Η Ελλάδα άρχισε να εξοπλίζει το 1974 με ταχείς ρυθμούς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου λόγω (α) της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, (β) της ιδρύσεως στη Σμύρνη της Στρατιάς Αιγαίου (4η Στρατιά), η οποία διαθέτει μεγάλο αριθμό αποβατικών σκαφών και βρίσκεται εκτός των νατοϊκών σχεδιασμών, και (γ) της απειλής του casus belli σε περίπτωση αυξήσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων. 

Η Ελλάδα αποδέχεται ότι προχώρησε σε στρατιωτικοποίηση των νησιών μετά το 1974. Θεωρεί, όμως, ότι η παραβίαση των Συνθηκών της Λωζάννης και των Παρισίων είναι συμβατή με το διεθνές δίκαιο και επιβεβλημένη από τις πραγματικές συνθήκες. Οι ελληνικές θέσεις διαχωρίζουν τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη από τα υπόλοιπα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.

Η Ελλάδα θεωρεί ότι το καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως της Λήμνου και της Σαμοθράκης έληξε με τη Σύμβαση του Μοντραί (1936), η οποία επέτρεψε τον επανεξοπλισμό της ζώνης των Στενών στην οποία ανήκαν και τα συγκεκριμένα νησιά.

Η Ελλάδα προέβη λοιπόν στις αναγκαίες αμυντικές προπαρασκευές, που θα της επιτρέψουν να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ.
Η Τουρκία ισχυρίστηκε για πρώτη φορά το 1964 ότι η Ελλάδα άρχισε να παραβιάζει το καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως. Μετά το 1974 επανέρχεται συστηματικά στο θέμα. Το 1990 και το 1997 συνέδεσε την ελληνική κυριαρχία επί των ανατολικών νησιών του Αιγαίου με το θέμα της αποστρατιωτικοποιήσεως. 

Ανέφερε ότι τα νησιά μεταβιβάσθηκαν στην Ελλάδα υπό τον όρο της αποστρατιωτικοποιήσεως. Η στρατιωτικοποίησή τους παραβιάζει τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων και επομένως θέτει εν αμφιβολία την ελληνική κυριαρχία. Τους τελευταίους μήνες επανέρχεται διαρκώς σε αυτή την άποψη.

Ωστόσο, πουθενά στα κείμενα των συνθηκών δεν διασυνδέεται η ελληνική κυριαρχία των νησιών, με την αποστρατιωτικοποίηση.