Ένας χρόνος συμπληρώθηκε υπό το βάρος της πανδημίας, μιας ακραία πρωτόγνωρης κατάστασης που έχει σαρώσει την υφήλιο, κι όλα γύρω μας εξακολουθούν να περιστρέφονται στους ρυθμούς του «αόρατου εχθρού». Όροι όπως «κορωνοϊός», «κρούσμα», «σύμπτωμα», «καραντίνα», «lockdown» κ.α. έχουν μονοπωλήσει το λεξιλόγιο των Ελλήνων καθ’ όλη τη διάρκεια της υγειονομικής περιπέτειας, μα σε περιόδους αυστηρότερων περιορισμών, επανέρχονται στο προσκήνιο με μια δυναμική που ξεπερνά και το φορτίο του ιδίου του ιού.

Η επιβαρυμένη επιδημιολογική εικόνα του τελευταίου διαστήματος ήρθε να επιβεβαιώσει και να υπενθυμίσει πως ο Covid δε… χαρίζεται σε κανέναν σε οποιοδήποτε γεωγραφικό μήκος και πλάτος, διεισδύοντας σε χωροχρόνο και περιβάλλον που δεν έμοιαζε ικανός να «παραβιάσει».

Ο «ΛΤ» συνομίλησε με πολίτη, νεαρής σχετικά ηλικίας, που δέχθηκε την επιδρομή του Covid-19 στην περιοχή της Σπάρτης, ο οποίος αποδέχτηκε να μοιραστεί την εμπειρία και τις εντυπώσεις από τη «συνύπαρξη» μαζί του, που σε αρκετές περιπτώσεις προκαλεί άγχος, φόβο, ακόμα και πανικό. Όμως, η αλήθεια είναι πως ο ιός «θρέφεται» από αυτές τις συνθήκες, αντιθέτως, χάνει τη μάχη όταν βρίσκει απέναντί του αρετές όπως ο αυτοέλεγχος και η ευσυνειδησία.

- Τι ήταν αυτό που σε θορύβησε ότι θα μπορούσες να έχεις νοσήσει; Πώς ξεκίνησαν όλα;
Μετά από μια σύντομη βόλτα για πεζοπορία, αισθάνθηκα ρίγη και κόπωση. Επέστρεψα στο σπίτι και θερμομετρήθηκα. Το αποτέλεσμα έφερε το πρώτο «καμπανάκι». Χαμηλός πυρετός γύρω στο 38, χωρίς κάποιο άλλο σύμπτωμα. Το ίδιο βράδυ ακολούθησαν και άλλες μετρήσεις με αυξομειώσεις στη θερμοκρασία σώματος. Τα δέκατα ήταν εκεί για να μείνουν. Μα, δεν ήθελα να πιστέψω πως χτύπησε τη «πόρτα» ο Covid. Δεν υπήρχαν τα «γνωστά» συμπτώματα, όπως βήχας, απώλεια όσφρησης ή γεύσης. Ωστόσο, η ανησυχία άρχισε να ξεπροβάλλει και να ενισχύεται…

- Και μετά, τι ακολούθησε;
Την επόμενη ημέρα συνεχίστηκε ο χαμηλός πυρετός και το άγχος αυξήθηκε. Τα παυσίπονα έριχναν την υψηλή θερμοκρασία, δεν απομάκρυναν, όμως, τον φόβο. Τις αμέσως επόμενες ημέρες, αν και ο πυρετός υποχώρησε, εμφανίστηκαν νέα συμπτώματα, όπως αίσθηση συναχώματος και ελαφριά απώλεια όσφρησης. Το «καμπανάκι» άρχισε να γίνεται «καμπάνα». Το θεωρούμενο -μέχρι τότε- κρυολόγημα ή ίωση είχε όλα τα χαρακτηριστικά του κορωνοϊού. Θορυβήθηκα…

- Στη συνέχεια ήρθε η επιβεβαίωση…
Εφόσον η κατάσταση δεν έδειχνε να βελτιώνεται, χωρίς να επιδεινώνεται βέβαια, υποβλήθηκα σε τεστ και το αποτέλεσμα ήταν οριακά θετικό. Η νοσηλεύτρια του ΕΟΔΥ που έλαβε το δείγμα είπε πως βρισκόμουν -πιθανότατα- στη φάση αποδρομής της ασθένειας. Δεν μπορώ να πω ότι αιφνιδιάστηκα, καθώς είχα συμφιλιωθεί με την ιδέα πως μπορεί να μεταφέρω μέσα μου τον ιό. Ήταν η επισφράγιση μιας εκτίμησης που έδειχνε να έχει θεμελιωθεί μέσα μου.

- Απομονώθηκες;
Εννοείται! Από την πρώτη στιγμή που εκδήλωσα συμπτώματα, προληπτικά, τέθηκα σε περιορισμό. Αυτοπεριορίστηκα σε χώρο μακριά από την οικογένειά μου και ακολούθησα την προβλεπόμενη 10ήμερη καραντίνα μετά τον θετικό έλεγχο. Συνολικά, παρέμεινα κατ’ οίκον 15 ημέρες κι επέστρεψα στην εργασία μου περίπου στις 20 ημέρες, δηλαδή αρκετά  περισσότερο από το χρονικό όριο που έχει θεσπίσει ο ΕΟΔΥ. Και, παρά την «κλεισούρα» και  την ψυχική κόπωση, δε πέρασε στιγμή από το μυαλό μου να «σπάσω» την καραντίνα. Θα ήταν μια ενέργεια ασυνειδησίας και απερισκεψίας. Πέρα και πάνω από τους ελέγχους της Αστυνομίας και τα πρόστιμα, είναι και θέμα κοινωνικής ευθύνης να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως πρέπει να δείξουμε την υπευθυνότητα και περίσκεψη που απαιτούν οι περιστάσεις για το καλό και την προστασία του εαυτού μας, εκείνων που αγαπούμε και των πλησίον μας.

Κατά τα άλλα, στο διάστημα του εγκλεισμού, πέρα από την τηλεργασία, πέρασα αρκετές ώρες βλέποντας τηλεόραση, ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας. Εννοείται πως έχεις άπλετο χρόνο να «συνομιλήσεις» με τον εαυτό σου και να διευθετήσεις σκέψεις και συναισθήματα.

- Τελικά ποιο ήταν το «αποτύπωμα» που σου άφησε;
Πέρασα την ασθένεια με ιδιαίτερα ήπιο τρόπο και είμαι ανακουφισμένος γι’ αυτό, καθώς καθημερινά γινόμαστε δέκτες ειδήσεων που μας ανησυχούν και μας τρομάζουν. Μακροπρόθεσμα, δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα υπάρξουν συνέπειες στον οργανισμό. Θέλω, όμως, να τονίσω πως εγώ, όπως και η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας, φαίνεται πως θα αναπτύξουν μια ήπια συμπτωματολογία που δεν θα τους προβληματίσει. Ωστόσο, υπάρχουν άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή με υποκείμενα νοσήματα -ακόμα και υγιείς- που ο ιός «χτυπά» βάναυσα, εξασθενεί το ανοσοποιητικό τους σύστημα και τους οδηγεί ακόμα και στον θάνατο. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε, αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να προστατεύσουμε.

- Θεωρείς ότι μερίδα των πολιτών δεν τηρεί τα μέτρα;
Νομίζω ότι πρέπει να επιδείξουμε, με υπομονή και ζήλο, τη συμπεριφορά που επιτάσσουν οι συνθήκες και οι περιστάσεις και να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των ειδικών για να ξεπεράσουμε αυτή την περιπέτεια που διαταράσσει την καθημερινότητα και ανατρέπει τις συνήθειές μας. Να δείξουμε τον μέγιστο βαθμό εμπιστοσύνης στην επιστήμη. Δεν πρέπει να «παίζουμε» με την υγεία, ούτε τη δική μας, ούτε των συμπολιτών μας. Οφείλουμε -συμφωνούμε ή όχι με τον κίνδυνο του ιού και τα μέτρα- να διατηρούμε αμυντική και όχι επιθετική στάση. Ακόμα κι αν ορισμένοι εκλαμβάνουν την κατάσταση αψήφιστα -ή και επιπόλαια- νομίζω ότι ως μέλη του κοινωνικού συνόλου, εκτός από την αδιέξοδη κριτική των πάντων, θα έπρεπε να λειτουργούν υπό μια υποθετική οπτική γωνία. Αυτό το «αν», κατά την ταπεινή μου άποψη, θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά ως προς την ανάκτηση του ελέγχου και την έξοδο από το τούνελ.

- Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις;
Θα ήθελα να κάνω επίκληση στη λογική και το αίσθημα αλληλεγγύης ώστε να τηρήσουμε ψύχραιμη και υπεύθυνη στάση. Επειδή πληροφορήθηκα για περιστατικά συμπολιτών μας που αντιμετώπισαν άκομψα και άδικα ορισμένες περιπτώσεις κρουσμάτων, εξαπολύοντας ουσιαστικά κατηγορίες για απερισκεψία και ανευθυνότητα, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση για αυτοσυγκράτηση και αυτογνωσία. Δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανέναν, γιατί όλοι είμαστε εν δυνάμει φορείς του ιού. Κανείς δεν θέλει να κολλήσει, δεν είναι «λέπρα». Στη θέση του ασθενούς μπορεί να βρεθούμε όλοι, ο ιός αυτός σου τη «φέρνει» εκεί που πραγματικά δεν το περιμένεις. Δεν είναι τόσο μακριά όλο αυτό.

Συστρατευμένη η κοινωνία μας, με «σύμμαχο» και την αύξηση και των εμβολιασμών, έχει την ευκαιρία να εξέλθει πιο δυνατή και πιο διορατική από αυτή την κρίση. Πρέπει όλοι να είμαστε μαζί κι ενωμένοι -σωματικά και πνευματικά- όταν «ξυπνήσουμε» από τον εφιάλτη. Μια «αγκαλιά» σαν αλυσίδα ενότητας, πίστης και αισιοδοξίας, θα μας επιτρέψει να αγκαλιαστούμε όπως πριν και να ανακτήσουμε τις χαμένες στιγμές μας…

Επιμέλεια: Χρήστος Πετρούλιας

Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του «Λακωνικού Τύπου», της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία άνω των 24 ετών