Ο Νικόλας στην Παναγία την Αληθινή[1] (Κρήτη)

Το παραμυθοδιήγημα της εβδομάδας στον «Λακωνικό Τύπο»

Παρασκευή, 09 Σεπτέμβριος 2022 12:48 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Ο Νικόλας στην Παναγία την Αληθινή[1] (Κρήτη)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παλικάρι, ο Νικόλας. Ζούσε με τη βάβω του, τη Μαρία, σε ένα χωριό της Κρήτης. Είχε χάσει τους γονιούς του. Αγαπούσε πολύ τη βάβω του, που τον είχε μεγαλώσει.

Μια μέρα, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, η βάβω είπε στο Νικόλα: «Θέλω να με πας στο χωριό Αληθινή να προσκυνήσω την εικόνα της ‘‘Κοίμησης της Παναγίας’’». «Βάβω μου, θα σε πάω. Θα βάλω στο κάρο μαλακά στρωσίδια, για να καθίσεις. Θα φροντίσω το άλογό καταπώς πρέπει και ξεκινάμε». «Σε ευχαριστώ, παιδί μου!».

Έτσι, βάβω κι εγγονός ανέβηκαν στο κάρο και ξεκίνησαν. Έκανε ζέστη κι όποτε βρίσκανε ίσκιο ή πηγή στο δρόμο, ο Νικόλας σταματούσε το κάρο για να δροσιστούνε. Ύστερα συνέχιζαν. Σε μια στιγμή το παλικάρι ρωτάει: «Βάβω, γιατί θες να πάμε εκεί;» «Γιατί, Νικόλα μου, μόνο στις δεκαπέντε  Αυγούστου βγάζουν την εικόνα έξω από την εκκλησιά και κάνουν την περιφορά της. Έχω τάξει να πάω στη λιτανεία της εικόνας. Δεν ξέρω πόσο θα ζήσω. Μπορεί αύριο να πέσω στο στρώμα και να μην ξανασηκωθώ». «Βάβω, γιατί η εικόνα ονομάστηκε ‘‘Παναγία η Αληθινή’’;» «Υπάρχει, παιδί μου, μια παράδοση των ντόπιων για την ονομασία της εικόνας. Θα στη πω, για να διασωθεί από στόμα σε στόμα:

‘‘Στα χρόνια της Τουρκιάς ένας Αγάς, που έμενε στη Μερσύνη - έτσι λέγανε τότε το χωριό που πάμε - είχε  καλές σχέσεις με τους Ρωμιούς. Οι άνθρωποι τον εκτιμούσαν. Δεν υπήρχαν φασαρίες στο χωριό. Μα ήρθε κάποτε μια διαταγή[2] που έλεγε ότι έπρεπε να οι Τούρκοι να γκρεμίσουν όλες τις εκκλησίες των Χριστιανών. Ο Αγάς της Μερσύνης δεν ήθελε να χαλάσει την εκκλησιά του χωριού του. Αρνήθηκε να εκτελέσει τη διαταγή.

Ο τότε τοπικός Άρχοντας του Ηρακλείου έστειλε απόσπασμα από τον Χάνδακα για να γκρεμίσει την εκκλησιά της Μερσύνης. Σαν έφτασε το απόσπασμα στο χωριό, ο Αγάς και οι χωρικοί μαζεύτηκαν για να τους σταματήσουν[3]. Οι στρατιώτες δεν έκαναν πίσω. Είχαν εντολή. Πήραν τις βαριές και μπήκαν στην εκκλησία με μανία. Κανείς δεν ξέρει τι έγινε μέσα εκεί, μα σε λίγο βγήκαν έξω όλοι τους τυφλοί. Έγινε και κάτι άλλο θαυμαστό, γιατί για θαύμα της Παναγιάς μιλάμε. Μόλις οι στρατιώτες ξεμάκραιναν από την εκκλησιά, τότε ξαναέβλεπαν. Μόλις σίμωναν κοντά, τυφλώνονταν. Αυτό έγινε τρεις φορές, ώσπου απόκαμαν κι έφυγαν.

Σαν γύρισαν στον Χάνδακα, οι στρατιώτες το είπαν στον τοπικό  Άρχοντα. Αυτός δεν τους πίστεψε. Θύμωσε και διέταξε: ‘‘Να με οδηγήσετε στην εκκλησία που λέτε. Θα την γκρεμίσω με τα χέρια μου, αφού εσείς δεν είσαστε άξιοι’’. Οι στρατιώτες είδαν κι απόειδαν και τον οδήγησαν στο χωριό Μερσύνη στην εκκλησιά. Μόλις μπήκε αυτός μέσα, προχώρησε προς την Αγία Τράπεζα. Κρατούσε τη βαριά και τη σήκωσε ψηλά για να χτυπήσει. Σαν πήγε να την κατεβάσει, τυφλώθηκε. Έπεσε καταγής και φώναζε: ‘‘Βοήθεια, βοήθεια!’’

Μόλις ο Άρχοντας βγήκε από την εκκλησιά και πήγε εκατό μέτρα, ξαναβρήκε το φως του. Κοίταξε τον Αγά, τους χωρικούς και φώναξε: ‘‘Δίκιο είχες Αγά μου. Αυτή είναι Αληθινή Παναγιά’’. Από τότε το χωριό και η εικόνα της Παναγιάς πήρανε το όνομα ‘‘Αληθινή’’. Για να θυμούνται όλοι το θαύμα της Παναγιάς και το πάθημα του Άρχοντα».  

Ύστερα, ο Νικόλας έδωσε βιτσιά του αλόγου του να πάει πιο γοργά. Συνέχισαν το δρόμο τους, μέχρι που έφτασαν στο χωριό Αληθινή. Είχε μαζευτεί κόσμος. Είχε πανηγύρι για τη γιορτή της ‘‘Κοίμησης της Παναγίας’’. Βάβω κι εγγονός κατέβηκαν από το κάρο και περίμεναν έξω από την εκκλησιά. Ήταν η ώρα που θα γινόταν η λιτανεία. Έβγαλαν την εικόνα οι πιστοί με τον παπά και την περιέφεραν στον περίβολο της εκκλησιάς. Η βάβω έκανε το σταυρό της. Συγκινήθηκε, που την αξίωσε η Παναγία να εκπληρώσει το τάμα της. Μόλις τελείωσε η λειτουργία ο Νικόλας κι η βάβω προσκύνησαν την εικόνα κι έφυγαν για το χωριό τους.

Η γριούλα είπε: «Να έχεις την ευχή μου, Νικόλα. Μου έκανες το καλύτερο δώρο. Να τιμάς την Παναγία, γιατί αυτή μεσολαβεί στον Κύριο για χάρη μας. Είναι σαν μάνα μας. Όταν φύγω από τη ζωή, θα έχεις βοήθειά σου Εκείνη, παιδί μου». Ο Νικόλας άκουσε την ορμήνια της βάβως του. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Δήμητρα Μπουμποπούλου

[1] Η Αληθινή είναι χωριό του Δήμου Φαιστού κοντά στις Μοίρες  με θέα στο κάμπο της Μεσσαράς και απέναντι από τα Βουνά του Ψηλορείτη. Το χωριό δεν ονομαζόταν πάντα Αληθινή. Σύμφωνα με παλιότερες απογραφές, το χωρίο ονομαζόταν Μερσύνη.
[2] Πηγή: διαδίκτυο: www.faistosnews.gr -  Γύρω στο 1680.
[3] Πηγή: διαδίκτυο: www.faistosnews.gr

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

Koutsoviti

Η δική σας είδηση