Στις 29 Οκτωβρίου 2025, σε ηλικία 92 ετών, έφυγε από τη ζωή στο Νοσοκομείο Σπάρτης, η γνωστή και αγαπητή συμπολίτισσα, Έλενα Στεφανοπούλου, χήρα Χρήστου Παπαϊωάννου. Η κηδεία της τελέστηκε στις 31 Οκτωβρίου από τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας στον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης, όπου συγγενείς, φίλοι και γνωστοί την αποχαιρέτησαν με συγκίνηση.
Η αείμνηστη Ελ. Στεφανοπούλου υπήρξε γόνος της ιστορικής Αδελφότητας «Στεφανόπουλοι-Κομνηνοί» από την Τραπεζούντα, γεννημένη στο Οίτυλο της Μάνης, και αφιέρωσε τη ζωή της στην οικογένεια, στην κοινωνική προσφορά και στην τέχνη, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην τοπική κοινότητα.
Ο επικήδειος λόγος του Β. Βλαχάκου
Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο κ. Βασίλειος Βλαχάκος, ο οποίος με μια τιμητική και βαθιά συναισθηματική αναφορά, στάθηκε και ανέδειξε την αγάπη της εκλιπούσης για την οικογένεια, την κοινωνία και την τέχνη, καθώς και τον πατριωτισμό και την αφοσίωσή της στις παραδόσεις.
Αναλυτικά, ανέφερε ο Β. Βλαχάκος: «Μετά από την συγκινητική και συγκλονιστική εξόδιο ακολουθία που η πίστη απαλύνει τον πόνο αυτής της τραγωδίας, με το στόμα και τα μάτια κλειστά, με χέρια και πόδια δεμένα, μέσα σ’ αυτό το ξύλινο διαστημόπλοιο που η σορός είναι έτοιμη για το ουράνιο ταξίδι χωρίς επιστροφή, ο επικήδειος είναι βάλσαμο στην ψυχή που φεύγει και στις καρδιές που χτυπούν, πονούν και κλαίνε.
Αν και ο άνθρωπος όταν γεννιέται κλαίει και οι γύρω του γελούν, όταν φεύγει όμως σιωπά και οι γύρω του κλαίνε.
Κι αυτή τη στιγμή η γη και ο ουρανός σε πλήρη συμφωνία και αρμονία, παίρνουν το μερτικό τους: Η γη το σώμα και την ψυχή ο ουρανός.
Τίποτα δεν χάνεται. Το σώμα-χώμα και το πνεύμα-ψυχή.
Κάθε άνθρωπος είναι και μια ιστορία, που γράφεται στη μνήμη των ανθρώπων, όπως συμβαίνει τώρα με τη θανούσα, Έλενα Στεφανοπούλου. Γόνος της ιστορικής και μεγάλης Αδελφότητας “Στεφανόπουλοι-Κομνηνοί” από την Τραπεζούντα.
Τόπος γεννήσεως το Οίτυλο της Μάνης.
Μεγάλωσε με αγωγή και διαγωγή, σύζυγος πιστή του Χρήστου Παπαϊωάννου, ανώτατου αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού, μητέρα στοργική, μεγάλωσε με νάματα τα δυο της παιδιά Μαίρη-Έφη και Καλλικράτη, παρέμεινε και όταν ο Χάρος την άφησε χήρα, επέζησε Μανιάτισσα και πατριώτισσα σωστή.
Κυρία με όλη τη σημασία της λέξης, κοινωνική και αξιαγάπητη, με μόρφωση και ταλέντο η κ. Έλενα, όπως την λέγαμε, στην “τρίτη εφηβεία” της υπήρξε μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών (ΕΠΔ) Λακωνίας και με το έργο της διακρίθηκε σε όλες τις καλλιτεχνικές εκθέσεις της Ένωσης, σε Σπάρτη, Αρεόπολη, στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, στο Διεθνές Συνέδριο των Αμαζόνων στη Χαρούδα της Μάνης, στη Λέσχη “Σύμμετρον” στη Σπάρτη και στον Μυστρά.
Ξεχώριζε με το ταλέντο της, την τεχνική, την ευαισθησία και βέβαια με τον πατριωτισμό της Μανιάτισσας, που πύργοι και κάστρα της στον καμβά δε θα μπορέσει να τα γκρεμίσει ποτέ ο χρόνος.
Παιδιά, νύφη και εγγόνια, να είστε υπερήφανοι για την μητέρα σας και γιαγιά σας, και μην ξεχνάτε, όσο είναι στη μνήμη σας θα ζει, όσο λέτε το όνομά της θα υπάρχει και η ψυχούλα της θα ’ναι φύλακας άγγελός σας.
Ο άνθρωπος πεθαίνει όχι όταν βγαίνει η ψυχή του, αλλά όταν οι άνθρωποι τον ξεχνούν, ακόμη και όταν είναι στη ζωή.
Από τη μεριά μας. κυρίες και κύριοι, συγγενείς και φίλοι, ως ένορκοι σήμερα εδώ, στο μικρό αυτό κοινωνικό δικαστήριο, αν και ουδείς αναμάρτητος, ας μου επιτραπεί ως μάρτυρας να καταθέσω ότι η κυρία Έλενα ήταν στη ζωή καλή χριστιανή και είμαι βέβαιος ότι από τον Ουράνιο Κριτή θα κριθεί αθώα».
