Δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο από την ηγεσία του ΚΚΕ.
Ελπίζαμε όμως στο ελάχιστο: Ένα δείγμα πολιτικού πολιτισμού, αυτού που επιβάλλει να συναντάσαι (τουλάχιστον) και να συζητάς, ακόμα και μ’ έναν διαμετρικά αντίθετο πολιτικό σου αντίπαλο, πόσο μάλλον μ’ έναν αρχηγό κόμματος της Αριστεράς που για πρώτη φορά έλαβε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και μάλιστα σε στιγμές κρίσιμες.
Όμως η ηγεσία του ΚΚΕ παραμένει, δυστυχώς, εθελοντικά εγκλωβισμένη στα «φαντάσματα» που εξέθρεψε επί 10ετίες, αδύναμη και ανίκανη να διδαχθεί από την ιστορία και τα λάθη της.
Είναι η ίδια ηγεσία που το 1944, με πολιτική πλειοψηφία του ΕΑΜ μέσα στην κοινωνία και με τον ΕΛΑΣ πάνοπλο, κατάφερε με τα ολέθρια λάθη της να τα παραδώσει ΟΛΑ στην Δεξιά και στον ξένο παράγοντα. Είναι η ίδια ηγεσία που αφόρισε τον Άρη Βελουχιώτη επειδή δεν υποτάχθηκε στην προδοτική και καταστροφική γραμμή της. Είναι η ίδια ηγεσία που συκοφάντησε ως προδότη και πράκτορα των αμερικάνων τον Πλουμπίδη, την ώρα που εκείνος έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος φωνάζοντας "Ζήτω το ΚΚΕ". Είναι εκείνη η ηγεσία που "έγλειφε το δάχτυλο" ενώ ΟΛΟΙ έβλεπαν τη δικτατορία που ερχόταν στα 1967. Είναι εκείνη η ηγεσία που από το 1974 και μετά δουλεύει με αφοσίωση για να μένει η αριστερά διασπασμένη. Είναι η ίδια ηγεσία που διέλυσε τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς στον οποίο αρχικά συμμετείχε. Είναι η ίδια ηγεσία που έχει φτιάξει έναν μικρό τοίχο του 5% και δεν αφήνει ΚΑΝΕΝΑΝ, ούτε να μπει ούτε να βγει, αφού δεν την ενδιαφέρει η κοινωνία και οι άνθρωποι αλλά μόνο το «μαγαζάκι».
Ας μείνει, λοιπόν, αυτή η ηγεσία κλεισμένη στ' αραχνιασμένα της σπήλαια, ΕΞΩ από την κοινωνία, ΕΞΩ από τη ζωή, ΕΞΩ από τις εξελίξεις, ΕΞΩ από τον αγώνα και την αγωνία για ένα καλύτερο "αύριο". Έκαστος εφ' ω ετάχθη!!!

«…και αυτοί ουκ εισήλθον εις το πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσιν, αλλ’ ίνα φάγωσι το πάσχα.»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ κεφ. ιη΄ - 28