Πρώτο θέμα:
Άρχισε η λειτουργία της νέας Βουλής… Και πριν εκλεγεί νέο Προεδρείο, την διεύθυνση της συνεδρίασης, αναλαμβάνει το Προεδρείο της προηγούμενης Βουλής… Έτσι την πρώτη συνεδρίαση ανέλαβε να διευθύνει ο τέταρτος αντιπρόεδρος της προηγούμενης Βουλής κ. Νικήτας Κακλαμάνης… Γιατί όμως ο τέταρτος; Γιατί η Πρόεδρος κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου, δεν επανεξελέγη… Ο δεύτερος αναπληρωτής Πρόεδρος κ. Μπαλάφας, έγινε υπουργός… Και… ανέλαβε ο τέταρτος!... Έτσι, γιατί… έτσι γουστάρει στο «δημοκρατικό τόξο»!... Λες και δεν υπάρχει τρίτο κόμμα στη Βουλή! Λες και δεν μπορεί να έχει εκπρόσωπο στο Προεδρείο!... Λες και δεν ψήφισε ο ελληνικός λαός!... Και μετά… ορκίσθηκαν να υπηρετούν το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία!... Τα σχόλια δικά σας!...
Δεύτερο θέμα:
Ο εκπαιδευτικός καταδικάσθηκε τελεσίδικα, σε κάθειρξη δώδεκα ετών!... Για εμπορία και χρήση ναρκωτικών!... Με τον πρώτο νόμο Παρασκευόπουλου, για την… «αποσυμφόρηση των φυλακών», ο εν λόγω «εκπαιδευτικός» αποφυλακίσθηκε!... Και με τον δεύτερο νόμο Κατρούγκαλου, αυτός ο «κύριος», επαναπροσλήφθηκε!... Και θα μπει στην τάξη να… διδάξει!... Αγωγή του Πολίτη και Κοινωνικό Ήθος!...
Είναι ο μόνος; Όχι!... Από τους 700 απολυθέντες από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά, οι 475 ήδη επαναπροσλήφθηκαν!... Μεταξύ αυτών, κλέφτες, κομπιναδόροι, έμποροι όπλων και ναρκωτικών, μαστροποί και παιδεραστές, πλαστογράφοι και «φακελάκηδες»!... Δάσκαλοι και καθηγητές και γιατροί και υπάλληλοι υπηρεσιών!... Το καταγγέλλει ο Ρακιτζής!...
Και τώρα τρέχουν να… «διορθώσουν» την προμελετημένη και εντέχνως εφαρμοσμένη δήθεν… «γκάφα», που αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση των «δικών μας παιδιών»!... Και δεν φτιάχνουν ένα Νόμο που ρητά και κατηγορηματικά να απολύει κάθε καταδικασμένο από τη Δικαιοσύνη, και να απαγορεύει την επαναπρόσληψή του, έστω και μετά την έκτιση της ποινής!... Αλλά μιλούν (υπουργός Βερναρδάκης), για… «αυτοέλεγχο της διοίκησης»!... Όπως οι νεοφιλελεύθεροι, που συλλαμβάνουν επ’ αυτοφώρω τους νταβατζήδες, μιζαδόρους και φοροκλέφτες, και μιλούν για… «αυτορρύθμιση της αγοράς»!...
Τα σχόλια δικά σας!...
Τρίτο θέμα:
Εσύ και εγώ, μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε!... Να καταδικάζουμε τους Ευρωπαίους, τους Ρώσους, τους Αμερικανούς!... Και να κρίνουμε την πολιτική τους, σε όλο τον κόσμο, που καλλιεργεί, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει κινήματα, σε χώρες γιατί το καθεστώς τους, που προηγουμένως οι ίδιοι στήριξαν, τώρα, δεν τους είναι αρεστό!... Και δεν θα γυρίσω πίσω την σκέψη μου στο Ιράν, το Αφγανιστάν, στο Ιράκ!... Είναι αρκετό να θυμηθούμε πως η αυτοπυρπόληση ενός φτωχού οπωροπώλη στην αγορά της Τύνιδας, άναψε τη σπίθα της «αραβικής άνοιξης», σε βόρειο Αφρική και Μέση Ανατολή, που ήδη είχε προετοιμαστεί!... Και ήδη μετρά εκατομμύρια θύματα!...
Εμείς λοιπόν, την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός, συζητά με τους Ευρωπαίους και τους Ρώσους, και «γονατιστός», εκλιπαρεί την αμερικανική βοήθεια,… μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε!...
Ο κυβερνητικός βουλευτής, κ. Μπαλαούρας όμως, μπορεί να μιλάει για «φονιάδες των λαών»; Προσβάλλει-άραγε-μόνον, τον πρωθυπουργό του, και γελοιοποιεί την προσπάθειά του, ή βλάπτει βάναυσα και το εθνικό μας συμφέρον; Τα σχόλια δικά σας!...
Θέμα τέταρτον:
Ο βουλευτής Νικ. Νικολόπουλος, άσκησε σκληρή κριτική και εξέφρασε χυδαίους χαρακτηρισμούς κατά του ομοφυλόφιλου πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου που επέλεξε να προκαλέσει την αντίθετη άποψη, κάνοντας τέλεση «γάμου» με όλες τις δημόσιες τιμές με τον… «σύντροφό» του!... Επειδή θεωρεί,-και σωστά-πως αυτές οι σχέσεις είναι «παρά φύσιν»!...
Όμως ο βουλευτής Νικ. Νικολόπουλος, προτάθηκε από τον αρχηγό του Πάνο Καμμένο, να αναλάβει υπουργείο!... Αλλά ο Τσίπρας αρνήθηκε, και τον «έκοψε» από υπουργό!... Με την δικαιολογία, πως «θα ερεθιζόταν αρνητικά ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου»!...
Δικαιούται-άραγε-ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, να… ερεθίζεται αρνητικά; Εάν κάποιος κρίνει, την πολιτική και κοινωνική αγωγή του; Μπορούν οι διακρατικές σχέσεις να επηρεάζονται, από τις διαθέσεις των… πισινών, των αξιωματούχων της εξουσίας;
Δικαιούται-άραγε-ο Τσίπρας, να εφαρμόζει ως ποινή, το δικαίωμα στην υπουργοποίηση; Και ποιος απαγορεύει στον βουλευτή να σκέπτεται, να έχει άποψη και να την εκφράζει, επικρίνοντας, την δημόσια εκπεμπόμενη πολιτική ηθική ενός ατόμου;
Και γιατί αυτή η «ηθική» της σιωπηρής αποδοχής των διαστροφών του Λουξεμβούργιου πρωθυπουργού, να ισχύει, όταν δεν ίσχυσε, και η κριτική ήταν ελεύθερη, αποδεκτή και απεριόριστη, στις αδυναμίες και παρεκκλίσεις του Μπερλουσκόνι, που στο κάτω-κάτω, ήταν εντός των πλαισίων της φύσης;