Λάκωνες που διαμένουν εκτός Ελλάδας, είτε για επαγγελματικούς είτε για εκπαιδευτικούς λόγους, μας περιγράφουν το πώς βιώνουν τις ημέρες καραντίνας, λόγω κορονοϊού, στον τόπο που ζουν.

Για κάποιους οι ημέρες καραντίνας είναι λίγο πιο δύσκολες, αφού είναι αναγκασμένοι να τις περνούν πολύ μακριά από τους δικούς τους ανθρώπους. Επέλεξαν να παραμείνουν στον τόπο που ζουν και εργάζονται, αντί να ταξιδέψουν πίσω, ακολουθώντας τις εκάστοτε κυβερνητικές αποφάσεις και μετρά ενάντια στην εξάπλωση του ιού.

Και όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό για κάθε Έλληνα, οι Λάκωνες φίλοι μας που μίλησαν στον «ΛΤ» φαίνεται να βρίσκουν τον τρόπο να προσαρμόζονται και να σκέφτονται αισιόδοξα.

Ας δούμε πως περιγράφουν οι ίδιοι τη νέα τους καθημερινότητα…

Σοφία Ξανθάκου - Ρότερνταμ, Ολλανδία
Από τα τέλη Φεβρουαρίου τα media της Ολλανδίας συζητούσαν για τον ιό και τη σοβαρότητα της επιδημίας και παρείχαν ενημέρωση για τα συμπτώματα και τις προφυλάξεις, την ακραία κατάσταση στην Ιταλία, αλλά και για την πρόθεση, αν χρειαστεί, να ληφθούν μέτρα αντιμετώπισής της κατάστασης. Όπως και πολλοί άλλοι, στην αρχή το αντιμετώπιζα κι εγώ ως «μια ίωση». Σε αυτό συνέβαλλε το γεγονός ότι η Ολλανδία άργησε να λάβει μέτρα σε σχέση με άλλες κυβερνήσεις.

Παρόλα αυτά, ήμουν αρκετά προετοιμασμένη για την πιθανότητα να παραμείνω στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς το έβλεπα να συμβαίνει ήδη σε άλλες χώρες. Δεν άργησε η στιγμή που ανακοινώθηκαν πιο δραστικά μέτρα στην Ολλανδία και έτσι από την Παρασκευή 13 Μαρτίου «μένουμε σπίτι» κι εμείς.

Σε προσωπικό επίπεδο, η καθημερινότητά μου έχει αλλάξει αρκετά, αφού έχω κι εγώ εφαρμόσει το home office. Η εργασία μου απαιτεί να περνάω αρκετές ώρες στον υπολογιστή στέλνοντας email και συμμετέχοντας σε conference calls.

Υπάρχουν, όμως, και τα θετικά της υπόθεσης. Πίνουμε με την ησυχία μας τον καφέ μας το πρωί, χωρίς να βιαζόμαστε να φύγουμε για το γραφείο και τρώμε κάθε μέρα σπιτικό φαγητό, αφού έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο για μαγείρεμα. Καθιέρωσα την καθημερινή γυμναστική από το σπίτι και διαβάζω περισσότερα βιβλία. Όσο διαρκεί ο εγκλεισμός σκέφτομαι να ανανεώσω τη διακόσμηση στο διαμέρισμά μας, αφού έχω αρκετό χρόνο για DIY κατασκευές!

Παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί από το κράτος, δύσκολα παρατηρεί κανείς την ανησυχία στην καθημερινότητα της πόλης του Ρότερνταμ και στη συμπεριφορά των κατοίκων. Παρόλο που όλα τα σχολεία, καταστήματα, καφετέριες, εστιατόρια κλπ παραμένουν κλειστά, η έξοδος δεν είναι τελείως απαγορευμένη. Οι κάτοικοι εξακολουθούν να βγαίνουν για περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο. Στα σούπερ μάρκετ υπάρχει ακόμα αρκετός κόσμος. Συμβαίνει κι εδώ το παγκόσμιο φαινόμενο «συλλογής» χαρτιών υγείας, ζυμαρικών και πελτέ ντομάτας. Φαίνεται πως σε περιόδους πανικού το ανθρώπινο DNA προστάζει συγκεκριμένες συμπεριφορές που η δική μου λογική δε μπορεί να εξηγήσει.

Ταυτόχρονα, οι συζητήσεις στα Ολλανδικά media εστιάζουν περισσότερο στην κατάσταση της οικονομίας και στις απώλειες που θα έχει λόγω της επιδημίας.

Μένω λοιπόν στο σπίτι κι εγώ και αναρωτιέμαι, όπως όλοι, για πόσο θα συνεχιστεί όλο αυτό, πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και τι κάνει η οικογένειά μου στην Ελλάδα…
Stay home. Stay safe.

Υ.Γ. Η πιο τυχερή είναι η σκυλίτσα μας, που ζει ένα διαρκές σαββατοκύριακο αφού είμαστε συνέχεια μαζί της.

Στράτος Νικόλαρος - Βιέννη, Αυστρία
Η καραντίνα λόγω του Covid-19 άλλαξε την καθημερινότητά στη Βιέννη, όπως και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Όλα τα καταστήματα έχουν κλείσει, με εξαίρεση τις αγορές τροφίμων, φαρμακεία, βενζινάδικα. Οι υπηρεσίες συνεχίζουν να λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας αλλά δεν είναι προσβάσιμες στο κοινό λόγω φόβου μετάδοσης του ιού.

Σε αυτή την περίπτωση η επαφή του πολίτη με το κράτος γίνεται μόνο μέσω τηλεφώνου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Λόγω αυτής της κατάστασης, έχει ενταθεί η εξ’ αποστάσεως εργασία από το σπίτι, γεγονός που προϋπήρχε στην Αυστρία, πριν τη λήψη των μέτρων.

Θεωρώ πως στην παγκόσμια κοινωνία που ζούμε δεν υπάρχει διαφορά, αν βιώνει κανείς την καραντίνα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, καθώς οι επιπτώσεις του ιού και τα ληφθέντα μέτρα από τις κυβερνήσεις είναι σε μεγάλο βαθμό τα ίδια.

Μαρία Συνοδινού - Σικάγο, ΗΠΑ
Η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε όλοι αυτή την περίοδο με βρίσκει στο Σικάγο, στο Ιλινόις των ΗΠΑ, στο οποίο βρίσκομαι από τον Ιούνιο του 2019 για επαγγελματικούς λόγους.

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρίσκεσαι τόσο μακριά από τη πατρίδα σου, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, καθώς το μυαλό σου πηγαίνει διαρκώς στη πατρίδα σου και στους αγαπημένους σου ανθρώπους. Ακόμα πιο δύσκολο το καθιστά και η απαγόρευση των πτήσεων που καθιστά αβέβαιο το πότε θα μπορέσεις να επιστρέψεις.

Στο Ιλινόις είμαστε σε κατάσταση «stay-at-home» που ισχύει από το Σάββατο 21 Μαρτίου έως και τη Πέμπτη 7 Απριλίου. Σε αυτό το διάστημα απαγορεύεται ρητά κάθε έξοδος που δεν σχετίζεται με λόγους ανάγκης (Φαρμακείο, τρόφιμα κτλ). Ο κόσμος δεν ήταν εξαρχής φοβισμένος, αλλά όσο η κατάσταση στον κόσμο και ειδικά στην Ευρώπη χειροτερεύει και όσο αυξάνονται και εδώ τα κρούσματα (διπλάσια αύξηση κάθε 24 ώρες) τόσο επηρεάζει και εμάς. Από τη μία συναντάς ανθρώπους που τηρούν όλα τα μέτρα προστασίας αλλά και αυτούς που θεωρούν πως αυτά είναι υπερβολές και συνεχίζουν τη ζωή τους όπως πριν, όσο τους επιτρέπεται.

Εγώ αυτό το διάστημα είμαι απομονωμένη στο σπίτι μου. Εργάζομαι σε μία φαρμακευτική εταιρία και από τη Δευτέρα 16 Μαρτίου δουλεύουμε από το σπίτι, συνεχίζοντας κανονικά το ωράριο που θα εργαζόμασταν και από το γραφείο. Τις ώρες που δεν εργάζομαι συνήθως έρχομαι σε επαφή μέσω ίντερνετ ή τηλεφώνου με τους φίλους μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Όλοι ανησυχούν ιδιαίτερα για αυτή τη κατάσταση και οι συζητήσεις δε τελειώνουν ποτέ, καθώς το άγχος όλων για το πως θα είναι η επόμενη μέρα είναι μεγάλο. Επίσης, οι ταινίες και τα βιβλία είναι ένας ακόμα τρόπος που περνώ το χρόνο μου, όταν δε καθαρίζω για άλλη μια φορά το σπίτι από φόβο (!).

Εύχομαι αυτή η κατάσταση να τελειώσει γρήγορα. Ήδη οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές σε όλο το κόσμο είναι μεγάλες και η κατάσταση στην Ελλάδα φοβάμαι πως θα δυσκολέψει πιο πολύ μιας και ακόμα δεν έχει ορθοποδήσει καλά από την κρίση που υφίσταται τόσα χρόνια. Ελπίζω να καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες αυτές συνθήκες, να δείξουμε σύνεση και να ακολουθούμε προσεκτικά τα μέτρα προστασίας, ώστε να τελειώσει αυτό με όσον το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Εύχομαι υγεία σε όλους.
Ευχαριστώ πολύ και στέλνω την αγάπη μου στη πατρίδα μου!

Νεκτάριος Καπετανάκος - Ντέλαγουερ, ΗΠΑ
Ζω κ εργάζομαι στο Wilmington Delaware των Η.Π.Α. Εργάζομαι στον χώρο της εστίασης.

Τη στιγμή αυτή είμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, υπάρχει πανικός στην προμήθεια τροφίμων. Φτάσαμε σε σημείο η αγορά όπλων να έχει αυξηθεί λόγο της κατάστασης ή της επερχόμενης κατάστασης.

Εύχομαι αυτό που ζούμε να φύγει, να φύγει σύντομα. Εύχομαι πρωτίστως υγεία σε όλους τους Λάκωνες και Λάκαινες. Σας στέλνω την αγάπη μου και την ευχή μου για υπομονή. Θα το ξεπεράσουμε!

Γεωργία Σκρουμπέλου - Ντεν Μπος, Ολλανδία
Μένουμε σπίτι ή “blijf thuis” ολλανδιστί.
Μία Σπαρτιάτισσα κι ένας Αλεξανδρουπολίτης σε 40 τετραγωνικά στο Ντεν Μπος της Ολλανδίας, στο νομό του North Brabant, επίκεντρο της νέας πανδημίας στη χώρα, λόγω καρναβαλιού…

Τα μέτρα, λοιπόν, για εμάς ξεκίνησαν πριν την υπόλοιπη χώρα κι από τις 9 Μαρτίου δουλεύουμε από το σπίτι. Σούπερ μάρκετ μια φορά την εβδομάδα. Δύο καταδρομές στις εταιρείες που δουλεύουμε, να πάρουμε καρέκλες και οθόνες για να γίνει το τραπέζι της κουζίνας το καινούριο μας γραφείο. Playstation, παζλ και ειδήσεις στο κινητό.

Το reunion με τις φίλες που είναι σκόρπιες ανά την Ευρώπη, για τα πρώτα γενέθλια των 30 στην παρέα, ακυρώθηκε. Η επίσκεψη των γονιών ακυρώθηκε. Βγαίνουμε να περπατήσουμε κι αν διασταυρωθεί ο δρόμος μας με κάποιον κοιταζόμαστε όλοι περίεργα.

Λάβαμε κι εμείς την ειδοποίηση στο κινητό μας σαν συναγερμό. Περάσαμε τις πρώτες μέρες του πανικού μην ξέροντας πώς θα το διαχειριστούν τα αφεντικά μας, πώς θα το διαχειριστούμε κι εμείς οι ίδιοι, κοιτάζοντας κάθε λίγη ώρα τα νούμερα και τις ανακοινώσεις.

Στενοχώρια. Και άγχος. ΑΛΛΑ! Μεγάλο το «αλλά» και πολύ αισιόδοξο. Ζούμε σε μια εποχή που δεν έχει σημασία αν τώρα βρίσκομαι στην Ελλάδα ή στην Ολλανδία. Τα πάρτυ γενεθλίων συνεχίζονται! Με βιντεοκλήσεις, να βάζουμε μουσική στον υπολογιστή και να χορεύει καθένας σπίτι του και να παίζουμε παιχνίδια! Με τον μπέμπη ανιψιό μου να μου γελάει στην κάμερα όταν του κάνω «κουκου τσα!». Με την ξαδερφούλα μου που δεν πάει σχολείο αυτές τις μέρες και δεν χορταίνει να μου στέλνει τραγούδια και ζωγραφιές! Με το αγόρι μου να κάνει βόλτες στο σαλόνι για να ξεπιαστεί κι εγώ να τον κοροϊδεύω, ενώ μόλις κάθεται οι ρόλοι να αντιστρέφονται.

Και κάπως έτσι πέρασαν οι δύο πρώτες εβδομάδες ημι-εγκλεισμού και σιγά σιγά φαίνεται να βρίσκουμε τους νέους ρυθμούς στην καθημερινότητα μας και να φτιάχνουμε μια ρουτίνα μέσα από αυτό. Κι αν, όταν ξεκίνησε η όλη κατάσταση, επέλεξα την κατεύθυνση του πανικού, τώρα επιλέγω την κατεύθυνση της ελπίδας. Γιατί αν και μακριά, νιώθω πώς ήρθαμε όλοι πιο κοντά, ευαισθητοποιηθήκαμε, ενημερωθήκαμε και μετά από αυτήν την κατάσταση νομίζω ότι η ανθρωπότητα θα είναι λίγο πιο δυνατή, λίγο πιο προσγειωμένη, λίγο πιο ανθρώπινη.

Νίκος Τσαρούχας - Μόντρεαλ, Καναδάς
Καναδάς, ακόμα μια χώρα που προσβλήθηκε από το Covid 19. Μια χώρα με σταθερή οικονομία που όμως υπέκυψε στην πανδημία, οδηγώντας τόσο το πληθυσμό της σε κατάσταση πανικού και έκτακτου εγκλεισμού στις οικίες τους, όσο και σε αναγκαστική παύση λειτουργίας πάνω από 80% των επιχειρήσεων και σε απολύσεις άνω του 60% του εργατικού δυναμικού.

Ο πρωθυπουργός του Καναδά, Tριντώ, επιτυχώς αντιμετώπισε τη κατάσταση με έκτακτα επιδόματα ανεργίας ως προς τους απολυμένους και έκτακτα επιδόματα ασθενείας για αυτούς που προσβλήθηκαν από τον ιό, αλλά και αυτούς που απλά βρίσκονται προληπτικά σε κατάσταση καραντίνας. Ακόμα πάγωσε τις δόσεις στα στεγαστικά δάνεια για 6 μήνες.

Επίσης, οι βιομηχανίες του Καναδά, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, προσάρμοσαν τα εργοστάσια τους για την παραγωγή αναπνευστήρων, απολυμαντικών διαλυμάτων, μασκών και άλλων ιατρικών παρασκευασμάτων.

Από την άλλη, ο κόσμος οδηγείται σε υπερκαταναλωτισμό αδειάζοντας διαρκώς τα σούπερ μάρκετ, το άγχος και ο φόβος κυριαρχεί και η αγωνία κορυφώνεται μέρα με την μέρα, όταν τα νούμερα των προσβληθέντων από τον ιό ανεβαίνουν.

Θεωρητικά για να επανέλθουν τα πράγματα σε μια ισορροπία, οικονομική και κοινωνική, θα χρειαστούν το λιγότερο 6 μήνες. Πιστεύεται ότι το 25% των επιχειρήσεων που έκλεισαν δεν θα ξαναλειτουργήσουν, αφήνοντας μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού άνεργο.

Είναι μια κρίση που ο Καναδάς θα ξεπεράσει, ωστόσο δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις άλλες χώρες. Ειδικά για την Ελλάδα μας που ήδη βρίσκεται σε οικονομική κρίση, καθώς κινδυνεύει να χάσει και την καλοκαιρινή τουριστική περίοδό της, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Μένουμε σπίτι, ελπίζοντας να τελειώσει γρήγορα αυτός ο αόρατος πόλεμος και να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα.

Αλεξάνδρα - Αρετή Βομβορή - Λονδίνο, Αγγλία.
Δεν είμαι σίγουρη για ποια «καραντίνα» μπορώ να μιλήσω… Εδώ στο Λονδίνο, που ζω και εργάζομαι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Ας αρχίσω με το γεγονός ότι, για να τεθεί κάποιος σε καραντίνα του τύπου «μένουμε σπίτι» πρέπει να πληροί ορισμένα κριτήρια, όπως το να έχει παιδιά ή το να σχετίζεται με τις ευπαθείς ομάδες.

Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που δεν καλύπτουν κάποιο από τα κριτήρια και συνεπώς είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν να εργάζονται στο σχολείο, όπου δουλεύω κι εγώ για να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο. Οι key workers ή οι ελεύθεροι επαγγελματίες συνεχίζουν να πηγαίνουν στη δουλειά τους ούτως ώστε να μπορέσουν να πληρωθούν, θέτοντας καθημερινά τη ζωή τους στον κίνδυνο του κορονοϊού.

Σε παραμονή στο σπίτι για δύο εβδομάδες αναγκάζονται κυρίως εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις και κάποιοι χαμηλόμισθοι, (υπάρχουν εταιρείες που τα κορίτσια που δουλεύουν στη γραμματεία υποχρεώνονται να πάνε για δουλειά), ενώ ακόμα δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες.

Γενικά στον πληθυσμό παρατηρώ ότι επικρατεί πανικός, με τις πιο έντονες εικόνες να καταγράφονται στα σούπερ μάρκετ. Τέτοιες σκηνές δεν έζησα ούτε στην Ελλάδα το 2009 με την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Η αγωνία μου είναι για τις πτήσεις που έχουν ακυρωθεί, μαζί και η δική μου που ήταν προγραμματισμένη για τις 5 Απριλίου, καθώς η ανησυχία μου για τους συνανθρώπους μου είναι αρκετά μεγάλη, διότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα εποχή!

Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του "Λακωνικού Τύπου", της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία 23 και πλέον ετών