Αυτό το παιδί, με το αχνό χαμόγελο και τα θλιμμένα μάτια...
Ας πάψουμε να σκεπάζουμε τις συλλογικές ενοχές μας με φράσεις όπως: «καλόν παράδεισο», «καλό ταξίδι»...
ΔΕΝ υπάρχει «καλός παράδεισος», ΔΕΝ υπάρχει «καλό ταξίδι» για ένα παιδί που κάποτε δάκρυσαν από χαρά εκείνοι που το γέννησαν, που το χόρεψαν στα γόνατα και το γέμισαν φιλιά, που άναψαν κεριά στις εκκλησιές για την καλή του τύχη, που του ‘μαθαν τα πρώτα γράμματα και τα πρώτα παραμύθια, που ονειρεύτηκαν γι’ αυτό μια φωτεινή στράτα, που το ζωγράφιζαν στην ψυχή τους γαμπρό, με μια καλή σύντροφο, με παιδάκια στην αγκαλιά του και μια ζωή ανέφελη, γεμάτη χαρά, υγεία και ευτυχία, ένα παιδί που θα στήριζε γέροντες γονείς στην ανάγκη τους, που στην αγκαλιά του θ’ άφηναν τη στερνή πνοή τους μαζί με μιαν ευχή.
ΔΕΝ υπάρχει «ΚΑΛΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» και «ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ» για ένα νέο παιδί που του ‘κοψαν το πέταγμα την ώρα που ήθελε ν' αγκαλιάσει τον κόσμο.
ΕΜΕΙΣ είμαστε εδώ, θλιμμένοι αλλά ζωντανοί, κι ο Βαγγελάκης κουφάρι σπαραγμένο μέσα στη λάσπη της λίμνης, κόκαλα λευκά και σάρκες λιωμένες μέσα σε μια σκούρα φανέλα αθλητική με τη στάμπα Ιtalia, με μάτια γεμάτα από συννεφιασμένο ουρανό, την τελευταία εικόνα που έκλεψε από τη ζωή, την ώρα που διάλεξε να δραπετεύσει απ’ τη μιζέρια και την υποκρισία μας.
Βαγγελάκη…
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ
Το κλίκ της ημέρας
του Ηλία Μακρή 
Πρόσφατα Νέα
