Ο παππούς Σπύρος και η Παναγία η Κασσωπίτρα (Κέρκυρα)

Το παραμυθοδιήγημα της εβδομάδας στον «Λακωνικό Τύπο»

Παρασκευή, 02 Δεκέμβριος 2022 13:44 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Ο παππούς Σπύρος και η Παναγία η Κασσωπίτρα  (Κέρκυρα)

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα χωριό της Κέρκυρας ζούσε ένα γεροντάκι. Είχε χάσει τη γυναίκα του. Μοναχός του έμενε σε ένα πέτρινο σπίτι ο ‘‘παππούς Σπύρος’’, όπως τον φώναζαν τα παιδιά της γειτονιάς. Παρέα του είχε τα κατσικάκια του.

Ο παππούς αγαπούσε τα παιδιά κι έλεγε: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος θησαυρός από το χαμόγελο ενός παιδιού». Τα παιδιά τον αγαπούσαν πολύ. Μαζεύονταν στην αυλή του σπιτιού του και παίζανε. Ο παππούς τους έλεγε ιστορίες από τα παλιά και παραμύθια. Άλλοτε πάλι έπιανε τα έπη του Ομήρου ή τους ήρωες της μυθολογίας. Τα παιδιά με μεγάλη λαχτάρα να άκουγαν όσα τους ιστορούσε.

Ένα απόγευμα, άνοιξη ήτανε, τρία γειτονόπουλα μπήκαν στην αυλή του γέρο Σπύρου. Αυτός τα καλοδέχτηκε και ρώτησε: «Ήρθατε να παίξετε;» «Όχι, παππού, ήρθαμε να σε δούμε. Θέλουμε να μας πεις για την ‘‘Παναγία την Κασσωπίτρα’’ που βρίσκεται στο διπλανό χωριό[1]. Ακούσαμε ότι σήμερα οι πιστοί πανηγυρίζουν κάποιο θαύμα της».

Ο παππούς είπε: «Ναι, έτσι είναι. Κάθε χρόνο στις 8 του Μάη η εκκλησία της ‘‘Κασσωπίτρας’’ γιορτάζει. Λένε πως η Παναγία πολύ παλαιά[2] έκανε μεγάλο θαύμα. Έβαλε μάτια σε έναν αόμματο νέο, τον Στέφανο, που από άδικη κρίση ενός άρχοντα τυφλώθηκε».

Τα παιδιά σάστισαν σαν άκουσαν για το θαύμα. «Παππού, θα μας πεις για τον Στέφανο; Γιατί δεν είχε μάτια;» ρώτησαν. «Θα σας πω την ιστορία του νέου. Μα είναι σκληρά αυτά που θα ακούσετε. Αν φοβόσαστε, κάλλιο να μην ξεκινήσω». «Δε φοβόμαστε, παππού», είπαν τα παιδιά.

Τότε ο παππούς άρχισε να διηγείται: «Την Κέρκυρα πεντακόσια χρόνια πριν την κατείχαν οι Βενετοί. Εκείνο τον καιρό ένας νέος, ο Στέφανος, γύριζε στο χωριό του από την πόλη. Στον δρόμο συνάντησε μια παρέα παιδιών. Προχώρησαν μαζί κι απαντήθηκαν με άλλους νέους που κουβαλούσαν αλεύρι από τον μύλο. Η παρέα του Στεφάνου θέλησε να κλέψει το αλεύρι. Ο Στέφανος αρνήθηκε και συνέχισε την πορεία του. Τότε εκείνοι επιτέθηκαν στα παιδιά, τα έδειραν, τους πήραν τα σακιά κι έγιναν άφαντοι. Τα δαρμένα παιδιά το είπαν στους γονιούς τους κι εκείνοι στον διοικητή. Αυτός έστειλε στρατιώτες να βρουν τους κλέφτες. Βρήκαν τον Στέφανο. Δεν πίστεψαν ότι ήταν αθώος. Τον τιμώρησαν σκληρά για κάτι που δεν έκανε. Του έβγαλαν τα μάτια και τα έβαλαν σε γυάλινη θήκη.

Η μάνα του Στέφανου σαν το έμαθε, σπάραξε στο κλάμα για την αδικία. Για να ζήσουν ο νέος ζητιάνευε στην πόλη. Αλλά οι κάτοικοι τον φώναζαν κλέφτη και τον αποδοκίμαζαν. Έτσι ο Στέφανος έγινε ζητιάνος στα χωριά. Στις 7 Μαΐου πήγε με τη μάνα του στο χωριό Κασσιόπη στην εκκλησιά της ‘‘Παναγίας της Κασσωπίτρας’’. Παλιά λειτουργούσε σαν μονή. Εκεί ζούσε ένας μοναχός. Είδε το παιδί, το σπλαχνίστηκε και τους άφησε να περάσουν τη νύχτα εκεί. Όταν ξάπλωσαν να κοιμηθούν, το παιδί στέναζε από τους πόνους. Μετά αποκοιμήθηκε.

Η μάνα του Στεφάνου με δάκρυα παρακαλούσε την Παναγία[3], να γιατρέψει τον γιό της. Κατά τα μεσάνυκτα ο Στέφανος ένιωσε δύο χέρια να αγγίζουν τις άδειες κόγχες των ματιών του. Πετάχθηκε από τον ύπνο. Μπροστά του είδε μία γυναίκα φωτεινή σαν τον ήλιο και την εκκλησιά ολόφωτη. Η γυναίκα χάθηκε, αλλά το φως παρέμεινε και τα καντήλια άναψαν μόνα τους. Ο Στέφανος νόμιζε ότι το ονειρεύτηκε. Άγγιξε τα μάτια του και ένιωσε ότι ήταν στη θέση τους. Ξύπνησε την μάνα του και είπε: «Ήρθε μία ολόλαμπρη γυναίκα, με χάιδεψε και μου έβαλε μάτια. Ήταν η Κυρά της εκκλησιάς, η Παναγία μας!» Η μάνα ευχαρίστησε τον Θεό και την Παναγία για το θαύμα. Με τις φωνές τους ξύπνησε κι ο μοναχός. Έμαθε τι έγινε. Έπεσε στα γόνατα και προσευχόταν. Το άλλο πρωί οι ντόπιοι έμαθαν για το θαύμα[4]. Κι ενώ τα μάτια του νέου ήταν μαύρα, η Παναγία του έβαλε γαλανά. Αυτή ήταν η ιστορία του θαύματος, παιδιά. Σας άρεσε;» ρώτησε ο παππούς Σπύρος.

Τα παιδιά είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό.  Μόλις συνήρθαν από όσα άκουσαν είπαν: «Ήταν η πιο θαυμαστή ιστορία που έχουμε ακούσει, παππού Σπύρο. Μόνο εσύ ξέρεις να λες τέτοιες». Ο παππούς είπε: «Πολλοί γέροντες και γερόντισσες του νησιού ξέρουν ιστορίες για θαύματα. Κάποιοι τα έζησαν ή τα είδαν με τα μάτια τους. Πρέπει κάποτε αυτά να καταγραφούν. Αν φύγουμε εμείς από τη ζωή, παιδιά, κανείς δε θα υπάρχει να τα διηγηθεί. Είναι κρίμα τέτοιοι θησαυροί από τη χριστιανική μας παράδοση, κι άλλοι από τη λαϊκή προφορική παράδοση να πηγαίνουν χαμένοι».

«Πόσο δίκιο έχεις παππού!» είπαν τα παιδιά. Ύστερα αποχαιρέτησαν το γεροντάκι και πήραν το δρόμο για τα σπίτια τους. Ποτέ δεν ξέχασαν τα τελευταία λόγια του παππού για τους θησαυρούς της παράδοσης. Σαν μεγάλωσαν κάποια από τα παιδιά, ασχολήθηκαν με την καταγραφή της παράδοσης του τόπου τους. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Δήμητρα Μπουμποπούλου


[1] Πηγή: διαδίκτυο: iellada.gr -  Στην Κέρκυρα βρίσκεται η εκκλησιά της ‘‘Παναγίας της Κασσωπίτρας’’ στο χωριό Κασσιόπη.
[2] Πηγή: διαδίκτυο: iellada.gr - Το θαύμα της Παναγίας στον Στέφανο έγινε στα 1534-1537. Λόγω του θαύματος τον μεσαίωνα επισκέπτονταν τη μονή πολλοί προσκυνητές από τους Αγίους Τόπους για να πάρουν την ευλογία της ‘‘Κασσωπίτρας’’. Η σπουδαιότης του έγκειται στο γεγονός της τοποθετήσεως νέων οφθαλμών στον αόμματο Στέφανο. Μόνον ο Κύριός μας ως Δημιουργός και Πλάστης μας από πηλό έφτιαξε οφθαλμούς στον τυφλό του Ευαγγελίου. Άλλο να βάζουν νέους οφθαλμούς σε αομμάτους και άλλο να ανοίγουν οφθαλμούς τυφλών. // Η ιστορία του θαύματος έχει καταγραφεί από τον Ζακύνθιο λόγιο μοναχό, Παχώμιο Ρουσάνο (1509-1553).
[3] Πηγή: διαδίκτυο:  iellada.gr -  Των αδικουμένων την καταφυγή, των τυφλών την βακτηρία και των ασθενούντων την θεραπεία,
[4] Πηγή: διαδίκτυο:  iellada.gr -  Την εικονογράφηση του θαύματος έχει αποδώσει εξαιρετικά ο Κρητικός αγιογράφος, Θεόδωρος Πουλάκης (1622-1692). Το έτος 1670, αυτός σώθηκε σε τρικυμία από την ίδια την Κασσωπίτρα Θεοτόκο και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του ιστόρησε την εικόνα της.  // Σήμερα εκτός του προσκυνήματος της Κασσιόπης υπάρχει και ομώνυμη Μονή της Κασσωπίτρας στην πόλη της Κερκύρας. Σώζονται  Εκκλησίες αφιερωμένες στην Υπεραγία Θεοτόκο Κασσωπίτρα στην Άρτα, στην Χειμάρρα Βορείου Ηπείρου και στην Gallipoli της Ιταλίας, όπου στεγάζεται η Χριστιανική Αδελφότης, της Santa Maria dι Cassopo, όπως ονομάζουν στα ιταλικά την Κασσωπίτρα.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

Koutsoviti

Η δική σας είδηση