Αυτός ο χώρος της λεγόμενης «Αριστεράς» σέρνει μιαν «αρχαία κατάρα:
Ο κάθε βουλιαγμένος στο σύστημα «αριστερός» έχει κρυμμένη στα συρτάρια του από μια κόκκινη σημαία, τελείως δικής του ραφής, την οποία βγάζει και ανεμίζει κάθε φορά που θα βρεθεί με άλλους «αριστερούς»! Πέντε «αριστεροί»; Πέντε σημαίες! Εκατό «αριστεροί»; Εκατό σημαίες! Χιλιάδες «αριστεροί»; Χιλιάδες «σημαίες». Και, γενικώς, η «Αριστερά» έχει το σύνδρομο του ιδανικού αυτόχειρα ή (για να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά) το σύνδρομο του ΠΑΟΚ και του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ που δεν αντέχουν στην ιδέα να είναι στην κορυφή και γρήγορα καταρρέουν χωρίς να χρειαστούν καμιά βοήθεια προς τούτο.
Το είδαμε το σύνδρομο αυτό στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, το βλέπουμε και τώρα λίγες βδομάδες μετά τις εκλογές που ανέδειξαν στην κυβέρνηση, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου, ένα κόμμα της Αριστεράς: Οι ατομικές «αριστερές» σημαίες που ήταν καταχωνιασμένες μπροστά στην προσδοκία της εξουσίας, ξεδιπλώθηκαν και πάλι στον αέρα, χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ, με σφοδρή κριτική γιατί δεν κάνουμε «σοσιαλισμό» την επομένη κιόλας των εκλογών και γιατί δεν κάνουμε την Ελλάδα Κούβα, ρίχνοντας μια κλοτσιά στα πισινά των αφεντάδων τροϊκανών!!!
Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να γινόταν κάτι τέτοιο για να βλέπαμε στην κορυφή των νέων διαμαρτυριών και συλαλλητηρίων τύπου «κατσαρόλας» και πάλι του ίδιους «αριστερούς», με άλλες σημαίες όμως αυτήν τη φορά. Διότι είμαι απόλυτα σίγουρος, πως κανείς «αριστερός» δεν θέλει στ' αλήθεια να ζήσει εκείνο που στ' αλήθεια σημαίνει σοσιαλισμός, όχι γιατί ο σοσιαλισμός είναι κακός (ίσα - ίσα), αλλά γιατί ΚΑΙ οι «αριστεροί» έχουν (δυστυχώς) δεξιά συνείδηση ζωής.
Kαι είναι πραγματικά κρίμα που υπάρχουν «στελέχη» της Αριστεράς, τα οποία έχουν βγει, ή κοντεύουν να βγουν, στη σύνταξη κι ακόμα φτιάχνουν πλατφόρμες!!! Πάλι έχουμε απομακρύνσεις και αποστάσεις, πάλι η «απόλυτη αλήθεια», πάλι το «σωστό»! Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο βάζω τις όψιμες αντιδράσεις του Γλέζου (αλήθεια γιατί δεν παραιτείται;), του «αριστερού» Μητρόπουλου και των άλλων «αριστερών» στελεχών, τάσεων, κλπ, κλπ, του ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που ο λαός δίνει μια πρωτοφανή εμπιστοσύνη του 80% στη νέα κυβέρνηση όλοι αυτοί παραβλέπουν το γεγονός πως η Ελλάδα παραδόθηκε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ σφιχτοδεμένη στο λαιμό με θηλιά θανάτου από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τους πιστωτές, γκρεμίζουν τις γέφυρες με την πραγματικότητα και βυθίζονται στον φαντασιακό κόσμο της «αριστερής καθαρότητας» και της πολιτικής μεταφυσικής που τόσο πολύ κόστισε στον τόπο, στην Αριστερά και στην ενότητά της.
Ο τόπος σήμερα, σ’ αυτήν την πολύ κρίσιμη στιγμή, χρειάζεται μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα πασχίσει να σώσει την καταχρεωμένη και υποθηκευμένη Ελλάδα και θα υπηρετήσει τον τόπο αποφασιστικά μέσα από ένα νέο και πρωτόγνωρο γι’ αυτήν ρόλο, με καθαρό πολιτικό λόγο, με σύνεση και σωφροσύνη, με υπεύθυνες κι εφικτές πολιτικές προτάσεις και πρακτικές που θα αντιστρέψουν την κατάσταση υπέρ του εργαζόμενου λαού, των απόκληρων της κοινωνίας και των θυμάτων της κρίσης, βάζοντας συνάμα στη ζωή μας αξίες και ιδανικά που οι υπαίτιοι της κρίσης καταπάτησαν βάναυσα.
Η νέα κυβέρνηση οφείλει (εκ των πραγμάτων) να είναι υπεύθυνη στους χειρισμούς και προσαρμοσμένη στις αντικειμενικές καταστάσεις προσπαθώντας να ελιχθεί και να κερδίσει καλύτερες θέσεις στην διαπραγμάτευση με τους ξένους, ώστε να χαλαρώσει η θηλιά και να ανασάνει ο λαός. Το ότι ΑΥΤΟ ακριβώς έκανε φαίνεται ΚΑΙ από την ποιότητα και την ένταση της ελληνικής διαπραγμάτευσης ΚΑΙ από την δυσφορία των εκπροσώπων των τροϊκανών ΚΑΙ από την τεράστια διεθνή δημοσιότητα που πήραν οι διαπραγματεύσεις.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να στηριχθεί σ' αυτήν την κρίσιμη στιγμή από ΟΛΟΥΣ, στην τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλει για τη σωτηρία της Ελλάδας. Όποιος την υπονομεύει από τα μέσα εισπράττοντας εύσημα από τους Αδώνηδες κι από τους πραγματικά υπεύθυνους για τον σφαγιασμό του λαού, θα είναι υπόλογος απέναντι στην κοινωνία αλλά και στην ιστορία.
Ναι! Η κυβέρνηση της Αριστεράς, μπορεί να γίνει μια «αριστερή παρένθεση» όπως ελπίζει η συντήρηση, ΜΟΝΟ όταν οι «αριστεροί» θα το αποφασίσουν!
Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν!
Ο αναμάρτητος-«αριστερός» - πρώτος τον λίθον βαλέτω!