Η λέξη «πανικός» προήλθε από τον φόβο και τον τρόμο που ενέπνεε το μοχθηρό και κακοποιό πνεύμα ο Σινόεις Παν, ένα πελώριο και φοβερό τέρας, που οδηγούσε ένα φανταστικό κοπάδι γίδες. Πίσω απ’ αυτή την φανταστική θεότητα, στην οποία πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες, κρυβόταν ο κακός χειμωνιάτικος καιρός που επικρατούσε στα βουνά, στα ανήσυχα δάση, ο δυνατός άνεμος και ο θόρυβος των νερών που πέφτουν από τα ψηλά και άγρια βράχια. Από τότε έως σήμερα η λέξη πανικός σημαίνει τον μεγάλο και αλύγιστο φόβο.
Οι πρόγονοί μας, σ’ όλες τις ιστορικές περιόδους, αντιμετώπιζαν τους κινδύνους που ενέσκηπταν με χαρακτηριστική ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, στηριγμένοι στην αγάπη τους για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια, χωρίς σημάδια πανικού. Για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς θα υπενθυμίσουμε τον τρόπο με τον οποίο δέχτηκαν την κήρυξη του πολέμου από την φασιστική Ιταλία, εκείνο το αξέχαστο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940. Αμέσως μόλις τέθηκαν σε λειτουργία οι προειδοποιητικές σειρήνες των μεγάλων πόλεων και χτύπησαν οι καμπάνες σε κάθε ελληνικό χωριό, οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους με πρόσωπα χαρούμενα, κρατώντας σημαίες και κλαδιά δάφνης, συγκροτώντας τεράστιες διαδηλώσεις, στις οποίες κυριαρχούσαν τα τραγούδια, τα πατριωτικά συνθήματα και ιδίως το προκλητικό για τους Ιταλούς φασίστες: «Ζήτω ο πόλεμος»!
Τι συνέβη και στο πέρασμα των μεταπολεμικών χρόνων μεταβλήθηκε αυτό το περήφανο και αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων, είναι απορίας και ερεύνης άξιον! Όταν τον Ιούλιο του 1974 οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο και απειλήθηκε η έκρηξη πολέμου μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, φάνηκαν τα πρώτα αρνητικά νεοελληνικά κρούσματα πανικού. Οι λίγες τότε υπεραγορές, τα μπακάλικα της γειτονιάς, τα κρεοπωλεία και τα μανάβικα δέχτηκαν την επίθεση των πανικόβλητων πολιτών, που σε λίγες ώρες τα άδειασαν από κάθε τι φαγώσιμο, «για να μην πεινάσουν στον πόλεμο»! Πόλεμος, βεβαίως, δεν έγινε και πολλά από τα εδώδιμα είδη χάλασαν και κατέληξαν στους κάδους απορριμμάτων!
Το ίδιο φαινόμενο, με την ίδια έξαρση, επαναλήφθηκε τον Απρίλη του 1986, όταν εξερράγη το πυρηνικό εργοστάσιο στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας και το ραδιενεργό νέφος κατέκλυσε την Ευρώπη. Με ένα «γενναίο» γιουρούσι οι νεοέλληνες εισέβαλαν στις υπεραγορές, που τώρα ήταν περισσότερες, στα παντοπωλεία και στα άλλα καταστήματα τροφίμων, προμηθευόμενοι κυρίως τυροκομικά, γάλα και ζυμαρικά, «για να γλιτώσουν από την ραδιενέργεια και να έχουν να φάνε»! Η εξέλιξη των πραγμάτων κι αυτή την φορά διέψευσε τους πανικόβλητους συμπολίτες μας. Τα πιο πολλά από τα τρόφιμα, που προμηθεύτηκαν, χάλασαν λόγω της ελλιπούς συντηρήσεώς τους και του βραχέως χρόνου ζωής τους, ενώ τα ραδιενεργά προϊόντα τα καταναλώσαμε, αδιαμαρτύρητα, όταν έπεσαν λίγο αργότερα στην αγορά αναμεμιγμένα με άλλα που δεν είχαν μολυνθεί!
Στην εποχή μας, σ’ αυτήν την πολύ άσχημη κατάσταση οικονομικής κατάρρευσης που έχει βρεθεί η πατρίδα μας, εξαιτίας των καταστροφικών κυβερνητικών πολιτικών, που εφάρμοσαν τα δύο μεταπολιτευτικά κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, και της απληστίας των ισχυρών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη της     Γερμανίας, από τη μια δώσαμε την κυβερνητική εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ, που συγκρότησε την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, για την απεμπλοκή μας από τα μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης και της φτώχειας, αλλά εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και με νόμισμα το ευρώ, κι από την άλλη μόλις οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους ανελέητους δανειστές μας έφτασαν σε οριακό σημείο, αρχίσαμε την εκροή των καταθέσεών μας από τις τράπεζες προς τις οικίες μας ή για το εξωτερικό, για όσους είχαν την δυνατότητα. Σαράντα ή σαράντα πέντε δις ευρώ, αν δεν κάνω λάθος, έφυγαν από τον Γενάρη μέχρι την διακοπή των διαπραγματεύσεων, από το τραπεζικό μας σύστημα, επιτείνοντας την ήδη άσχημη κατάστασή του.
Το χειρότερο ήταν, όμως, αυτό που συνέβη μετά την απόφαση της Κυβέρνησης να προκηρύξει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη του σκληρού πακέτου μέτρων των δανειστών μας και το διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο ξετινάξαμε το προβληματικό τραπεζικό μας σύστημα και κάναμε το καλύτερο δώρο σε όσους καραδοκούν για να μας εξοντώσουν πολιτικά και οικονομικά, καταλύοντας κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και σεβασμού της Δημοκρατίας. Οι αδικαιολόγητες, στην πλειονότητά τους, ουρές στα ΑΤΜ και στα βενζινάδικα, η νέα έφοδος στα Σούπερ Μάρκετ -τα πιο πολλά ξένων συμφερόντων- έδωσαν μια απαράδεκτη εικόνα του λαού μας, που δεν την αξίζει. Λες κι αν καταρρεύσει το κράτος μας θα μας σώσουν τα ευρώ που αποσύραμε, η βενζίνα που γεμίσαμε τα ρεζερβουάρ και τα τρόφιμα που αποθηκεύσαμε στο κελάρι! Το παρελθόν δεν μας δίδαξε τίποτε!
Στον πανικόβλητο Έλληνα, που δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία κι αυτό είναι η αδήριτη αλήθεια, θέλω να απευθύνω τα λόγια του Νικηφόρου Βρεττάκου, που έγραψε για το αντιπολεμικό έργο του συνθέτη Χρήστου Λεοντή «ΚΑΤΑΧΝΙΑ», τα οποία απήγγειλε ο ηθοποιός Δημήτρης Μυράτ. Καθώς τον τόπο μας τον σκέπασε η καταχνιά της γερμανικής ναζιστικής κατοχής, καθώς η τρομοκρατία, οι εκτελέσεις, η πείνα και ο βαρύς χειμώνας του 1941, πλάκωναν την ψυχή των Ελλήνων, ένα φως πέρασε μέσα από την μαύρη κουρτίνα της σκλαβιάς.
Κι έξαφνα:
-Είμαστε κάποτε Έλληνες! Τι είμαστε τώρα;
Είναι η πρώτη φωνή! Την ακούνε οι Έλληνες και σηκώνονται όρθιοι! Πεινασμένοι, ρακένδυτοι, σηκώνονται όρθιοι οι Έλληνες! Τα μάτια τους λάμπουν: -Ποιος είναι; Τι θέλει αυτή η φωνή; Σωπάστε ν’ ακούσουμε!
-Εδώ Φιλική Εταιρεία!
-Εδώ Σαλαμίνα!
-Ιερός Λόχος εδώ!
-Εδώ Μεσολόγγι!