Η Αφροδίτη της Μήλου (130 – 100 π.Χ.) βρέθηκε το 1820 σε αγροτική περιοχή της Μήλου. Την άρπαξαν Γάλλοι αξιωματούχοι από το νησί λίγο πριν ξεσπάσει η Ελληνική επανάσταση.
Με γαλήνιο πρόσωπο αποτελεί την έκφραση της γυναικείας ομορφιάς και θηλυκότητας. Η χάρη που τη χαρακτηρίζει καθώς και η φυσικότητα με την οποία γλιστρά το ύφασμα του ενδύματος στους γοφούς και στα πόδια της φανερώνουν ότι είναι δημιούργημα τολμηρού και πρωτοπόρου γλύπτη. Τοποθετημένη στο βάθος μεγάλης αίθουσας μπορείς να τη θαυμάσεις και από την πίσω πλευρά. Το αριστούργημα αυτό της τέχνης είναι ένα από τα διασημότερα αρχαία Ελληνικά αγάλματα, με παγκόσμια ακτινοβολία.
Η Νίκη της Σαμοθράκης (190 π.Χ.) βρέθηκε το 1863 σε μια χαράδρα στα βόρεια της Σαμοθράκης. Την άρπαξε ο Γάλλος υποπρόξενος και με πολεμικό πλοίο τη μετέφερε στη Γαλλία.
Η Νίκη με ανοιγμένα τα δυνατά φτερά της εικονίζεται να πατά στην πλώρη ενός πλοίου έτοιμη να πετάξει. Οι συμμετρικές αναλογίες, η φυσικότητα, η χάρη και η ομορφιά της νεανικής γυναικείας μορφής την κατατάσσουν στα μοναδικά αρχαία Ελληνικά αριστουργήματα. Τα ρούχα της κολλάνε στο κορμί της από το φύσημα του υγρού αέρα που έρχεται από τη θάλασσα. Λέγεται από ειδικούς ότι αγγίζει την τελειότητα. Το Ελληνικό κράτος, μετά την απελευθέρωση, απέστειλε θραύσματα του γλυπτού, τα οποία και συγκολλήθηκαν. Ωστόσο, πουθενά δεν αναφέρεται η κίνηση αυτή.
Και τα δυο αυτά αγάλματα εκτίθενται σε περίοπτες θέσεις στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Η ομαδική και προσανατολισμένη κίνηση του πλήθους των επισκεπτών με κατεύθυνση τα δυο αυτά γλυπτά, παρακάμπτοντας μάλιστα τα άλλα εκθέματα, είναι εμφανής. Στέκεται αμήχανο και συνεπαρμένο, φωτογραφίζει από όλες τις πλευρές, με έκδηλο το συναίσθημα θαυμασμού. Παρατηρεί με μεγάλη προσοχή κάθε γραμμή, κάθε πτυχή προσπαθώντας να αποτυπώσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια και να κρατήσει στη μνήμη του ζωντανή, ανάγλυφη και ανεξίτηλη την εικόνα τους.
Όμως τα σπουδαία έργα δεν ταιριάζουν με τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του λαού του κράτους που τα κατέχει, γιατί είναι ομοιώματα του λαού που τα οραματίστηκε, τα εμπνεύστηκε και τα δημιούργησε. Σκιαγραφούν την ακτινογραφία του και αντανακλούν την εικόνα του. Αναδεικνύουν το υψηλό επίπεδο των ανθρώπων την εποχή τους. Κάθε άλλη θέση αποτελεί παραβίαση των πολιτιστικών κεκτημένων ενός λαού, ιδιοποίηση μέρους του πλούτου και της ιστορίας του και γενικά αποδυνάμωση της κληρονομιάς και της προβολής του. Βρήκαν την ευκαιρία να τα αρπάξουν από ένα σκλαβωμένο λαό, δεν μπορούν όμως να αρπάξουν τη σύλληψη και τη δημιουργία τους.
Πώς μπορούν να τα εκθέτουν και να τα εμπορεύονται κάποιοι που δεν τους ανήκουν; Πρέπει να πάρουν το γύψινο αντίγραφο της Αφροδίτης που δώρισαν στο μουσείο της Μήλου και να επιστρέψουν το αυθεντικό στη θέση του. Τους χρωστάμε βέβαια ευγνωμοσύνη που τα προστάτευσαν από τους Οθωμανούς και τα φυγάδεψαν κατά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Απομονωμένα όπως είναι, μοιάζουν εγκλωβισμένα και φυλακισμένα, απομακρυσμένα από τον λαό που εκφράζουν, παρά το φως που εκπέμπουν. Ανήκουν στο φυσικό χώρο του Αιγαίου στη Μήλο και στη Σαμοθράκη.
