μεγάλες πέτρες μέσα από τη θάλασσα και θα χτίσω το εκκλησάκι της Παναγίας ανάμεσα στα δύο μεγάλα βράχια, όπου βρήκα την εικόνα της. Θα φτιάξω το καμπαναριό της εκκλησιάς να κοιτάει προς τη θάλασσα. Θα ζητήσω από έναν αγιογράφο να ζωγραφίσει μια εικόνα με ένα μεγάλο καβούρι. Στο μέσο του καβουριού θα βάλει τη μορφή της Παναγιάς».

Έτσι κι έκανε ο ψαράς. Πήγε με τη βάρκα του στο λιμανάκι της Λέρου και ξεκίνησε να φτιάξει το ταγμένο του, έτσι όπως το είχε σχεδιάσει στο νου του. Ζήτησε βοήθεια για το χτίσιμο από δύο Λεριούς μαστόρους. Εκείνοι δέχτηκαν. Σε λίγο καιρό το εκκλησάκι ήταν έτοιμο. Μικρό, αλλά πανέμορφο, χωρούσε μια χούφτα ανθρώπους μέσα.

Έβαλε ο ψαράς πλάι στο τέμπλο την καινούρια εικόνα που έφτιαξε ένας φίλος του αγιογράφος. Ήταν ίδια με την εικόνα της σανίδας, μόνο που η Παναγιά απεικονιζόταν πάνω στο όστρακο του καβουριού. Ο Χρήστος την ονόμασε ‘‘Παναγία Καβουριανή’’ ή ‘‘Καβουράδαινα’’[1].

Μόλις ο ψαράς εκπλήρωσε το τάμα του, φώναξε τον παπά της Λέρου. Μαζί με τη φαμελιά και τη γριά μάνα του έκαναν τα θυρανοίξια της εκκλησιάς στις 8 Αυγούστου[2]  Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Δήμητρα Μπουμποπούλου


[1] Το εκκλησάκι αυτό χτίστηκε το 1796 και υπάρχει στη Λέρο στο λιμάνι του Ξηρόκαμπου.
[2] Το εκκλησάκι γιορτάζει στις 8 Αυγούστου κάθε χρόνο ακόμα και στις μέρες μας.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

Koutsoviti

Η δική σας είδηση