Για ένα κομμάτι ψωμί
πρέπει να δώσεις πολλά
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Όχι δεν είναι σύνθημα για τον Νοέμβρη. Είναι, δυστυχώς, ξανά το μέγα ζητούμενο των καιρών. Διαπιστωμένο είναι, επίσης, ότι αυτά τα τρία πάνε πάντα μαζί!

Είναι τα τρία συστατικά που αν δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει δημοκρατία.

Για το ψωμί. Τι άλλο μπορεί να χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξεκινήσει εργαζόμενος την ημέρα του; Τι μπορείς να κάνεις όταν δεν έχεις ούτε ψωμί; Τι άλλο μπορείς να σκέφτεσαι όλη την ημέρα;

Στην Κατοχή δεν είχαμε ψωμί, λένε και ξαναλένε οι παλαιότεροι. Και τώρα που η κρίση έφυγε, ως δια μαγείας, ήρθε η ψευτοανάκαμψη και πρώτο χρέος των κυβερνώντων είναι η αύξηση της τιμής του ψωμιού.

Συνήθως στα δικτατορικά καθεστώτα, ο κόσμος εξεγείρεται όταν του στερήσουν και το ψωμί. Εδώ, στη χώρα των κοινωνικών πειραμάτων, καμιά αντίδραση! Φαίνεται ότι είμαστε για τα καλά ψεκασμένοι κι ανεχόμαστε ό,τι «μας σερβίρουν». Το πείραμα απέτυχε!

Τι σημασία έχει, πόσοι άστεγοι πεθαίνουν στα παγκάκια;

Τι σημασία έχει αν πολλαπλασιάζονται οι αυτόχειρες, γεγονός που επιμελώς κρύβεται από τα δελτία ειδήσεων;

Τι σημασία έχει η αύξηση των εισαγωγών στα ψυχιατρεία που και αυτό δεν αναφέρεται πουθενά;

Σημασία έχει ότι κάποιοι, προς το παρόν, έχουν να φάνε!

Σημασία έχει ότι αν δεν έχεις ψωμί δεν μπορείς να αγοράσεις βιβλία, να εκπαιδευθείς, να ψυχαγωγηθείς.

Σημασία έχει ότι η παιδεία βάλλεται με κάθε τρόπο, προκειμένου να γίνουμε απόλυτα ελεγχόμενοι ανόητοι, καθώς άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο, όπως σοφά λέει ο λαός.

Πώς να κατανοήσεις κείμενα, πράξεις, νοήματα κι έννοιες όταν είσαι πτυχιούχος αμόρφωτος;

Ποια ελευθερία μπορείς να ονειρευτείς και να διεκδικήσεις, όταν όλα ελέγχονται και η πείνα θερίζει;

Τι σημαίνει ελευθερία;

Είμαι βέβαιος ότι μία έκθεση στα σχολεία, για το τι σημαίνει ελευθερία, θα ήταν ο απόλυτος δείκτης της κοινωνικής μας κατάντιας κι αναξιοπρέπειας.

Και τώρα ο πόλεμος για το ψωμί!

Ήδη τρώμε ο ένας τον άλλο, καθώς αυτό επιτάσσει η παιδεία που μας έχει επιβληθεί. Το ψωμί, θα έπρεπε να είναι αφορμή για μια πνευματική εξέγερση! Χωρίς παιδεία, όμως, μόνο κτηνωδίες μπορούν να συμβούν. Όταν στο τραπέζι που στρώνεται δεν υπάρχει ψωμί, στρώνεται ο δρόμος για το έγκλημα.

Το πείραμα πέτυχε, η σιωπή των αμνών αριστεύει. Το ψωμί θα το στερηθούν πολλοί. Την παιδεία όλοι. Όσο για την ελευθερία θα υπάρχει μόνο στο πνεύμα κάποιων που ξέρουν να δίνουν, που θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για έναν κόσμο καλύτερο με ψωμί και δημοκρατία.

Γιατί το ψωμί είναι η ψυχή και η τιμή της δημοκρατίας.

Και το ψωμί βρε άτιμοι;