Αποτελεί αδήριτη ανάγκη να επαναφέρονται στη μνήμη πραγματικά γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία, να προσεγγίζονται με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, χωρίς τα πάθη του παρελθόντος, αλλά και για να θυμούνται οι παλιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι. Πρέπει να στιγματίζονται ενέργειες και πρακτικές, κινήσεις και επιλογές που επηρέασαν καθοριστικά την πορεία της χώρας, η οποία μέσα από μηχανορραφίες, ίντριγκες, πλεκτάνες και δόλιες ενέργειες έβγαινε κάθε τόσο κλονισμένη και λαβωμένη με τις πληγές της να μην προφταίνουν να επουλωθούν. Τα θλιβερά γεγονότα που άρχισαν τον Ιούλιο του ’65 με την εξώθηση σε παραίτηση της Κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου (Ε.Κ.) από τον βασιλιά και αυτά που ακολούθησαν αποτελούν μαύρη σελίδα της νεώτερης πολιτικής ιστορίας. Την περίοδο αυτή η πολιτική κρίση στην Ελλάδα ονομάστηκε αποστασία και έχει μείνει στη συνείδηση του λαού ως η πιο σκοτεινή και παρασκηνιακή σκευωρία ¬¬¬¬¬σε βάρος της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Η αποτύπωση των πραγματικών περιστατικών και η χρονική αναφορά τους μαρτυρούν τις έντονες ραδιουργίες του παλατιού με τα φερέφωνα και τα ανδρείκελα του τότε πολιτικού συστήματος.
Στις εκλογές του Φλεβάρη του ’64 η Ε.Κ. με 52,72% είχε σχηματίσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση με 171 βουλευτές. Τον Ιούλιο του ’65 ο πρωθυπουργός θέλησε να αντικαταστήσει τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και να αναλάβει το υπουργείο προσωπικά ο ίδιος. Ο βασιλιάς δε δέχεται να αναλάβει το Υ.Ε.Α. ο πρωθυπουργός και τον οδηγεί σε παραίτηση (15 Ιουλίου 1965). Ταυτόχρονα διορίζεται από τα ανάκτορα η πρώτη κυβέρνηση των αποστατών με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της Βουλής Γεώργιο Αθανασιάδη Νόβα.
Χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκαν αυθόρμητα στους δρόμους της Αθήνας. Ακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες τις επόμενες μέρες. Στα συλλαλητήρια και στις πορείες αντηχούσαν έντονα αντιβασιλικά συνθήματα. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη κινητοποιήσεων που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα, η εποχή των «γαργάλα τα» που έγινε σύνθημα των διαδηλωτών και είχε παρθεί από ένα τετράστιχο του Νόβα. Η κυβέρνηση των αποστατών αποφάσισε να αντιμετωπίσει το ολοένα αυξανόμενο και διαμαρτυρόμενο κίνημα με τη βία. Έτσι την 21η Ιουλίου 1965 στις συγκρούσεις με την αστυνομία σκοτώνεται ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά στην Αθήνα. (Στο σημείο υπάρχει αναμνηστική πλάκα). «Η κυβέρνησις δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοτών. Έγινεν επίσης και κυβέρνησις του αίματος. Πρέπει να εξαφανισθή από του προσώπου της γης και να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά της» δήλωσε ο αρχηγός της Ε.Κ.
Παράλληλα, εκπρόσωποι της στρατιωτικής συνωμοτικής ακροδεξιάς του μετέπειτα δικτάτορα είχαν συχνές επαφές με αξιωματούχους της Αμερικανικής πρεσβείας (έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ).
Την περίοδο εκείνη παρακολουθήσαμε τον ξεπεσμό, το κατάντημα και την υποταγή των πολιτικών, την καταβαράθρωση της προσωπικής ηθικής και, σε ανώτατο βαθμό, την πολιτική παρακμή. Καθημερινά γίναμε μάρτυρες της αποχώρησης βουλευτών από την Ε.Κ. (αποκλήθηκαν αποστάτες) και της ένταξής τους στο αντίπαλο στρατόπεδο. Υποσχέσεις, χρηματισμοί, υπουργοποιήσεις έφτασαν στην κορύφωσή τους. Η υπακοή και η δουλοπρέπεια βρήκαν την απόλυτη έκφρασή τους. Το σκηνικό της υποτέλειας, της πλήρους και τυφλής αφοσίωσης και της παράδοσης εκτυλίχθηκε ωμά και αναίσχυντα. Οι αυλοκόλακες του παλατιού επιχειρούν με όλους τους τρόπους τη διάλυση της Ε.Κ. και την απομόνωση του αρχηγού της.
Την 24η Σεπτεμβρίου, η τρίτη στη σειρά κυβέρνηση των αποστατών με πρωθυπουργό τον Στέφανο Στεφανόπουλο, πρώην αντιπρόεδρο της Ε.Κ. – είχε καταψηφιστεί η δεύτερη κυβέρνηση των αποστατών με επί κεφαλής τον Ηλία Τσιριμώκο, στις 20 Αυγούστου – κατόρθωσε να αποσπάσει την εμπιστοσύνη της βουλής με 152 ψήφους. Η ημέρα αυτή αποτελεί κηλίδα, στίγμα, μελανό σημείο στη νεότερη ιστορία της χώρας, η οποία εισερχόταν σε περίοδο πολιτικής αστάθειας, ανωμαλίας και αναταραχής. Η κυβέρνηση αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις ανοίγοντας το δρόμο δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες και προϋποθέσεις για την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, αλλά και για την κατάλυση της μοναρχίας στην Ελλάδα.
Υ.Γ. Τα σενάρια περί κινήσεων, συνομωσιών, κομμουνιστικού κινδύνου κ.λπ. που επικαλούντο οι διατεταγμένοι κονδυλοφόροι και οι πληρωμένοι παρατρεχάμενοι προκειμένου να στηριχθούν οι αντιδημοκρατικές επιλογές, οι σκοπιμότητες και οι επιδιώξεις τους αποδείχθηκαν αυθαίρετα, ανυπόστατα και ψευδή και πολύ γρήγορα κατέρρευσαν.
Σχεδόν όλοι οι πρωτεργάτες εκείνης της εποχής δε βρίσκονται στη ζωή, όμως οι πρακτικές και οι επιλογές τους στήριξαν και συντήρησαν νοοτροπίες και συμπεριφορές που ταλάνισαν και δίχασαν το λαό για πολλά χρόνια.
